بررسی گروه ایران در راه رسیدن به جام جهانی روسیه

برای اینکه اولین بار در تاریخ، دو بار متوالی به جام جهانی صعود کنیم، مسیر همواری پیش رو داریم. صدرنشینی در گروهی که کره جنوبی و ازبکستان را هم در خودش می بیند، یک اتفاق خوب است که امید ما برای پنجمین صعود را بیشتر می کند. در این گزارش وضعیت گروه ایران و بازی های پیش روی تیم ملی را بررسی کردیم. کار ما در دور برگشت روز سوم عید 96 شروع می شود و چهاردهم شهریور ماه تمام می شود. با شرایط موجود می توانیم خیلی راحت از عید تا تابستان را برای خودمان بهار نگه داریم.

با وجود تساوی دیروز مقابل سوریه، تیم ایران همچنان در صدر جدول گروه یک رقابت ها قرار دارد. برای صعود هنوز هم دیر نیست و اتفاقا چیزی هم از دست نرفته است. اگر چه بازی دیروز برای ما از نظر امتیازی شاید یک باخت حساب شد، اما از روی خوش حادثه هنوز 11 امتیازی و صدرنشین هستیم. بازی با سوریه در باتلاق سرمبان، فرصت خوبی را از تیم ما گرفت. سوریه که تا پیش از این 4 امتیازی بود، اصلا حریف سختی برای تیم آماده کی روش تلقی نمی شد. 

اما به هر حال در راه رفتن به روسیه باید این چنین سختی هایی را هم تحمل کرد. خروجی مهم از بازی سوریه این بود که در بازی های بعدی باید با وسواس بیشتری نگران از دست رفتن امتیاز باشیم. چون ازبکستان و کره‌جنوبی که به ترتیب دو و یک باخت در کارنامه دارند، پس از این به همین راحتی ها امتیاز از دست نمی دهند. ما همچنان تیم بدون باخت گروه هستیم که اتفاقا بدون گل خورده از نظر اکثر کارشناسان شانس اول صعود به حساب می آییم.

همانطور که گفتیم از حالا به بعد بازی های پیش روی تیم ملی حساس تر شده اند. اهمیت برد در تک تک بازی ها از این نظر بالاست که ما خیلی زود بتوانیم خیال خودمان را راحت کنیم تا دیگر مثل دوره قبل کار به روز آخر کشیده نشود. تیم ایران روز سوم فروردین سال 96 باید در دوحه به مصاف قطر برود. در سومین روز بهار یک برد شیرین مقابل قطر در خارج از خاک ایران، می تواند مزه همه شیرینی هایی که در عید می خوریم را عوض کند و طعم متفاوت تری به آنها ببخشد. یک طعم خوب که در راه رسیدن به روسیه برای ما فراموش نشدنی خواهد شد. 

چین حریف بعدی ایران است. اگر سختی بازگشت سفر از دوحه را پشت سر بگذاریم، هشتم فروردین در تهران و در استادیوم آزادی می توانیم یکی از خاطره انگیزترین بردهای تاریخ فوتبال مان در راه رسیدن به جام جهانی را رقم بزنیم. می توانیم خاطره بد بازی با عربستان در نوروز 88 را پاک کنیم و با برد مقابل چین وضعیت خودمان را ایده آل تر کنیم. 

چین شاید راحت ترین حریف ما برای این باشد که خیال خودمان را از امروز هم راحت تر کنیم. پس قطر و چین ابزار ساختن بهاری هستند که بیشتر از همه سال های قبل معنای واقعی بهار داشته باشد. 

بیست و سوم خرداد و در آخرین روزهای بهار، میزبان ازبکستان هستیم. اتفاقا این بازی هم فرصت خوبی است که باخت دوره قبل مقابل این تیم در تهران را فراموش کنیم. تیمی که ازبک ها را در خاک خودشان پشت سر گذاشت و صدرنشین شد، حتما می تواند به داستان خوب بهاری خودش طراوت بیشتری ببخشد و راهی بازی های تابستان خود شود.

بازی روز نهم شهریور 96 با کره جنوبی در سئول، چهارمین بازی ما در دور برگشت رقابت ها است. تیم ایران که این روزها کره کش شده، به این راحتی ها دست از عادت چند سال اخیر خودش بر نمی دارد. یعنی تیم کی روش دوباره برای خواباندن مچ حریف راهی سئول می شود. اما این بار هم مثل دوره قبل همه چیز دست خودمان است. برای اینکه سفر خودمان به سئول این بار با کمترین استرس ممکن انجام شود، قطر، چین و ازبکستان تعیین کننده هستند. کسب امتیازات مهم در این 3 بازی می تواند عامل مهمی برای ادامه رکورد تسلیم ناپذیری تیم کی روش مقابل تیم اولی اشتیلیکه باشد.

این که در این دوره هم مثل دوره قبل کار ما به روز آخر بکشد کمی بعید است. از نظر اکثر کارشناسان که وضعیت گروه یک بازی ها را بررسی کرده اند، صعود ایران به جام جهانی 2018 بسیار در دسترس است. روز آخر بازی ها یعنی 14 شهریور 96، ورزشگاه آزادی دوباره مثل همیشه پر خواهد شد. حتی اگر صعود ما قطعی هم شده باشد، همه می آیند تا یک جشن با شکوه برپا شود. 

اصولا تیم کی روش در طی این چند سال اخیر جایی برای بدبینی باقی نگذاشته است. اما مثل خودش عادت پیدا کردیم که همه شرایط را بررسی کنیم. پس به این فکر کنیم که اگر کار ما به روز آخر و به بازی با سوریه هم بکشد، برد مقابل این حریف آن هم در جهنم همیشگی آزادی ممکن ترین کار است. البته که فعلا مسیر ما طوری است که اینطور صعود به ذهن مان غریبه می آید. پس فقط به این فکر کنیم که با بهترین شرایط روز بازی سوریه برای برپایی یک جشن منتظر سوت پایان باشیم.