پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : همواره گفته‌اند كه اعراب رمضان را گرامي مي‌دارند و به آن مانند يك جشن بزرگ مي‌نگرند. اين امر ميمون و مباركي است كه ريشه در توجه به عبادات و هويت ديني از سوي اعراب دارد. از سويي ايرانيان نيز ماه رمضان را ماه آزمايش و پالايش در برابر پروردگار مي‌دانند. با اين همه، اگر نگوييم بيشتر ولي ايرانيان دست‌كم كمتر از اعراب نيز آن را تقدير و تكريم نمي‌كنند. همه اينها به واسطه روح آرامش‌خواهي است كه لازمه عبادت و سر تسليم فرود آوردن در برابر پروردگار است.
به گزارش انتخاب، با اين همه در آستانه ورود به اين ماه معظم برخي كشورها همانند عربستان سعودي، بحرين، قطر، كويت و امارات با همراهي كشورهاي بدنامي چون سودان و سومالي بر طبل افراط‌گرايي و راديكاليسم در سياست خارجي مي‌كوبند. اين امر از رمضان و رحمت‌جويي به دور است. برخورد از سر سلطه‌جويي، تداوم آتش بر سر مردم يمن، خفقان در برابر معترضان سياسي بحرين و سعودي و حمايت از گروه‌هاي افراطي غيرمعتقد به حقوق بشر در سوريه همگي از اين دست هستند. اكنون كه رمضان فرارسيده، گشايش درهاي رحمت هم در مناطق بحراني در دست ماست؛ اينكه چگونه مي‌توان به واسطه اين ماه مبارك از افراط‌گرايي و خونريزي ممانعت به عمل آورد.
به باور نگارنده 2 قطعنامه مجمع عمومي سازمان ملل به سال‌هاي 2001 و 2013 در زمينه‌هاي گفت‌وگوي تمدن‌ها و مبارزه با افراط‌گرايي راهگشايند. بر پايه اين قطعنامه به واسطه نهادهاي مدني، گفت‌وگوهاي ميان جوامع و تعامل ميان ملت‌ها مي‌توان به مهرباني و همراهي ميان ملت‌ها براي غلبه بر بحران‌ها دست يافت. بحرين، كويت، عربستان سعودي و امارات به جاي گفت‌وگوهاي سازنده با ايران در ماه جاري به سوي بريتانيا دست‌دراز كردند و رحمت الهي را از هاموند التماس مي‌كنند.
نيم نگاه ديگر آنان نيز به سوي ايالات متحده است تا ايران را در فشار قرار دهند. اكنون كه رمضان فرارسيده چه بسا وزارت خارجه با نگاه تخصصي و توان بالايي كه دارد بتواند با ابزارهاي قطعنامه‌هاي مجمع عمومي و نيز با توجه به اينكه رمضان از اعياد شناخته‌شده از سوي سازمان همكاري اسلامي و سازمان ملل است، ابتكار عمل را در دست گيرد.
يمن، سوريه، عراق، بحرين، عربستان سعودي، مصر و ليبي روي آتش قرار دارند و نيازمند همكاري همه كشورها براي دستيابي به يك راهكار كارآمدند. مبارزه با داعش، النصره و القاعده در كنار آموزش گسترده به مردم منطقه براي پرهيز از انتقام‌جويي و فرقه‌گرايي، موضوعي است كه در اين ماه بايد در سياست خارجي كشورهاي اسلامي قرار گيرد تا به جاي يك سياست خارجي افراط‌گرا به سمت سياست خارجي مدارا و همراه با رحمت و بخشش الهي حركت كنند.
