بيست سال روي پيست ؛ رکورد تلخ شوماخر

ساعت 9 صبح روز 23 آگوست سال 1991 بود که نگاه حاضران در پيست اسپا با کنجکاوي زيادي اتومبيل جوردن فورد سبز وآبي رنگ با شماره 23 را که براي انجام تست هاي قبل از شروع مسابقه وارد پيست مي شد، تعقيب مي کرد.

پشت فرمان اين اتومبيل، راننده تازه کاري به نام ميشائيل شوماخر 22 ساله آلماني نشسته بود که در رقابتهاي ديگر اتومبيلراني نتوانسته بود نتايج درخشاني کسب کند، ولي درجونيور تيم مرسدس، همراه با هاينتس هرالد فرنتزن و کارل وندلينگر موفقيت هاي جالبي به دست آورده بود. ادي جوردن به يک دليل خاص او را براي تيمش برگزيد. او قرار بود جانشين برترند گاشوت شود که درلندن به دليل دعوا با يک راننده تاکسي که درصورت او اسپري پاشيده بود، زنداني شده بود.

اتومبيل ساز ايرلندي 150 هزار دلار از سوي کمپاني مرسدس براي استفاده ناگهاني از شوماخر و اميد بستن به استعداد بي نظير وي، دريافت کرده بود. شومي بدين ترتيب دوران حرفه اي باور نکردني حضورش در فرمول يک را شروع کرد و از نظر آمار به عنوان بهترين راننده اتومبيلي تمام اعصار تبديل شد. از همان اولين دورهاي او مشخص شد که شوماخر از جنس قهرمانان است. درمسابقه زمان گيري روزبعد، شوماخر همه را متعجب کرد.

او هفتمين زمان را با فاصله اي قابل توجه با ايرتون سنا که با مک لارن هوندا توانسته بود، جلوتر از رقيبش آلن پروست راننده فراري درخط اول حرکت بايستد، کسب کرد. هم تيمي او آندره دچزاريس زمان يازدهم را کسب کرده و اولين نفري بود که به حضور يک پديده درفرمول يک اعتراف کرد. حضور راننده آلماني دراين مسابقه تنها يک لحظه به طول انجاميد. او بعد از يک کيلومتر، به دليل نقص فني اتومبيلش ايستاد.اما نمايش او توجه تام واکينشاو را که دربنتون با فلاويو برياتوره کار مي کرد، جلب کرده بود. واکيشناو به مدير ايتاليايي گفت که شوماخر را به تيمش بياورد، براي اينکه او پتانسيل تبديل شدن به يک ستاره فرمول يک را داراست. در مسابقه بعدي در شهر مونتزا ايتاليا، برياتوره با کمک وکلايش و ويلي وبر مدير برنامه هاي شوماخر، توانست او را از قرارداد با جوردن جدا کند و جايگزين روبرتو مورنو برزيلي بيچاره که همراه با نلسون پيکه دربنتون مسابقه مي داد، کند.
ازاين لحظه به بعد، براي شوماخر دوران پيروزي و قهرماني هاي متعدد از راه رسيدند. اولين پيروزي او سال بعد در همين پيست اسپا حاصل شد؛ سپس در جام هاي جهاني 1994 و 1995 با بنتون قهرمان جهان شد و فصل بعد به شکلي شگفت انگيز به تيم فراري منتقل شد. او 5 عنوان قهرماني با تيم ايتاليايي کسب و درسال 2006 از اين رقابتها کناره گيري کرد و سال گذشته با مرسدس به عرصه فرمول يک بازگشت. شوماخر مي گويد: «دوره و زمانه تغيير کرده ولي مي خواهم بيستمين سالگرد حضورم درپيست را با نمايشي خوب جشن بگيرم. تيم ما زياد کار کرده و فکراينکه اين همه سال از آن تاريخ گذشته برايم سخت است. پيست اسپا براي من خيلي معنا دارد. نمي خواهم که فقط خاطرات گذشته درذهنم تداعي شوند. مي خواهم روز يکشنبه درپيست همه را متعجب کنم.» نوربرت هاوگ، مدير بخش ورزشي مرسدس در تأييد حرفهاي شومي مي گويد: «ميشائيل هنوز انرژي زيادي براي پيروزشدن دردرون خود دارد.» شايد شومي به قول او انگيزه زيادي داشته باشد، ولي او براي رسيدن به موفقيت به يک ماشين رقابتي نياز خواهد داشت. قيصر فرمول يک درانتظار نتيجه نهايي گرندپري روز يکشنبه، تصميم گرفت بيستمين سالگرد حضورش در پيست را روز شنبه گذشته با جمعي از دوستان خود جشن گيرد؛ البته هزينه اين مراسم را راننده 42 ساله که 7 عنوان قهرماني جهان را با خود يدک مي کشد به حساب تيم آلماني گذاشت. هرچه باشد مرسدس رقم قابل توجهي براي اينکه شومي را به مدت 20 سال روي پيست به حرکت درآورد، هزينه کرده بود. پولي که به بهترين شکل ممکن خرج وهزينه شد.