پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : فرانس 24 نوشت: مانند همه اتفاقات و روندهای بین المللی چالش سطل یخ هم خیلی زود به ایران رسید. بسیاری از ورزشکاران و هنرمندان ایرانی نیز وارد ماجرا شدند.
به گزارش «انتخاب»، اما این وسط برای شرکت ایرانی ها در چالش سطل یخ یک مشکلی وجود دارد. مشکل اینجاست که بانک های ایرانی به دلیل تحریم ارتباطی با جهان خارجی ندارند و عملا انتقال پول به سازمان مردم نهادی که درخواست کمک مالی با هدف تحقیق روی یک بیماری ناشناخته کرده بود در ایران به در بسته خورده است.
ایرانی ها هم مانند همیشه برای این دست مشکلات خود راه حل پیدا کرده اند. اکنون مردم ایران در مانند بسیاری دیگر از همنوعان خود در سطح دنیا در چالش سطل یخ شرکت می کنند و پولی که باید به عنوان کمک مالی پرداخت کنند را به موسساتی چون محک که در زمینه کمک به کودکان سرطانی مشغولند، هدیه می کنند.
با این حال، شرکت در چالش سطل یخ نیز خود تبدیل به نوعی مد و در برخی موارد خودنمایی شده است و از هدف اصلیش یعنی انسان دوستی و کمک به رفع و کاهش درد و رنج هم نوعان فاصله گرفته است.
روزبه هنرمند ایرانی ساکن تهران است و به تازگی در چالش سطل یخ شرکت کرده است و کمک خود را به حساب بانکی بنیاد بیماری های خاص در ایران واریز کرده است
او می گوید: من هم مثل همه از طرف یک دوست در ایران دعوت به این کار شدم. بسیاری در ایران این کار را انجام داده ام و یا از طریق رسانه ها و یا شبکه های اجتماعی از آن با خبر شده اند.
این ادا و اطفارها در دراز مدت موجت کم شدن کمک به خیریه ها میشه
این وسط چی از شما کم میشه ؟
بعد ببينم بازم ...
کاش روزی برسد که ما به جای زبان طعنه و کنایه به واکاوی انتقادی مدعیات یکدیگر بپردازیم.
دقیقا مثل زمانی که آلمان به صدام سلاح شیمیایی فروخت و بر سر ایرانیان ریخت... سپس بیماران شیمیایی پول میدادند به آلمان تا بروند آنجا درمان شوند!
او برای خودنمایی این کار و نکرد ولی خدا برای جبران نامش رو در قله ی بشریت قرار داد .
برای خدا کار کنیم خدا خودش معروفت میکنه
هر نفر یه سطل حداقل لیتری آب بریزه ببین چه حجمی میشه
باید چه اتفاقی بیفته که شما راضی باشی؟!!
آقایون و خانم ها وقتی ما تو ایران چنین انجمنی برای حمایتals ها داریم بریم چرا بریم به خارجی ها بدیم
رییس als ایران گفته هنوز یه ریال هم واریز نشده چه برسد به صد دلار
در گوشه و کنار کشورمان بیماریهای خاص به وفور دیده میشود که نیازمند کمک همه میباشند.
همیشه تقصیر گردن بی گناهترین آدما میفته طبق معمول
ولی به خودم میگم ای کاش توی باغچخ اینکارو کرده بودم که آب هدر نره و اسراف نشه