اعتماد: تاكتيك جديد جناح راست براي حذف منتقدان

درگيري هاي رسانه يي اصولگرايان با يكديگر بر سر موضوع حوادث بعد از انتخابات همچنان ادامه دارد. اصولگرايان به خاطر انتخابات 88 دادگاه راه انداخته اند: هنوز دنبال متهم مي گردند البته اين بار از بين خودي ها. پيكان اتهام به سمت چهره هاي ارشد راست سنتي است: از لاريجاني گرفته تا مطهري، باهنر، شايد هم به همين زودي ها احمد توكلي و...: كيفرخواست هم مشخص است: «چرا در برابر معترضان حوادث بعد از انتخابات سكوت كرديد يا حتي در ماه هاي اول، مخفيانه حمايت.»
    
به گزارش انتخاب به نقل از اعتماد، اين روزها محمدرضا باهنر و لاريجاني را در جايگاه پاسخگويي با اتهام هايي تند و تيز نشانده اند. همين 10روز پيش بود كه باهنر مصاحبه يي كرد و با ادبيات خاصي گفت كه اصولگرايان در برخورد با معترضان پس از انتخابات اشتباه كردند. كيهان و فارس درست مي گويند بسياري از رسانه هاي اصلاح طلب سخنان باهنر را كه با چند روز فاصله از مطهري، حرف هايي زد براي دلجويي از اصلاح طلبان، تيتر كردند.

اين شد بهانه يي تا روزنامه كيهان او را به همراهي با آنچه «فتنه 88» مي نامد متهم كند. باهنر با ادبياتي كه از نگاه مخاطبان رسانه هاي اصولگرا تند است به همراهي با موسوي و كروبي تا سكوت در برابر معترضان متهم شد: از نگاه اصولگرايي يعني كيفرخواستي «سنگين»: و از آنجا كه فعلاصحنه دادگاه به جاي صدا و سيما، روزنامه ها و سايت هاي جناح راست هستند، ديروز باهنر جواب يادداشت شريعتمداري مدير مسوول كيهان را به دفتر اين روزنامه فرستاد. كيهان به نوعي پاسخ باهنر را داد كه گويا وي پيش از اين نظر ديگري داشته و حال اگر موضعش تغيير كرده خوب است.

همين داستان را درباره لاريجاني داشته ايم. اين بار رسايي نقش خواندن اتهام ها را ايفا كرد و محل هم وبلاگ اين نماينده حامي احمدي نژاد بود. از آنجا كه لاريجاني شايد «صلاح» نمي ديد خودش پاسخ دهد، هزينه پاسخگويي افتاد به دوش سايت مربوط به احمد توكلي.

ادبيات يكي است. اصولگرايان سنتي مي گويند اينها تندرو ها هستند و ما متهم هستيم كه چرا با رفتاري «تند» با اصلاح طلب هاي معترض همانند آنها برخورد نكرديم. باهنر در جوابيه ديروزش به روزنامه كيهان گفته يكي از همين نمايندگان تندرو مي گفته سه نفر معترضين را بديد به من تا در ميدان قيام تهران «اعدامشان» كنم.

 او در جوابيه اش تمام تلاشش را در تك تك واژگانش به كار برده تا نشان دهد چقدر «دور» است از نزديكي با «كانديداهاي معترض به انتخابات» تا اگر رسايي گفته باهنر در يك جمع خودي پيش از انتخابات گفته بوده بايد به موسوي نزديك شد تا اگر او پيروز شد بتوانيم از او سهم بخواهيم، حالاباهنر در جوابيه كيهان، جواب رسايي را هم بدهد و بگويد: «متاسفانه جنابعالي در يادداشت خود اشاره كرده ايد كه باهنر از سران فتنه حمايت ضمني مي كند اميدوارم كه همواره تقوا را در مراحل مختلف زندگي مدنظر داشته باشيد كه اگر ديگران هم بخواهند خارج از محدوده تقوا اظهارنظر كنند سنگ روي سنگ بند نخواهد شد، موضع بنده همواره اين بود و بارها اعلام كرده ام كه اصلاح طلبان مي توانند در رقابت سياسي شركت كنند با چند شرط: اول اعلام برائت صريح از سران فتنه و دوم تعريف دقيق حد و مرز و مفاهيم راهبردي جريان اصلاحات.

بارها اعلام كرده ام كه سران فتنه به واسطه ايراد تهمت تقلب به نظام، ضربه زدن به اعتماد عمومي، تهديد وحدت ملي و تلخ كردن شيريني حضور ؟ميليوني به كام ملت، بزرگ ترين جنايت را در حق مردم، نظام و كشور كردند و به همين واسطه مستحق اشد مجازاتند.»

    به هر حال، به هر دليل باهنر صلاح خودش و تشكيلاتش را در اين مي بيند كه ادبياتش تغيير كند: همانطور كه ادبيات قبلي اش از سوي سياسيون اصلاح طلب تعبيري به تغيير ادبيات اصولگرايان به نفع اصلاح طلب ها نشد حالاهم نامه منتشره از سوي دبير جامعه اسلامي مهندسين حداقل در محافل اصلاح طلبي تعبير خاصي ندارد جز دغدغه هاي ذهني اين سياستمدار ميانسال راست براي از دست ندادن جايگاهش در ميان محافظه كاران سنتي. هر چند همانطور كه سايت احمدي توكلي سعي كرده بود به نوعي از لاريجاني درباره ايستادگي اش در برابر اصلاح طلب ها و معترضان به نتايج انتخابات دفاع كند كه حداقل روزني براي دوستي لاريجاني با به قول آنها «ميانه روترين» اصلاح طلب ها باز بگذارد، باهنر هم كمابيش سعي داشته از همين تاكتيك استفاده كند: آنجا كه به كيهان مي گويد: «براي شما ايجاد سوءتفاهم كرده جريان شعار مرگ بر فتنه گر است.

مستحضر باشيد كه بنده معتقد نيستم كه تمام فراكسيون اقليت مجلس و جريان اصلاح طلب معادل جريان فتنه هستند. بنده بارها و از جمله در گفت وگوي اخير با خبرگزاري مهر اعلام كرده ام كه معتقدم در مجلس هشتم اصلاح طلب بدخيم نداريم. اما بايد عرض كنم كه متاسفانه گروه محدودي از همكاران مجلسي ما اينگونه نمي انديشند و اتفاقا شعار مرگ بر فتنه گر ايشان، فراكسيون اقليت مجلس را هم مخاطب خود مي دانست.» يا جايي ديگر مي گويد ايستادگي او در برابر اصولگرايان نبوده بلكه مقابل تندروهاست: «متاسفانه برخي دوستان در مجلس اصرار بر چيدن ميوه كال داشتند.

 بايد جهت اطلاع شما عرض كنم كه يكي از همكاران مجلسي، چند روز پس از انتخابات سال 88مي گفت اين 3 نفر را به من تحويل دهيد، در ميدان قيام اعدام مي كنم هيچ اتفاقي هم نمي افتد.

 اين گروه معتقد بودند كه بايد فشار بياوريم تا مقامات عاليرتبه نظام هم همراه شوند، و اين حتما در تضاد با تدابير حكيمانه مسوولان ارشد نظام بوده است.» و باز براي اينكه نشود «خوارج» اصولگرايي، گفته هايش را با اين جمله مزين مي كند: در ارتباط با بيانيه عليه سران فتنه به اطلاع مي رسانم كه بنده از بانيان تهيه اين نامه بودم نه صرفا امضا كننده آن. اتفاقا به دليل رويكردي كه در تهيه و جمع آوري امضا براي اين بيانيه داشتيم، همكاران فراكسيون اقليت نيز به جمع امضاكنندگان اين بيانيه پيوستند.
    
    
    
دادگاهي مشابه براي لاريجاني
اتهام لاريجاني هم مشابه است: همراهي با اصلاح طلب هاي معترض. البته يكي مانند حميد رسايي نماينده حامي دولت مي گويد حكم چنين اتهامي «اخراج است از شوراي وحدت اصولگرايان تا سهم نبرند.» طبق آنچه او در وبلاگش نوشته بود سند اين حرف هايش هم دستور تشكيل كميته هايي مانند حقيقت ياب يا ويژه براي رسيدگي به اتفاقات پس از انتخابات بوده تا همراهي تلويحي با كانديداهاي رقيب احمدي نژاد كه از نگاه آنها به نوعي بنزين در آتش اعتراضات بوده است.
    
سايت توكلي البته در دفاع از لاريجاني ميدان بازي را تغيير داد و گفت نتيجه تمام آن كميته ها به نفع اصولگرايان و به ضرر اصلاح طلب ها بود اما به جايش كارهايي كه احمدي نژاد كرد همه آتش اعتراض ها را شعله ور تر كرد: از ماجراي تجمع در ميدان وليعصر و سخنان احمدي نژاد در آن ميدان و تحريك معترضان پس از انتخابات تا همان حرف هايي كه در مناظره ها به رقبايش گفت و «سكوت» يك دفعه يي بعد از شعله ور شدن اعتراض ها و به قول الف دوره يي رسيد كه احمدي نژاد و نزديكانش حتي يك بار هم عليه معترضان موضع نگرفتند.

 الف اين طور در دادگاه رسانه يي كه رسايي تشكيل داده بود از رييس مجلس دفاع كرد تا نشان دهد «لاريجاني» همچنان اصولگراست: «برادران جبهه پايداري دليل مخالفتشان با حضور لاريجاني در ساختار وحدت اصولگرايان را عملكرد ايشان در جريان فتنه سال 88 عنوان مي كنند.

 در اين باره، بازخواني عملكرد و مواضع رييس مجلس و رييس جمهور در ايجاد، مقابله و مهارفتنه 88 ضروري است چرا كه هم لاريجاني و هم احمدي نژاد در آن مقطع براي مهار فتنه در مسووليت بودند و وظايفي به عهده داشته اند. خوب است ببينيم كدام يك به وظيفه شان در قبال فتنه بهتر و درست تر عمل كرده و كدام يك موضع مناسب تري درباره آن فتنه شوم گرفته است.

 احمدي نژاد جز اينكه با ارايه تهمت هاي ناروا در جريان مناظره 13خرداد، حريفش را به واكنش هاي تند سوق داد و زمينه را براي اجراي كودتاي انگليسي-امريكايي سال88 مهيا كرد؟ جز اينكه در جريان سخنراني روز يكشنبه 24خرداد در ميدان وليعصر، با آن لحن تحريك كننده، بنزين روي جرقه هاي فتنه ريخت؟ شايد آقاي لاريجاني به عنوان يك رجل سياسي موضع به قدر كافي محكمي عليه جريان فتنه نگرفته باشد، اما به عنوان رييس مجلس تلاش موثري براي اقناع معترضان و جداكردن آنها از موسوي و كروبي انجام داد.»