کیهان خبر داد؛ ۲۴ لیست انتخاباتی در تهران و۶۷ لیست در کشور

کیهان نوشت: تعداد فهرست های موجود در صحنه انتخابات مجلس نهم در مقایسه با دوره های قبلی از افزایش بی سابقه ای برخوردار است.

یک ارزیابی که در اواخر هفته گذشته انجام شده نشان می دهد فقط در شهر تهران حدود 24 فهرست انتخاباتی و با احتساب مراکز استان ها چیزی حدود 67 فهرست انتخاباتی وجود دارد که تمامی آنها خود را با عنوان «جبهه» معرفی می کنند.

ارزیابی های صورت گرفته حکایت از آن دارد که فهرست های انتخاباتی موجود در تهران در چند دسته قابل تقسیم بندی است.

دسته اول فهرست هایی هستند که احزاب و گروه های سیاسی رسمی و شناخته شده با تابلو و شناسنامه تحقیق پذیر پشت سر آنها قرار دارند و بنابراین می توان آنها را ستون های اصلی رقابت انتخاباتی نامید. این دسته که فهرست های جبهه متحد اصولگرایان و جبهه پایداری از اصلی ترین نمونه های آن محسوب می شود و همچنین دارای این ویژگی هستند که همگی «بدنه اجتماعی پای کار» دارند و بنابراین بخش های مشخصی از جامعه را نمایندگی می کنند.

دسته دوم فهرست هایی هستند که می توان آنها را ترکیبی از ریزش های فهرست های اصلی به اضافه نتیجه تلاش برای یارگیری از فهرست های دیگر دانست. حدود 10 مورد از این فهرست ها در تهران شکل گرفته است. کارشناسان می گویند تدوین کنندگان این فهرست ها در واقع درصدد نمایندگی هیچ گروه اجتماعی خاصی نیستند و فقط تلاش می کنند با کنار هم قرار دادن چند اسم احتمال رای آوری کل فهرست را بالا ببرند (چرا که فرض بر این است که مردم تهران به فهرست ها رای می دهند نه اشخاص؛ فرضی که جای بحث و نقد دارد).

مهم ترین نقش در تدوین فهرست هایی از این دست در تهران را اصلاح طلبان با مدیریت پس پرده برخی چهره های جریان چپ که اکنون از مشارکت در بازی تحریم انتخابات به شدت نگرانند عهده دار شده اند.

برخی اطلاعات حکایت از آن دارد که این جریان تصور می کند اگر بتواند چند نفر از چهره های منتسب به اصولگرایی را در فهرست خود وارد کرده در عین حال از حمایت سیاسی و رسانه ای جریان فتنه (البته در خفا) هم بهره مند باشد شانس آن را خواهد داشت که چیزی حدود 10 نماینده را از حوزه انتخابیه تهران وارد مجلس کند.

دسته سوم فهرست ها در تهران کاملا خلق الساعه و بی ریشه است و اغلب توسط کسانی تدوین می شود که هیچ شانسی در مشارکت انفرادی در انتخابات برای خود نمی بینند و بنابراین تصور می کنند تدوین فهرست هایی با نام های گول زننده و گنجاندن نام خود در لابلای نام چند چهره مشهور به شانس آنها برای ورود به مجلس چیزی اضافه خواهد کرد. این فهرست ها نه به لحاظ اجتماعی و نه به لحاظ سیاسی دارای هیچ بدنه و عقبه ای نیستند و بلافاصله پس از انتخابات هم دیگر نام و نشانی از آنها باقی نخواهد ماند.

نکته جالب در این میان آن است که تمام این فهرست ها به شدت علاقمند هستند از نام «جبهه» برای خود استفاده کنند در حالی که اگر این نکته را در نظر بگیریم که جبهه به معنای جمع شده مجموعه ای از گروه های سیاسی در کنار هم است این عنوان جز درباره 3-2 فهرست موجود درباره هیچ کدام دیگر از آنها صدق نمی کند.

اما درباره شهرستان ها وضع اندکی تفاوت دارد. در سال های گذشته به دلیل قطعی بودن این تحلیل که نوع انتخاب مردم در شهرستان ها عمدتا مبتنی بر شناخت فردی ازکاندیداهاست. علاقه به «انتشار فهرست های متنوع در شهرستان ها» چندان جدی نبود اما امسال احتمالا به این دلیل که برخی کاندیداها و همچنین احزاب و گروه ها به این نتیجه رسیده اند که نوع انتخاب مردم در شهرستان ها «سیاسی تر» شده گرایش به فهرست دهی بیشتر مشاهده می شود.