پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : اميرحسين کريمان: دندان ها در بازسازي بخش هاي پوسيده خودکفا مي شوند.
هراس از ورود مته مکانيکي دندانپزشکي به دهان کافي است تا مردم را از دندانپزشکان دور نگه دارد. اما فناوري بيکار ننشسته و قصد دارد مردم و دندانپزشکان را با يکديگر آشتي دهد.
نتيجه فعاليت باکتري هايي که در جرم هاي دنداني خانه دارند توليد ماده اي اسيدي است که بن مايه معدني دندان را از بين برده و روزنه هاي ريزي در آن ايجاد مي کند. با پيشرفت سناريوي پوسيدگي دندان، شمار و ابعاد حفره هاي آن نيز افزايش مي يابد. در اين شرايط براي پيشگيري از گسترش پوسيدگي و دردهاي ناشي از آن ابتدا در صورت امکان، بخش هاي پوسيده با مته تراشيده و دندان تخليه مي شود تا با ترکيبات مخصوص پر شود. چنانچه پوسيدگي در مراحل پيشرفته باشد ناگزير بايد به سراغ آخرين راه رفت که کشيدن دندان است.
همانگونه که پيش از اين نيز گفته شد حتي فکر مته اي که دندان را مي تراشد براي بسياري از مردم ترسناک است و آنان را از مراجعه به دندانپزشک باز مي دارد. پشت کردن به بررسي دوره اي و منظم وضعيت دندان ها و بي توجهي به دردهاي گاه و بي گاه آنها در نهايت به گسترش پوسيدگي و درگير شدن دندان هاي سالم مي انجامد.
پژوهشگران دانشگاه ليدز، فناوري تازه اي را به کار گرفته اند که بر پايه دانش دندانپزشکي از فرايند شکل گيري و رشد دندان استوار است. با استفاده از اين شيوه جديد دوران دندانپزشکي «بدون درد» آغاز مي شود و با مشاهده نخستين نشانه هاي پوسيدگي دنداني مي توان بي هيچ کشمکش دردناک فيزيکي، درمان را شروع کرد.
اين فناوري پيشرو را بايد نويدبخش دگرگوني بنيادي در زمينه ترميم هميشگي پوسيدگي هاي دنداني دانست. در اين روش از يک مايع پروتئيني استفاده مي شود که همانند يک لايه رنگي روي سطح دندان آسيب ديده مي نشيند و سلول هاي آن را به بازسازي بخش هاي پوسيده وامي دارد.
ترکيب اصلي مايع محرک فرايند ترميم دنداني را - که دستاورد تلاش هاي پژوهشي محققان دانشکده شيمي دانشگاه ليدز است- پروتئيني به نام « 4 - 11 P » تشکيل مي دهد. اين پروتئين در شرايط خاص به داخل بافت ها نفوذ مي کند. هنگامي که اين ماده پپتيدي، سطح دندان را مي پوشاند رفته رفته راه خود را به درون روزنه هاي ريز ناشي از فعاليت باکتري ها باز مي کند.
روش ديگري نيز براي درمان پوسيدگي دندان وجود دارد که همانند فناوري جديد، بدون مته انجام مي شود. در اين شيوه از ژلي استفاده مي شود که حفره ها و درزهاي بخش پوسيده را باز مي کند تا در ادامه با ماده اي رزيني پر شوند. اما در روش ابتکاري پژوهشگران دانشگاه ليدز، ماده پپتيدي پس از ورود به حفره هاي دنداني به صورت خودکار ژلي را پديد مي آورد که در بخش هاي تخريب شده همانند اسکلت عمل کرده و با تحريک فرايند جذب کلسيم، عمليات بازسازي بن مايه معدني از ميان رفته دندان را راهبري مي کند. بدين ترتيب ترميم آسيب هاي دنداني به صورت طبيعي و بدون درد انجام مي شود.
بتازگي اين فناوري از مرحله آزمايشگاهي خارج شده و پژوهشگران آن را روي شمار محدودي از بزرگسالان با علايم اوليه پوسيدگي دندان آزمود ه اند. محققان تأکيد مي کنند نتايج آزمايش ها روي اين گروه کوچک نشان داده پپتيد ابتکاري آنان براستي از پس توقف روند تخريب دندان بر مي آيد و مي تواند با موفقيت بافت هاي آسيب ديده آن را بازسازي و ترميم کند.
به گفته پروفسور پاول برونتون که بر آزمايش هاي انجام شده روي گروه داوطلب نظارت داشته است، تاکنون نتايج مطالعات و آزمايش ها کاملاً نويدبخش بوده است و مي توان اميدوار بود در صورت تکرار موفقيت آميز آزمايش ها روي گروه گسترده تر و پرشمارتري از داوطلبان انساني، اين روش ظرف 2 تا 3 سال آينده به صورت فراگير و به عنوان يک راه حل قابل اتکاي درماني براي ترميم پوسيدگي هاي دنداني مورد استفاده قرار گيرد.
