دعاي مشلول؛ يادگاري از امام علي(ع)

کامران شرفشاهي:دعاي مشلول ميراث ارجمند ديگري است از اميرالمؤمنان و متقيان، حضرت يعقوب الدين، امام علي بن ابيطالب(ع). دعايي با کرامت آميخته و يادگاري دلگشا و رهگشا براي اهل يقين.
دعاي مشلول، نيايشي است آکنده از عطرناب ملکوت و مزين به نامهاي نامي پروردگار يکتا؛ نامهايي که هر يک کليدي است گشاينده و رهايي بخش و در برگيرنده اسم اعظم که هر که خدا را بدان اسم بطلبد، در استجابت دعايش تأخيري نباشد. چنانکه نبي اکرم بر محافظت از اين مهم سفارش فرموده و بر صاحبدلان همين اشارتها بس که چون مراد از اين معني دريابند، دريابند.
دعاي مشلول، نيايشي است سراسر حکمت و نخستين حکمت آن شايد آن گونه که از روايت استنباط مي شود، احترام به والدين و رعايت حق انکارناپذير آنان است، چنانکه در قرآن کريم نيز پس از توحيد نسبت به هيچ چيز همچون عمل به اين امر تأکيد نشده است. و اين نکته بيانگر آن است که خشنودي خدا، در جلب خشنودي والدين و نيکي کردن به آنهاست.
دعاي مشلول، مناجاتي است آميخته با دل انگيزترين توصيفها درباره ذات حضرت باريتعالي، توصيفهايي شگرف و تفکر برانگيز که غم از دل برون مي برد و آتش اشتياق را افزونتر مي کند؛ گويي هر توصيف جزيره اي بکر و نامکشوف است سرشار از زيباييها و جاذبه هايي از جنس ملکوت، تا آدمي در گلگشت اسرار آميز به خود آيد و دريابد که چه بسيار پيش از اين در خواب غفلت آرميده و از درک چه لذايذ و زيبايي هاي بي نظيري محروم مانده.
الها! از درگاه بلند تو مسألت مي کنم که ببخشايي مرا از آنچه موجب خرسندي توست و طمع اجابت دارم بر وعده هايت و آمرزش گناهانم. که تو خود فرمودي به سوي تو روي آوريم و هرگز از رحمت بي منتهايت نوميد نباشيم. اي پشتوانه بي پناهان که هيچ دستي بالاتر از دست قدرت تو نيست و سرگذشت پيامبران و پيشينيان گواه محقق وعده هاي راستين توست، و دريغا از آنان که اسراف کردند بر خود و ضايع ساختند فرصتي را که بايد با ياد مقدس تو سپري مي شد.
دل مي سپاريم به فراز عظيمي از دعاي مشلول:
«... اي دارنده شکوه و عظمت! از تو خواهانم به هر يک از نامهايي که بدان ناميده اي خود را، يا نازل فرموده اي در کتابهاي مقدست، يا برگزيده و نگاهداشتي در علم نهاني خودت و بدان وسايلي که عرشت عزت بخشيد و حد نهايي رحمت از کتاب تو و به آنچه اگر درخت در زمين است قلمهايي شوند و درياها با هفت درياي ديگر مرکب شوند. کلمات خدا تمام نخواهد شد، همانا به راستي که خداوند عزيز و با حکمت است.
*منبع:
- مفاتيح الجنان