arrow-right-square Created with Sketch Beta.
کد خبر: ۳۰۶۱۲
تاریخ انتشار: ۵۳ : ۱۲ - ۱۴ تير ۱۳۹۰

موفق ترین دیکتاتورهای دنیا چه کسانی بودند؟+تصاویر

دانیل تریسمن استاد دانشگاه "یو سی ال ای" برخی از موفق ترین دیکتاتورهای جهان را شناسایی کرده است. وی ملاک موفقیت انها را رشد میزان تولید ناخالص داخلی قرار داده است.
پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : بیزینس اینسایدر نوشت: دانیل تریسمن استاد دانشگاه "یو سی ال ای" برخی از موفق ترین دیکتاتورهای جهان را شناسایی کرده است. وی ملاک موفقیت انها را رشد میزان تولید ناخالص داخلی قرار داده است.
 
به گزارش سرویس بین الملل انتخاب Entekhab.IR ، اسامی موفق ترین دیکتاتورهای جهان در پی می آید:



1. شاه ادریس: نام او سید محمد ادریس بن محمد المهدی سنوسی بود. او را به عنوان سنوسی امیر می شناختند.

زمانی که او در ترکیه در حال تفریح بود، حکومتش توسط معمر قذافی در سال 1969 برانداز شد. او در مصر زندگی می کرد و در سال 1983 در گذشت.

وی از سال 1951 تا 1969 حکومت کرد و تولید ناخالص داخلی در مدت حکومت او 9.78 درصد افزایش یافت.



2. لی کوان یو: در سال 1965، سنگاپور از مالزی با کمک رهبرش یعنی "لی کوان یو" جدا شد.

در طول حکومت او، اقتصاد کشور رونق گرفت و بهترین و پیشرفته ترین سیتم اموزشی و سلامت را در اسیا داشت.

لی در سال 1990 در سن 87 سالگی استعفا داد. وی از سال 1959 تا 1990 قدرت را در سنگاپور در دست داشت و تولید ناخالص داخلی در دوره ی او 6.50 درصد افزایش یافت.



3. فرانسیسکو فرانکو: در سال 1926، فرانکو به عنوان جوان ترین ژنرال اروپا انتخاب شد و سپس به حاکمی ظالم تبدیل شد. وی باعث مرگ 200 هزار زندانی است.

در سال 1947، او رفراندومی برگزار کرد که به او قدرت مادام العمر داد. او تا سال 1975 حکومت کرد.

وی از سال 1939 تا 1975 قدرت را در اختیار داشت و  تولید ناخالص داخلی در مدت حکومت او  4.36 درصد افزایش یافت.



4.چیانگ کی شک: وی سابقه ای نظامی داشت و در انقلاب علیه سلطنت چینگ نقش داشت. او یکی از اعضای حزب ملی شد.

در سال 1949، حزب او در یک جنگ خیابانی از حزب کمونیست شکست خورد و چیانگ به همراه حامیانش به تایوان فرار کرد.

او در تایوان دولتی تشکیل داد و 25 سال قدرت را در اختیار داشت تا از دنیا رفت.

وی از سال 1950 تا 1975 قدرت مطلق کشور را در دست داشت و تولید ناخالص داخلی در مدت حکومت او  3.85 درصد افزایش یافت.



5. خوان ویسنتو گومز: در طی حکومت گومز، صادرات قهوه و نفت در ونزوئلا افزایش یافت.

گومز تا زمان مرگش حکومت را در دست داشت و هرگز ازدواج نکرد. وی از سال 1908 تا 1935 حکومت کرد و تولید ناخالص داخلی در مدت دوره ی او  3.78 درصد افزایش یافت. 



6. پارک چوانگ هی:  وی قدرت را در دهه 1969 در کره جنوبی بدست گرفت. در ابتدا او محکوم به اعدام شده بود اما مورد عفو قرار گرفت و سرانجام قدرت را در اختیار گرفت.

در سال 1974 او از یک سوء قصد جان سالم بدر رد اما در این ترور نافرجام همسر او کشته شد او که در حال سخنرانی بود با انکه همسرش سخت مجروح شده بود، سخنان خود را ادامه داد.

سرانجام، او توسط یکی از نزدیکترین دوستانش و رئیس اژانس اطلاعاتی کره کشته شد.

او از سال 1961 تا 1979 قدرت را در دست داشت و تولید ناخالص داخلی در مدت حکومت او 3.44 درصد افزایش یافت. 



7.سوهارتو: در دهه 1960، سهوهار قدرت را به عنوان دومین رئیس جمهور اندونزی در دست گرفت. او با یک کودتای نظامی احمد سوکارنو اولین رئیس جمهور و بانی استقلال اندونزی را از قدرت برکنار کرد.

درطی حکومت 32 ساله او، اندونزی رشد اقتصادی خوبی را تجربه کرد اما دولت سوهارتو دولتی فاسد و بی رحم بود.

او در سال 1998 کناره گیری کرد. گفته می شود که او از 15 تا 35 میلیارد دلار اختلاس کرده است. وی در سال 2008 درگذشت.

وی از سال 1966 تا 1998 قدرت را در دست داشت و  تولید ناخالص داخلی در مدت حکومت او 3.29 درصد افزایش یافت. 



8. انتونیو دی الویرا سالازار: سالازار در ابتدا به مدرسه مسیحیان فرستاده شد تا کشیش شود اما سرانجام به اقتصاد گرایش پیدا کرد و پروفسور رشته اقتصاد شد.

سرانجام او نخست وزیر پرتقال شد و در دوره ی او، این کشور همکاری قوی را بین کلیسا و دولت تجربه کرد. وی پس از اینکه سه دهه قدرت را در دست داشت، سرانجام سکته کرد و به کما رفت.سالازار در سال 1979 در گذشت

وی از سال 1932 تا 1968 قدرت را در دست داشت و تولید ناخالص داخلی در مدت حکومت او 2.97 درصد افزایش یافت.



9. تئودور ژیفکوف: او برای 35 سال رهبری کشور بلغارستان را در دست داشت.  او سپس دواطلبانه استعفا داد و ظرف چند ماه اینده دستگیر و متهم به سو استفاده از قدرت شد. او در سال 1998 در گذشت.

وی قدرت را از سال 1956 تا 1989 در دست داشت و تولید ناخالص داخلی در مدت حکومت او 2.92 درصد افزایش یافت.



10. دنگ ژیائوپینگ: او بر روی اصلاح سیستم اموزشی چین تمرکز کرده بود و کشور را از مائویزم دور کرد.

برخی معتقدند که او عامل قدرتمند شدن چین در جهان کنونی است.

پس از گذراندن سال هایی از زندگی در تبعید، سرانجام به قدرت بازگشت. دنگ در 1997 در چین درگذشت.

وی قدرت را از سال 1980  تا 1997 در دست داشت و تولید ناخالص داخلی در مدت حکومت او 2.84 درصد افزایش یافت.



11.حبیب بورگوبا: او مبارزه برای استقلال تونس از فرانسه را رهبری می کرد و سپس اولین رئیس جمهوری تونس شد.

در طی حکومت او، این کشور از حالی تک حزبی به کشوری چند حزبی تبدیل شد. زنان توانستند رای بدهند و چند همسری غیرقابل بود.

عدم توانایی او در بازگرداندن اقتصاد این کشور منجر به برکناری او شد. در سال 1987، گروهی از دکترها اعلام کردند که او شرایط رهبری کشور را ندارد. او در سال 2000 درگذشت.

او از سال 1957 تا 1987 قدرت را در دست داشت و تولید ناخالص داخلی در مدت حکومت او 2.73 درصد افزایش یافت.



12. یوم جاجین تسدنبال: مغولستان برای سه دهه در دست حزب کمونیست این کشور بود. تسدنبال تلاش می کرد مغولستان را به شوروی ملحق کند اما با مقاومت زیادی مواجه شد.

او و همسر روسی خود از مقام های خود عزل شدند. او در سال 1991 در مسکو درگذشت.

وی قدرت را در مغولستان از سال 1952 تا 2984 در دست داشت و تولید ناخالص داخلی در مدت حکومت او 2.70 درصد افزایش یافت.

نظرات بینندگان