تقابل موشکی آمریکا و کره شمالی

 آمریکا که چند ماهی است تلاش هایی را برای استقرار و نصب سامانه دفاع موشکی موسوم به «تاد» در شبه جزیره کره آغاز کرده، توان بالای موشکی کره شمالی را مانع بزرگی در اجرای سیاست های خود در منطقه می بیند.

آمریکا با سیاست های مداخله جویانه خود در شبه جزیره کره که با استقرار نیروها و ادوات نظامی گسترده همراه است، با مطرح کردن سناریوی استقرار سپر دفاع موشکی «تاد» به دنبال القای این باور است که نصب و استقرار آن در مقابله با حملات هسته ای و موشکی کره شمالی تحت هر شرایطی، ضروری است.

سیاست حضور تمار عیار آمریکا در شبه جزیره کره، واکنش های واشنگتن به سیاست های کره شمالی و تحریک گاه و بی گاه همسایگان این کشور به خوبی نشان دهنده آن است که آمریکا در نظر دارد همواره شعله تنش در شبه جزیره کره را روشن نگاه دارد تا از گذر این حضور به اهداف خود دست یابد.

سامانه «تاد»، آخرین تلاش آمریکا در رسیدن به اهداف خود در منطقه شرق آسیا است و اصرار این کشور برای تحقق آن تا آنجا پیش رفته که هر روز صدای طبل تنش میان کره شمالی با کشورهای پیرامونی به خصوص کره جنوبی بلندتر می شود.

کره شمالی اما همواره اعلام کرده است که در صورت مواجهه با هر تهدید آمریکا و کشورهای همپیمان، به شدت با آن مقابله خواهد کرد.

«جان کری» وزیر امور خارجه آمریکا در اظهاراتی تنش زا در ماه جاری میلادی در کره جنوبی اعلام کرد، در حال گفت و گو با سئول در باره استقرار این سامانه است.

اگرچه کره ای ها خیلی زود از ترس تشدید تنش ها با همسایه شمالی این سخنان را کم اهمیت جلوه دادند، اما این مساله باعث نگرانی چین و روسیه نیز شده است.

چینی ها از ابتدا اعلام کردند هیچکس نباید اقداماتی صورت دهد که باعث افزایش تنش در منطقه شود. اما مساله اینجاست که با توجه به قدرت تسلیحاتی و موشکی کره شمالی بعید به نظر می رسد آمریکا حتی با استقرار این سامانه بتواند کاری صورت دهد.

به خصوص آنکه حتی مردم کره جنوبی نیز تمایلی به این اقدام آمریکا ندارند و علیه سیاست های نظامی این کشور در کره جنوبی بارها اعتراض کرده اند. سئول نیز با جدی تلقی نکردن این موضوع، اعلام کرده که فعلا چنین برنامه ای در دستور کار قرار ندارد.

مهمترین بخش از این معما وجود هزار فروند موشک کوتاه برد اسکاد و میان برد «نودونگ» کره شمالی است که قادر است سامانه موشکی آمریکا را کاملا خنثی کند.

به باور کارشناسان، توان بالای موشکی کره شمالی امروز به گونه ای است که استقرار سامانه «تاد» نه تنها خللی در قدرت پیونگ یانگ ایجاد نمی کند بلکه این کشور با در اختیار داشتن بیش از هزار فروند از انواع موشک ها قادر است به راحتی هر تحرک موشکی آمریکا را در منطقه از کار بیاندازد.

روزنامه «گلوبال تایمز» چین پیشتر در گزارشی، هزینه فقط یک باتری سامانه «تاد» را بین یک میلیارد و 500 میلیون تا دو میلیارد و 500 میلیون دلار برآورد کرده و اعلام کرده بود که آمریکا بی جهت برای استقرار این سامانه در کره جنوبی دست و پا می زند.

این در شرایطی است که این سامانه سرعت کافی برای مقابله با موشک های کره شمالی را که سه دقیقه پس از پرتاب در خاک همسایه جنوبی فرود می آید، ندارد.

چین هشدار داده است که استقرار این سامانه نه تنها امنیت به بار نمی آورد، بلکه باعث می شود کره شمالی به سرعت قوای موشکی و راکت های خود را در مرز با کره تقویت کند.

نشریه «گلوبال تایمز» نوشت: برای چین نیز این سامانه که بخش هایی از چین را هم زیر پوشش راداری می گیرد یک تهدید جدی است و ما آن را بر نمی تابیم.

این روزنامه می نویسد: این باعث می شود تا کره شمالی هم توسعه تسلیحات هسته ای را سریع تر کرده و یک مسابقه تسلیحاتی تمام عیار در شبه جزیره کره شکل بگیرد.

«پیتر اسپینا» از دانشگاه «یونسی» کره جنوبی معقتد است: برای چین این سامانه یک تهدید ضد امنیت ملی است و آنان تحت هیچ شرایطی با این سامانه کنار نمی آیند. به ویژه آنکه این کشور نیز اخیرا با آمریکا دچار تنش های لفظی شدید در خصوص دریای جنوبی شده است.

وی به کره جنوبی و آمریکا هشدار داد که محیط پیرامون منطقه را خوب ارزیابی کرده و بیش از این بر سر این سامانه موشکی مانور ندهند.

«تاد» سامانه موشکی ضد بالستیک است که توسط شرکت تسلیحاتی آمریکا «لاکهید مارتین» ساخته شده و برد رادار آن هزار کیلومتر و برد عملیاتی موشک 200 کیلومتر و سرعت آن 10 هزار و 80 کیلومتر بر ساعت است.

این سیستم یکی از آخرین لایه های دفاعی در برابر موشک های بالستیک است و نقش مهمی را در برنامه های دفاعی آژانس دفاع موشکی آمریکا دارد.

کارشناسان معتقدند که اصرار آمریکا در استقرار این سامانه در خاک کره جنوبی، علاوه بر دامن زدن به مسابقه تسلیحاتی در منطقه، به افرایش تنش ها میان دو کره نیز دامن خواهد زد.

دو همسایه ای که در حقیقت از زمان پایان درگیری های نظامی در سال 1953 میلادی، همچنان در وضعیت جنگی به سر می برند و تاکنون هیچ معاهده صلحی میان آنان امضا نشده است.