آنان به این مهم بی‌توجه بودند که قرار است نماینده قوه‌مقننه در هیات
نظارت بر مطبوعات انتخاب شود نه نماینده کمیسیون فرهنگی و یک گرایش خاص
فکری.
نوعی بی‌تدبیری در این مساله اتفاق افتاد و دو شخص خاص از یک تیپ فکری، آن
هم تندرو، به مجلس معرفی شدند در حالی که در چنین مواردی باید دست مجلس
باز باشد تا افراد بتوانند به گرایش موردنظر خود رای بدهند. بنده برای
بازشدن دست‌کمیسیون فرهنگی و نیز ازبین‌رفتن شبهه تاثیر نسبت خانوادگی با
رییس مجلس در تصمیم هیات‌رییسه، با اینکه نفر سوم در رای‌گیری کمیسیون با
اختلاف یک رای بودم، از نامزدی انصراف دادم تا مشکل حل شود و کمیسیون
فرهنگی که در واقع با من مشکل داشت نفرات بعدی را معرفی کند ولی آنها روی
نظر خود پافشاری کردند و در نتیجه جلسات اخیر مجلس با تنش در صحن بر سر این
موضوع همراه شد. تضعیف آقای لاریجانی یک هدف کلی برای تندروهای مجلس است
که به هر بهانه‌ای حمله‌ای را تدارک می‌بینند و این در ماجرای برهم‌زدن
سخنرانی ایشان در قم و جلسه علنی روز گذشته و مانند اینها قابل مشاهده است.
با وجود این، روز گذشته دکتر لاریجانی به‌خوبی جلسه را اداره کرد و پاسخی
درخور تامل به اتهام آنها داد که «دیکتاتوری اقلیت، بدتر از آن چیزی است
که مرا به آن متهم می‌کنید.»
تجربه نشان داده که این گروه همچنان به دنبال تنش و حاشیه‌سازی خواهد بود.
راهکار مواجهه با آنها این است که نمایندگان معتدل که تعداد آنها کم نیست،
انسجام بیشتری داشته باشند و فرصت عرض‌اندام به این افراد را ندهند.
واقعیت این است که اکثر نمایندگان، این تفکر را قبول ندارند اما به دلیل
فقدان انسجام کافی میان آنها گاهی تندروها ابتکار عمل را به دست می‌گیرند.
آنها دارای تشکیلات و برنامه هستند و از محافلی خارج از مجلس خط می‌گیرند.
گاهی مجلس را در مقابل عمل انجام‌شده قرار می‌دهند و نمود خارجی آن این است
که کل مجلس تندرو است.
*نماینده تهران در مجلس
/ منبع: شرق
