پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : ديروز خبرگزاري مهر از تبديل ربع رشيدي نخستين مجموعه دانشگاهي جهان با سابقه 700 ساله اش به پارکينگ خودروهاي اسقاطي خبر داد.
به گزارش اين خبرگزاري، ربع رشيدي که زماني کلکسيوني از امکانات يک شهر کوچک شامل کتابخانه، مدرسه، مسجد، دارالايتام، حمام، مهمانسرا، بيمارستان، مدارس عالي و کارگاه ها و ميزبان تحصيل و تحقيق حدود 10 هزار دانشجو و استاد به هفت زبان زنده دنيا و روزگاري کانون علم و هنر دنيا بود، با وجود تلاش مسوولان براي ماندگاري و ثبت اين اثر، امروز در بن بست بي توجهي قدرناشناسان فرهنگي و تاريخي، گرفتار بي مهري هاي بسيار شده است!
بي مهري به مجموعه ربع رشيدي تا آنجا پيش رفته که صاحبان خودروهاي اسقاطي به خود اجازه داده اند خودروي به دردنخور و مستعمل خود را در محوطه اين اثر ارزشمند فرهنگي و تاريخي پارک کنند و صحنه هايي آزاردهنده براي دوستداران آثار تاريخي و ميراث فرهنگي به وجود آورند.
مدرسه ابن سينا در اصفهان به انبار تبديل شده است
خبرگزاري ايسنا نيز ديروزبه بلايي که بر سرمدرسه ابن سينا در اصفهان آمد به استناد بخشي از گزارشي که به قلم شاهين سپنتا دوستدار ميراث فرهنگي با عنوان «پورسينا در اصفهان غريب ترين آشناست» اشاره کرد.در اين گزارش آمده است: «بناي تاريخي مشهور به «مَدرسِ ابن سينا» که در دوره سلجوقيان ساخته شده است و محلي که روزگاري نشستگاه پورسينا و شاگردانش بوده و نشستهاي درس و بحث او را پذيرا بوده است، امروز متروک و ناشناخته، به انباري تبديل شده است و در حالي که هميشه قفلي بر در آن خودنمايي مي کند و هيچ گردشگر يا پژوهشگري راهي به آن ندارد، رو به ويراني مي رود.
«مدرس ابن سينا» مدتي به عنوان زورخانه و مدتي به عنوان مطبخ مورد استفاده قرار گرفته است و هنوز لايه ضخيم دوده را بر گنبد آن مي توان ديد، ولي در صورت توجه سازمان ميراث فرهنگي، اين محل مي تواند به عنوان موزه يا نمايشگاه دائمي آثار پورسينا، پذيراي پژوهشگران و گردشگران باشد.»
آوازه جهاني پورسينا و جايگاهش در گسترش علوم، بويژه دانش پزشکي نزد ملتهاي ديگر تا آنجاست که مردم ازبکستان (به واسطه زادگاهش در نزديکي بخارا) او را ازبک مي دانند و عربها (بخاطر برخي آثارش به زبان عربي) او را عرب مي خوانند. آيا در اين هنگامه، مردم شهري که سال ها افتخار ميزباني او را داشته اند، جايگاه او را در گستره دانش بشري از ياد برده اند و اهميت حفظ و پاسداشت دانشگاه او را فراموش کرده اند؟ آيا تنها نامگذاري يک خيابان در اصفهان براي پاسداشت جايگاه بااهميت اين دانشمند بزرگ ايراني در تاريخ اين شهر، کافي است؟»
