چه کسانی شانس تکیه بر صندلی قذافی را دارند؟

تایمز نوشت: شمار افرادی که در پی ریاست بر لیبی هستند در حال افزایش است.


به گزارش سرویس بین الملل انتخاب، روزنامه تایمز انگلیس در گزارشی به معرفی شخصیتهایی پرداخته است که می توانند ریاست کشور لیبی را پس از قذافی بر عهده گیرند.

مصطفی عبدالجلیل رئیس شورای ملی انتقالی لیبی در صدر افرادی است که به نوشته تایمز شانس بیشتری برای ریاست بر لیبی دارند.

وی در دوره حکومت قذافی قاضی و وزیر دادگستری بود که با آغاز انقلاب در لیبی به انقلابیون پیوست.

محمود جبریل رئیس کمیته اجرایی شورای ملی انتقالی نفر دومی است که شانس ریاست بر لیبی را دارد.

جامعه بین الملل هم اکنون وی را به عنوان نخست وزیر لیبی به رسمیت می شناسد.وی در دوران حکومت قذافی رئیس شورای ملی توسعه اقتصادی را بر عهده داشت.کار بزرگ او در حکومت قذافی تقویت نقش بخش خصوصی در لیبی بود.

عبد الحفیظ غوقه معاون رئیس شورای ملی انتقالی و سخنگوی رسمی این شورا است.

وی در دوران قذافی ریاست وکلای لیبیایی را در اتحادیه وکلای عرب بر عهده داشت و همواره به عنوان چهره مدافع حقوق بشر مشهور بود.

عمر الحریری رئیس بخش نظامی شورای ملی انتقالی لیبی نفر چهارمی است که می تواند ریاست لیبی را عهده دار شود.

به گزارش سرویس بین الملل انتخاب، وی از بارزترین افسرانی بود که در کودتای 1969 در لیبی ، قذافی را در رسیدن به قدرت یاری داد با این حال پس از مدتی برضد قذافی کودتا کرد اما ناتوان ماند و پانزده سال زندانی و سپس به اقامت اجباری در خانه اش محکوم شد.

این چهار نفر از حمایت قبایل لیبی نیز برخوردارند.

در همین حال سه شخصیت نظامی لیبیایی نیز هستند که از حمایت قبایل برخوردار نیستند.

نفر اول مهدی الحراتی است که فرمانده لشکری بود که طرابلس را آزاد کرد. وی بیست سال در ایرلند زندگی کرد و پیش از آنکه در ماه فوریه گذشته به لیبی بازگردد به جمع انقلابیون پیوست.

عبدالحکیم الخویلدی فرمانده شورای نظامی طرابلس وابسته به انقلابیون و رهبر جماعت اسلامی مبارز لیبی نفر دوم است.

جماعت اسلامی لیبی به عنوان یک سازمان تروریستی در جهان شناخته می شد.

عبدالحکیم الخویلدی در مالزی بازداشت شد و امریکا وی را هفت سال پیش تحویل دولت لیبی داد.

خلیفه بلقاسم حفتر افسر ارتش قذافی نفر سوم است.

به گزارش سرویس بین الملل انتخاب، وی پس از آغاز اعتراضات در لیبی از قذافی جدا شد و به انقلابیون پیوست و با سرلشگر عبدالفتاح یونس وزیر دفاع قذافی رقابت شدیدی بر سر فرماندهی انقلابیون داشت.