پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : حسین زمان در روزنامه شرق نوشت: واقعيت قضيه اين
است كه هيچگاه در پي جوسازي و سياه نمايي نبوده ام؛ اما فكر مي كنم
مسوولان دفتر موسيقي وزارت ارشاد بايد در نحوه برخورد خود با موسيقي دانان
اين مملكت تجديدنظر كنند.
آخرين باري كه مي خواستم در شيراز مجوز اجرا
بگيرم، دوستان آنقدر كارشكني كردند كه طاقت مان طاق شد و روي صحنه نرفتيم.
به شخصه 16 سال است در ايران فعاليت موسيقي دارم و اولين كنسرت پاپ بعد از
انقلاب را در اين كشور برپا كرده ام، آن وقت مسوولان مربوطه براي كنسرت
بنده در شيراز تقاضاي فتوكپي از شناسنامه ام كردند و عكس لباس اعضاي گروه
روي صحنه را هم خواستار شدند! آيا رواست از كسي كه سال ها در موسيقي فعاليت
دارد و حتي پرونده و سوابق او در وزارت ارشاد موجود است، كپي شناسنامه
براي اجرا بگيرند؟! آيا اين برخوردها، عزت نفس موسيقي دان و خواننده را زير
پا نمي گذارد؟ من خواننده و سرپرست گروه، عكس لباس اعضاي گروه را از كجا
بياورم تا به مسوولان نشان دهم؟ واقعيت اين است كه بايد از هنرمند حمايت
كرد.
چرا موسيقي دان بزرگي چون استاد شجريان نمي تواند به راحتي در ايران
كنسرت برپا كند؟ كسي حق ندارد به شجريان مجوز ندهد، چرا كه او عين مجوز
است.
متاسفانه طي چند سال گذشته جوي نامطلوب بر فضاي موسيقي ما سايه افكنده
و كار موسيقي دانان مستقل را با دشواري مواجه كرده است.
وزارت ارشاد اخيرا
عملكرد موسيقي خود را خوب ارزيابي كرده؛ در حالي كه تاكيد اين عملكرد
بيشتر روي كميت است.
موسيقي دانان و خوانندگاني كه به نوعي در چارچوب مورد
نظر مسوولان قرار بگيرند، به راحتي مجوز مي گيرند؛ اما اگر كسي در چارچوب
اعتقادات خود كار كند مجوز نمي گيرد! نكته مهم ديگر اين است كه برخي كنسرت
ها، اصلاوجاهت موسيقايي ندارند. اما اين كنسرت ها به راحتي مجوز مي گيرند.
دلمان برای صدای گرم استاد خیلی تنگ شده
وصل خورشيد به شب پره اعمی نرسد/که در آن آينه صاحب نظران حيرانند