زندگی جانبازی در خرابات!+تصاویر

تابناک: عید نوروز امسال (فروردین1390) برای نخستین بار یکی از دوستان وبلاگی را از نزدیک زیارت کردم: «جانباز سرافراز مهران ولی زاده». در گلزار شهدای آبادان دیدمش، جالب اینجاست که ایشان پیش از اینکه خودم را معرّفی کنم مرا شناخت! (تقصیر بابامه[چشمک]) با هم همکلام شدیم و چرخی در گلزار شهدای آبادان زدیم. تعدادی از عکسهایی را که به صورت بنر چاپ شده بود را را هم دیدیم و ایشان به بیان توضیحاتی پیرامون هریک از عکسها کرد. کم کم به بیان مطالبی پرداخت که برایم جالب و شنیدنی بود:

«چرا الآن نباید به همین زنده ها در کنار شهداء پرداخت؟! مثلاً یکی از بچه هاست که هم خودش رزمنده بوده، و هم برادر یه شهید مفقودالأثره و خودش هم مؤذّن مسجد قدس(صدر)بوده؛ ولی الآن اینطوری که شنیدم، نگهبان یه سرویس بهداشتی توی جمشید آباده!...»

و من اونروز برای اوّلین با یک نام آشنا شدم: «جانباز علی پیروزمند»





 چندماهی از آنروز گذشت و من در گوشهء ذهن پر از مشغله و مشوّشم، در صدد بودم تا پیدایش کنم. تا اینکه بهانه ای شد که به مناسبت آغاز تحقیقات میدانی جهت «نخستین یادوارهء شهدای مسجد قدس(صدر) آبادان» و یکی از شهدایش «شهید جاویدالأثر علیرضا پیروزمند» در جستجوی مکان و محلّ سکونت ایشان برآیم.


ظهر روز پنجشنبه هفدهم شهریور 1390 که برای کاری به لین یک احمدآباد رفتم، راهم را کج کرده و به جمشیدآباد رفتم. از یکی از کسبهء بازار پرس و جو کردم و او هم مرا به انتهای لاین اوّل بازار راهنمایی کرد...

... آرام آرام جلو رفتم و دیدمش؛ سلام کردم. به گرمی جواب سلامم را داد.


- آقای علی پیروزمند؟

- بله، بفرما عامو؟

- آیا شما «جانباز علی پیروزمند» از رزمندگان مسجد قدس آبادان؛ و برادر «شهید جاویدالأثر علیرضا پیروزمند» هستید؟!!

- بله عزیزم! در خدمتم! امری بود؟...

نمیدونم چرا با دیدن وضع و حالش، یاد یکی دوتا از پستهای وبلاگ افتادم!: «غذا نمیخورم!» و «مثلاً شعر»؛ به خصوص اونجایی که گفته بودم: وطن یعنی «جانبازی در خرابات!»...

گرم صحبت شدیم. یه لحظه یادم اومد که یه ضبط صوت کوچیک دستی همراهمه. بدون اینکه متوجّه بشه، صداشو ضبط کردم؛ و عجب گفتگویی شد!

اولش راضی نمیشد که ازش عکس بگیرم؛ دوست نداشت که رفقاش اونو توی این حال و روز ببینند، حتّی به حضرت عبّاس(ع) قسمم داد که ازش عکس نگیرم؛ ولی وقتی که در آغوش گرفتمش و پیشانی چین و چروک خورده اش را بوسیدم؛ رضایت داد...


* * *

و امّا سخنی با مسوولین محترم آبادان!:

از صدر تا ذیل؛

در هر لباسی که هستید!...

در هر مقامی که هستید!...

سخن؟!!!

من با شماها هیچ حرفی ندارم!