با تحريک قشر مغز مي توان مانع دروغگويي شد؛ راستگويي اجباري

امواج مغناطيسي راه را بر دروغگويي مي بندند.

به گزارش مهر به نظر مي رسد دروغگويي همسن تمدن باشد.

احتمالاً کمي پس از شکل گيري ارتباطات اجتماعي انسان ها با يکديگر، دروغگويي هم آغاز شد. به همين دليل با توسعه فناوري در دهه هاي اخير، دستگاههاي دروغ سنج اختراع شدند تا راه را بر فريبکاري و دروغگويي سد کنند.

اينک گروهي از دانشمندان مؤسسه روانشناسي دانشگاه تارتو در استوني روشي را ارائه کرده اند که انسان هاي عصر مدرنيسم را از دروغگويي باز مي دارد.

اين دانشمندان در پژوهش هاي خود دريافتند تحريک پوسته مغزي واقع در بخش پيشين( DLPFC ) با موج مغناطيسي مانع دروغگويي افراد مي شود.

اين بخش از قشر مغز، ناحيه اي در پشت پيشاني است که مي تواند تأثيرات تقويت کننده يا بازدارنده اي روي دروغگويي داشته باشد.

اين پژوهش ها روي 16 داوطلب - که براي آنها «تحريک مغناطيسي جمجمه» تجويز شده بود، انجام گرفت.

بر پايه گزارش «پاپ ساينس»، اين دستگاه که مي تواند بخش هايي از مغز را تحريک کند، در مطالعه روي بسياري از جنبه هاي پيچيده رفتارهاي انساني مانند اخلاق، حافظه و الگوهاي يادگيري کاربرد دارد.

در جريان اين تحقيق، قشر پيشين مغز داوطلبان با امواج مغناطيسي تحريک شد.

اين بخش همانند ديگر مناطق مغزي از دو ناحيه چپ و راست تشکيل شده که هر کدام از آنها انجام وظايف متفاوتي را بر عهده دارند.

پس از تحريک مغناطيسي، به داوطلبان شرکت کننده در آزمايش ها تعدادي حلقه رنگي نشان داده شد و از آنها خواسته شد که آزادانه درباره رنگ آنها دروغ يا راست بگويند(مغز نيمي از داوطلبان در طرف چپ « DLPFC » و نيمي ديگر در طرف راست اين منطقه از پوسته مغزي تحريک شد).

نتايج اين بررسي ها نشان داد 8 نفري که منطقه چپ « DLPFC » در آنها تحريک شده، بيشتر دروغ مي گويند و کساني که منطقه راست کورتکس در اين ناحيه از مغز آنها تحريک شده، ميل بيشتري به راستگويي دارند.

آزمايش ها با تحريک منطقه ديگري که «لب آهيانه» نام دارد، تکرار شد اما هيچ نتيجه اي روي تمايل به راستگويي يا دروغگويي آنها نداشت.

پژوهشگران بر اين باورند، شدت دروغگويي مي تواند با تحريکات مغزي تغيير کند.