کد خبر: ۳۲۵۱۷۴
تاریخ انتشار: ۰۹ بهمن ۱۳۹۹ - ۱۴:۴۰
printنسخه چاپی
sendارسال به دوستان
تعداد بازدید: ۷۳۶

وقتی مراسم اسکار فقط ۱۵ دقیقه طول کشید!

اسکار قدیمی‌ترین و معتبرترین جایزه سینمایی جهان است که امسال به دلیل شیوع کرونا با تاخیر برگزار خواهد شد. شیوه برگزاری‌اش اما هنوز مشخص نیست.
وقتی که آکادمی علوم و هنرهای سینما اعلام کرد به دلیل همه‌گیری کرونا، مراسم اسکار ۲۰۲۱ با تاخیر دو ماهه برگزار خواهد شد، چیزی درباره شیوه برگزاری مراسم در این دوران نگفت. اسکار نقطه اوج فصل جوایز سینمایی است که برترین ستارگان عالم سینما را زیر سقف دالبی تئاتر گرد هم می‌آورد. 

قطعا امسال دیگر خبری از گردهمایی پرزرق و برق نخواهد بود. آکادمی چه در سر دارد؟ بدون تجملات همیشگی که شب باشکوه هالیوود را رقم می‌زد، مراسم چگونه خواهد شد؟ پاسخ را شاید بتوان در آغاز داستان دراز اسکار پیدا کرد. 

حالا دیگر آکادمی علوم و هنرهای سینما چیزی جز جایزه اسکار را به یاد نمی‌آورد، اما در روزهای نخست شکل‌گیری‌اش اسکار و مراسمش در بهترین حالت اولویت دوم آن‌ها بود. شکل گرفتن آکادمی علوم و هنرهای سینما ایده لوییس بی.مایر، رییس کمپانی متروگلدوین‌مایر بود تا اختلاف میان کارکنان را به نمایندگی از استودیوهای فیلمسازی حل و فصل کند. البته خیلی زود اهداف دیگری هم پیدا کرد. از ترویج پیشروفت‌های فنی تا اهدای جایزه‌ای که به گفته داگلاس فیربنکس، اولین رییس آکادمی «جایزه شایستگی برای دستاوردی مشخص» بود. 

اسکار ۱۵ دقیقه‌ای!

سال ۱۹۲۹ بود که نخستین بار مراسم اهدای جوایز اسکار برگزار شد. مراسمی که بیشتر به یک مهمانی شرکتی شبیه بود و برای اطلاع‌رسانی به یک آگهی کوتاه در روزنامه بسنده کرده بود. نخستین مراسم اسکار با حضور ۲۷۰ نفر با بلیت‌های ۵ دلاری در هتل روزولت برقرار بود. جنت گینور بازیگر نامدار و برنده نخستین اسکار در این باره گفته بود: «بیشتر به یک مهمانی خانوادگی شبیه بود تا یک جشن بزرگ عمومی.»

به همین دلیل بود که بیشتر زمان مراسم به شام و کارهای دیگر گذشت تا اهدای جایزه و تقدیر از بهترین‌های سینما. اهدای جوایز هم مثل امروز با تعلیق و هیجان همراه نبود و از قبل برندگان جوایز معرفی شده بودند. برای تقدیم کردن مجسمه نمادین اسکار هم قرار نبود ستارگان سینما روی صحنه حاضر شوند و داگلاس فیربنکس زحمت اهدای هر ۱۵ جایزه را به جان خرید. 

در مجموع ۵ هنرپیشه برای اسکارهای بازیگری نامزد شده بودند که از میان آن‌ها فقط جنت گینور و لوئیز درسر در مراسم حضور داشتند. امیل یانینگز که برنده اسکار بهترین بازیگر مرد شده بود، به آلمان برگشته بود و در مراسم حضور نداشت. او پیش از برگزاری مراسم جایزه‌اش را دریافت کرده بود!

از دیگر تفاوت‌های آن مراسم با اسکاری که امروز می‌شناسیم، سخنرانی هنگام دریافت جایزه بود. در نخستین مراسم اسکار فقط داریل اف.زانوک، تهیه‌کننده «خواننده جاز» بود که سخنرانی کرد. 

در هر صورت بر اساس آنچه ثبت شده است، نخستین دوره اسکار فقط ۱۵ دقیقه زمان برد. دیو کارگر کارشناس سینما در این باره می‌گوید: «مشخص است که تا پیش فراگیر شدن رادیو و تلویزیون، هالیوود نیازی نمی‌دید که مراسم اسکار را به رویدادی سرگرم‌کننده تبدیل کند.»

تلویزیون قاعده بازی را عوض کرد

سال ۱۹۵۳ برای نخستین بار مراسم اهدای جوایز اسکار از تلویزیون پخش شد. رویدادی که راه و رسم اسکار را عوض کرد. اسکار که تا پیش از آن جایزه‌ای برای تقدیر از صنعت سرگرمی بود، خودش به رویدادی سرگرم‌کننده و پرمخاطب تبدیل شد. 

مراسم اهدای جوایز اسکار که در نخستین دوره فقط ۱۵ دقیقه طول کشیده بود به مرور در دهه‌های طولانی‌تر شده بود و در آغاز دهه ۵۰ میلادی بیش از ۳ ساعت درازا داشت. نخستین پخش تلویزیونی اسکار ۹۰ دقیقه بود و با گذشت زمان هر سال به زمان افزوده شد. تا جایی که در نهایت تمام بخش‌های مراسم پوشش داده شد. حالا دیگر همه مراسم اسکار از حضور ستارگان روی فرش قرمز تا سخنرانی‌های گاهی طولانی هنگام دریافت جایزه و حضور خوانندگان و کمدین‌ها روی صحنه پوشش داده می‌شود. 

کرونا و اسکاری که شاید مثل همیشه نباشد

امسال کرونا صنعت سرگرمی را گوشه رینگ برده است. جشنواره‌ها و مراسم سینمایی بسیاری لغو شدند و آن‌ها که جسارت برگزار کردن داشتند، تمهیدات بسیاری برای فاصله‌گذاری اجتماعی و جلوگیری از ازدحام اندیشیدند. 

ویژگی ذاتی مراسمی چون اسکار شلوغی است و به دلیل شیوع کرونا نمی‌توان چون سال‌های پیش به شلوغی تن داد. پس اسکار ۲۰۲۱ با آنچه در سالیان اخیر دیده‌ام فرقی اساسی خواهد داشت. 

در این ایام مراسم اهدای جوایز تلویزیونی امی که به شیوه‌ای در خور دوران همه‌گیری برگزار شد، الگوی مناسبی برای دست اندرکاران اسکار است. 

دیو کرگر در این باره می‌گوید: «تمرکز بر بازیگران و فیلم‌ها به شیوه‌ای صمیمی و شخصی، بهترین شیوه برای برگزار کردن اسکار امسال است. درست مثل نخستین دوره که نزدیک به یک قرن پیش برگزار شد.»

منبع: نیویورک‌تایمز

ترجمه: فرزاد مظفری