می گویند حمله آمریکا به عراق یا فشار غرب بر بعضی کشورهای دیگر نیز در
همان راستا تعریف می شود و هدف، نشاندن حکومت های دموکراتیک به جای
دیکتاتوری یا به عبارتی رواج چند صدایی به جای تک صدایی در جوامع است.
می
گویند مزیت دموکراسی بر دیکتاتوری این است که همه اعم از کوچک و بزرگ و زن
و مرد و نخبه و عوام حق اظهار نظر برای احقاق حقوق و ترسیم آینده ای بهتر
برای جامعه خود را دارند. می گویند در دنیای امروز که به یک دهکده تشبیه
شده و «دهکده جهانی» نام گرفته، همه باید تابع قوانین و مقررات وضع شده در
آن ، که همان قوانین دموکراتیک است باشند تا دیگر در هیچ جای این دهکده
شاهد ناله و فغان کسی به خاطر احقاق ساده ترین و بدیهی ترین حقوقش نباشیم.
به گزارش انتخاب، اما
واقعیت غیر از این است. آنچه گفته شد اگر عملی شود که دیگر جایی برای درد و
مشکل در دنیا باقی نمی گذارد و همان «مدینه فاضله» یا «آرمان شهر» معروف
بنا خواهد شد، اما آیا قرار است مردم دنیا با این همه مذاهب و نژاد ها و
گرایش های مختلف، همگی در مسیر دهکده جهانی حرکت کنند؟
سخن این
است که گره کار دنیا صدام ها و قذافی ها و اسدها و امثال این ها نیستند که
غرب و سازمان ملل هر چند سال یکبار یکی از آن ها را دستاویز قرار می دهند و
دنیا را سرگرم بازی های کثیف خود می کنند تا وانمود کنند برای سعادت بشر،
چنین دیکتاتورهایی را از سر راه برمی دارند.
مشکل امروز جهان
برنامه هسته ای ایران نیست که 10 سال است همه را سرگرم این بازی کرده اند،
زیرا اگر به راستی این مسأله، معضلی برای جامعه جهانی بود، غرب برای حمله
به ایران در همان 10 سال قبل تردید به خود راه نمی داد.
درد امروز
دنیا مسأله اوکراین و کره شمالی و غیره نیست که غربی ها سعی دارند به زور
برای مردم جهان جا بیندازند که این ها تهدید بالقوه اند و اگر هرچه سریع تر
جلو آن ها را نگیرند به تهدید بالفعل تبدیل می شوند و خطرساز برای همه
دنیا.
فاجعه امروز که غربی ها به خصوص سازمان ملل چشمان خود را به
روی آن بسته اند، جنایاتی است که در گوشه و کنار دنیا به عناوین مختلف
انجام می شود و در حال تبدیل شدن به یک اپیدمی وحشت بار است.
گروهی
جنایتکار موسوم به «بوکوحرام» در نیجریه که متأسفانه به نام اسلام فعالیت
می کند و تا قبل از این ادعا می کرد علیه دولت سلاح به دست گرفته، اخیراً
ربودن دختران 10، 11 ساله را در دستور کار خود قرار داده است.
عمق فاجعه زمانی بیشتر می شود که این دختران نوجوان را پس از آزار و بلایایی که بر سرشان می آورد، به «12 دلار» می فروشد.
اینکه این دختران نگون بخت پس از این خرید و فروش، سر از چه جاهایی در می
آورند و با آنان چه رفتار هایی خواهد شد، یا این که برای همیشه از خانواده
هایشان جدا می مانند و خود این مسأله سبب بی بند و باری و خشونت فزاینده
در جوامع می شود، موضوعی است که از دید جامعه جهانی پنهان مانده است.
چرا باید عده ای این حق را برای خود قائل شوند که هر طور می خواهند عمل
کنند، بدون آنکه نگران بازخواست از سوی محاکم قضایی داخلی یا بین المللی
باشند؟
اگر دولت آن کشور توانایی یا شاید قصد برخورد با چنین
جنایاتی را ندارد، چرا مجامع بین المللی سکوت می کنند، در حالی که این
فاجعه، رسانه ای نیز شده است؟
مگر نه این که قرار است در دهکده
جهانی مورد ادعای غرب، همگی حول قوانین و مقررات وضع شده آن حرکت کنند، چون
لازمه تشکیل آرمان شهر و جهان عاری از خشونت است؟
فروش یک انسان
که هزاران امید به آینده دارد، آن هم به قیمت 12 دلار! تهیدی خطرناک برای
جهان است یا برنامه هسته ای ایران و مسائلی مانند اوکراین و وجود بشار اسد
در سوریه؟ اگر کشوری نقض حقوق بشر مرتکب شود، می توان از طریق دیپلماسی و
اگر جواب نداد، از طریق تحریم و اگر باز هم جواب نداد از طریق حمله نظامی،
آن را سر جایش نشاند و کاری کرد که دیگر ناقض حقوق بشر نباشد، زیرا طرفی که
نقض حقوق بشر مرتکب شده، یک کشور با دولت و ارتش و موقعیت جغرافیایی و
مرزهای مشخص است و می توان مستقیم با آن روبرو شد، اما با گروه هایی نظیر
بوکوحرام که آن موقعیت های منظم و مشخص را ندارند و به هیچ قانونی پایبند
نیستند و به زور سلاح، دست به هر جنایتی می زنند، چه باید کرد؟
با
گروه هایی نظیر داعش که در سوریه تاکنون سر هزاران انسان بی گناه را از تن
جدا کرده اند چطور؟ آیا وقت آن نرسیده که جامعه جهانی که داعیه «پیش به
سوی جهان دموکراتیک» را دارد در سیاست هایش و همچنین ساختار سیاسی سازمان
ملل تجدیدنظر کند و با اندیشه ای نو و به دور از هیاهو و جنجال در جهت رفع
بحران ها قدم بردارد؟
منبع: اطلاعات
و از آنجا که گروه های تبهکاری چون
بوکوحرام، داعش و غیره، بدون پشتوانه مالی و سیاسی دولت یا دولت هایی ظهور
نمی کنند، آیا زمان آن نرسیده که جامعه جهانی آن دولت یا دولت ها را
بازخواست کند و سیاستی را برای عقیم کردن چنین دولت هایی در پیش گیرد؟
