دکتر فردریک والتر، استاد نجوم دانشگاه استونی بروک نیویورک، معتقد است که انفجار‌های پرانرژی پرتو گاما که در کهکشان‌های دوردست مشاهده شده‌اند، می‌توانند دلیل اصلی عدم برقراری ارتباط میان موجودات فضایی و انسان‌ها باشند. والتر در نظریه جدید خود می‌گوید: محتمل‌ترین سناریو این است که تمدن‌های فضایی در اثر انفجار‌های پرتوگاما نابود و منقرض شده اند. انفجار‌های پرتو گاما یا GRB که ناسا آن‌ها را قوی‌ترین انفجار‌های جهان می‌نامد، هنگامی رخ می‌دهند که سوخت هسته‌ای قلب ستارگان غول پیکر پایان می‌یابد و آن‌ها زیر فشار وزن خود فرو می‌ریزند و انرژی گرانشی عظیمی را آزاد می‌کنند.

تاردیگرِید‌ها در سال ۱۷۷۳ توسط جانورشناس آلمانی به نام «Johann August Ephraim Goeze» کشف شدند و «خرس آبی کوچک» نام گرفتند. این حیوان بدنی شبیه به سیب‌زمینی دارد و پا‌های کوتاه و پهن آن سبب می‌شود با حالتی زمخت حرکت کند. به علت این ویژگی‌های ظاهری، برخی این حیوان را «خرس آبی» یا «خوک خزه» می‌نامند. تاردیگرید‌ها از معدود حیواناتی هستند که به فضا رفته‌اند. گونه‌های تاردیگرید حتی می‌توانند در یک واقعه آخرالزمانی زنده بمانند. خرس آبی چنان کوچک است که تنها زیر یک میکروسکوپ آشکار می‌شود. ابعاد آن حدود نیم میلی‌متر است؛ البته برخی از تاردیگرید‌ها تا ۱.۵ میلی‌متر نیز رشد می‌کنند. طول عمر این حیوان در شرایط مطلوب چند هفته تا چند ماه است. این جانور همه‌چیزخوار، نام خود را از کلمه «تاردیگرادوم» به معنی «کند رونده» می‌گیرد.

در حالی که معمولا برای برقراری ارتباط با ماهواره‌ها در مدار زمین از امواج رادیویی استفاده می‌شود، اکنون برای اولین بار از ارتباط بلوتوثی برای این امر استفاده شده است که می‌تواند کاربرد‌های فراوانی را در آینده مهیا کند. در تاریخ ۴ مارس ۲۰۲۴ ماموریت اشتراکی شرکت اسپیس‌ایکس موسوم به ترنسپورتر-۱۰ (Transporter-۱۰) که از پایگاه نیروی فضایی واندنبرگ در کالیفرنیا پرتاب شد، دو ماهواره متعلق به شرکت هابل نتورک (Hubble Network) مستقر در سیاتل آمریکا را در مدار زمین قرار داد. این ماهواره‌ها اکنون به شاهکار ظاهراً غیرممکن اتصال بلوتوثی به زمین از فاصله بیش از ۶۰۰ کیلومتری دست یافته‌اند.

دانشمندان می‌گویند در جنوب شرقی آسیا اورانگوتانی را مشاهده کرده‌اند که برای معالجه زخم خود از یک گیاه گرمسیری در طبیعت به عنوان پماد استفاده کرده است. آنان دیدند این اورانگوتان بالغ نر، که «راکوس» نام دارد، برگ‌های یک گیاه دارویی را می‌جود و سپس با استفاده از انگشتان خود، خمیر آن را روی زخمی که در گونه راستش بود فشار می‌دهد تا مانند بانداژی موقت ناحیه آسیب‌دیده را بپوشاند.

دبی در حال حاضر میزبان بلندترین ساختمان جهان یعنی «برج خلیفه» است. اما انتظار می‌رود ساخت بلندترین آسمان خراش مسکونی جهان نیز در دبی تا ۲۰۲۸ به پایان برسد. آسمان‌خراس مسکونی Six Senses Residences  دبی با ارتفاع ۵۱۷ متر، بسیار بلندتر از بلندترین آسمان‌خراش مسکونی کنونی جهان یعنی «برج سنترال پارک» شهر نیویورک است که حداکثر ارتفاع آن ۴۷۴ متر است. این آسمان‌خراش فرابلند توسط شرکت‌های Woods Bagot و WSP Middle East طراحی شده است. باتوجه به تصاویری که از طراحی آن منتشر شده است، انتظار می‌رود طراحی زیبای داشته باشد.

تقریباً در همه جای کره زمین می‌توان تخم مرغ را آب‌پز کرد. اما یک جا وجود دارد که در آن چنین کاری امکان‌پذیر نیست، حتی اگر اجاق داشته باشید. این نقطه نوک اورست است، یا همان مرتفع‌ترین نقطه از زمین. شاید این نکته به خودی خود دغدغه‌ای برای کسی محسوب نشود، اما قوانین ترمودینامیک پشت این مسئله به ظاهر ساده بر تهیه غذا و نوشیدنی در بسیاری از نقاط جهان تأثیر می‌گذارد. قوانیتی که هیچ راهی برای دور زدن آن‌ها وجود ندارد. اما اورست چه چیزی دارد که نمی‌توان آنجا تخم مرغ را جوشاند؟ باید گفت مشکل آن‌جا از فشار هوا ناشی می‌شود.

هر ۱۱ سال یا بیشتر، خورشید به دلیل وجود میدان‌های مغناطیسی قوی و دائما در حال تغییر، اوج فعالیت به نام بیشینه خورشیدی را تجربه می‌کند. در این دوره از چرخه خورشیدی، فرکانس و شدت لکه‌های خورشیدی روی سطح خورشید افزایش می‌یابد و شعله‌های خورشیدی و پرتاب‌های جرمی تاجی ایجاد می‌کند که جریان‌های قدرتمندی از تابش خورشیدی را به اعماق فضا می‌فرستد. در حالی که میدان مغناطیسی زمین تا حد زیادی از سیاره ما در برابر تأثیرات چنین طوفان‌های خورشیدی محافظت می‌کند، مریخ از این محافظ‌ها برخوردار نیست، زیرا سیاره سرخ مدت‌ها پیش میدان مغناطیسی جهانی خود را از دست داده است. در نتیجه، مریخ همراه با هر فضاپیمای ساکن در آن در برابر فعالیت شدید خورشیدی آسیب‌پذیرتر است.

استون‌هنج یکی از محبوب‌ترین جاذبه‌های گردشگری بریتانیا و از اسرارآمیزترین بناهای تاریخی جهان است. استون‌هنج یکی از آثار ماقبل تاریخ است که از مجموعه‌ای از تخته سنگ‌های بزرگ عمودی تشکیل شده و قدمت آن را بین سه تا دو هزار پیش از میلاد مسیح تخمین می‌زنند. طبق بررسی‌های پژوهشگران استون‌هنج علاوه بر خورشید می‌تواند با موقعیت‌های ماه هم در ارتباط باشد. کارشناسان میراث ‌فرهنگی بریتانیا و متخصصان، در حال بررسی ارتباط میان استون‌هنج، بنای باستانی سنگی و اوج و حضیض‌ مداری ماه (دورترین و نزدیک‌ترین فاصله ماه از زمین) هستند که هر ۱۸.۶ سال یک بار رخ می‌دهد.

تیمی از باستان‌شناسان بریتانیایی توانسته‌اند با استفاده از جمجمه به دست آمده از یک نئاندرتال ماقبل تاریخ، چهره احتمالی او را بازسازی کنند. بقایای استخوانی این زن نئاندرتال چهل و چند ساله که اصطلاحا «شانیدر زی» (Shanider Z) نام گرفته است، در سال ۲۰۱۸ در غاری در کوه‌های زاگرس عراق کشف شده بود. اولین حفاری‌ها در سال ۱۹۶۰ در این نقطه انجام گرفته بود و باستان‌شناسان در آن زمان بقایای تعدادی نئاندرتال را به دست آورده بودند. با این حال اما حدود پنج دهه طول کشید تا تیمی از دانشگاه‌های کمبریج و لیورپول، پس از رفع موانع عمدتا سیاسی، بتوانند به محل کوه‌های زاگرس در شمال عراق بازگردند و بقایای شانیدر زی را در همان محل کشف کنند.

تیمی از پژوهشگران می‌گویند پس از مطالعه‌ی گروهی از اجرام دوردست و ناپایدار که از مدار نپتون گذر می‌کنند، قوی‌ترین شواهد آماری را مبنی بر اینکه سیاره نهم واقعا در منظومه شمسی وجود دارد، پیدا کرده‌اند. وقتی نوبت به کشف سیاره‌ها می‌رسد، پیدا کردن آن‌ها در اطراف ستاره‌های دیگر در واقع کمی ساده‌تر از پیدا کردن آن‌ها در اطراف ستاره خودمان است. به‌منظور پیدا کردن سیاره‌های جدید، اخترشناسان می‌توانند به لطف تکنیکی به نام «روش گذار»، افت نور هنگام عبور سیاره‌ها از مقابل ستاره میزبان را ازطریق تلسکوپ‌ها مشاهده کنند.