پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : حجت‌الاسلام والمسلمین حسن روحانی در بخشی از کتاب خاطراتش که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی به چاپ رسیده است به اولین دیداری که با امام خمینی (ره) داشته اشاره می‌کند.
روحاني می‌گويد: تا آنجا كه حافظه‌ام ياري مي‌كند، اولين مناسبتي كه من توانستم امام را زيارت كنم، در روز ميلاد حضرت صديقه طاهره، حضرت فاطمه(س) (در سال 1340) بود. در روزهاي ميلاد، معمولاً طلبه‌ها براي ديدن مراجع به منزل آنها مي‌رفتند. بالطبع با دوستان به محله‌ي يخچال قاضي كه منزل حضرت امام در آنجا بود، رفتيم. در محل سكونت امام، دو باب منزل در كنار هم قرار داشت. در آن موقع، خانه‌ي دست چپي (جنوبي) بيروني ايشان بود؛ كه بعداً خانه دست راستي (شمالي) نيز به آن اضافه شد. ظاهراً در همان زمان، منزل شمالي هم متعلق به امام بود و بعدها كه رفت و آمدها به منزل امام زياد شد، ايشان آن را جزو بيروني منزل خود قرار دادند. منزل جنوبي از يك حياط بسيار كوچك، يك زيرزمين، بالكن و دو اتاق تشكيل شده بود. من وقتي وارد منزل امام شدم و ايشان را زيارت كردم، خيلي خوشحال شدم؛ چون بيش از يك سال بود كه مشتاق ديدار ايشان بودم. امام خيلي جذاب و با ابهت، اما خيلي كم‌حرف بود. من منظره‌ي اولين ديدار را به خوبي به ياد دارم كه دست ايشان را بوسيدم و حدود يك ربع ساعت در آن اتاق روبه‌روي امام نشسته بودم. چند نفر از دوستانم كه با هم به خانه‌ي امام رفته بوديم، عجله داشتند تا به خانه‌ي ديگر مراجع برويم، ولي من علاقه‌مند بودم هر چه بيشتر آنجا بنشينيم تا امام را بيشتر ببينيم. ابهت، رفتار و نحوه‌ي سلوكش بسيار آموزنده بود، مخصوصاً به دليل عشق و محبتي كه از گذشته به دليل تعريف‌هاي مرحوم علامه حائري به ايشان داشتم، براي من بسيار جالب توجه بود. يادم هست كه بعد از منزل امام، به منزل علامه طباطبايي صاحب تفسير الميزان رفتيم. زيارت ايشان هم براي من بسيار جالب بود؛ زيرا بخشي از تفسيرالميزان و مصاحبه‌ي هانري كربن با ايشان را خوانده بودم و كم و بيش با شخصيت وي آشنايي داشتم و مي‌دانستم ايشان مفسّر و فيلسوف بزرگ و عاليقدري است.
