پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : در حديثي از امام رضا(ع) آمده است: بقعه اي در خراسان است که زماني بر آن مي گذرد که محل رفت و آمد فرشتگان مي شود.
پيوسته فوجي از فرشتگان از آسمان فرود مي آيند و فوجي بالا مي روند تا صور اسرافيل بدمد پرسيدند اي پسر رسول خدا! آن کدام بقعه است؟ فرمود بقعه اي است در زمين طوس و آن به خدا قسم، باغي از باغهاي بهشت است، هر کس مرا در آن بقعه زيارت کند، گويا رسول خدا(ص) را زيارت کرده است.(عيون اخبار الرضا/ ج /2 ص 255 )
در فضيلت زيارت امام رضا(ع) و ساير ائمه هدي احاديث فراوان نقل و توصيه هاي مکرر شده است. شايد علل اين همه توصيه و توجه اين باشد که محضر مبارک اين عزيزان به خاطر عشق دروني و پاکي و طهارت وجودي و عظمت شخصيتي ايشان و رفت و آمد مداوم فرشتگان، اتصال مستقيم به آسمان هدايت و معرفت فرشتگان، يافته است و در واقع پاک ترين و روشن ترين قطعات در کره خاک است که مي تواند پناهگاه امني براي کساني باشد که از دامهاي شيطان به تنگ آمده و يا در سختي ايام، فرو مانده اند.
مي گويند، وقتي شخصي به نهر آبي مي رسد، به اندازه ظرفي که با خود دارد و کوزه اي که به دوش مي کشاند، مي تواند آب بردارد و از آن چشمه فيض برگرفته، بهره مند شود. زيارت امام رضا(ع) و ديگر ائمه بزرگوار نيز همين طور است. حرم مطهر ايشان دريايي از نور و عرفان و بصيرت است و ظرف ما در واقع وسعت معرفت و شناخت و آگاهي مان نسبت به عظمت وجودي ايشان است. هر اندازه شناخت و آگاهي مان بيشتر باشد، ظرفيت دروني و ميزان بهره منديمان بيشتر مي شود. و از آنجايي که همين معرفت و شناخت ابتدايي، خود در سايه زيارت آگاهانه و خالصانه اين عزيزان وسعت مي يابد، زيارت امام رضا(ع) همسنگ زيارت رسول خدا(ص) ذکر شده و حرم مطهر ايشان باغي از باغهاي بهشت به شمار مي آيد.
به سويم ار نگري اي رخ تو شمس شموس
دلي به روشني مهر و ماه خواهم يافت
گرم تو دست نگيري و راه برنشوي
به حشر نامه خود را سياه خواهم يافت
به کيمياي نظر گر به سوي من نگري
عيار ناب ز فيض نگاه خواهم يافت(محمد رضا شاهرخي)
