امام جمعه بزرگوار! جریان انحرافی را باوركنیم یا دعوت به استقبال از احمدی نژاد را؟!

حسن فاتحی در یادداشتی که برای "انتخاب" ارسال کرده، آورده است:

وقتی خبر سفر دكتر احمدی نژاد در شهر اردبیل از طریق صدا وسیمای محلی به سمع و نظر مردم استان می رسید، در كنار اعلام این خبر، سیمای اردبیل گزارشی از بیانات امام جمعه محبوب اردبیل نیز پخش می نمود كه از مردم استان خواهان استقبال گسترده مردمی از احمدی نژاد شده بود.

در حقیقت قسمت عظیمی از استقبال كنندگان از دكتر در استان اردبیل، ولایت مدارانی بودند كه به خاطر درخواست نماینده مقام معظم رهبری در استان، حضور در مراسم استقبال را تمكین از ولایت دانسته و حسب اطاعت از نماینده مقام ولایت در استان، به هر طریقی در این مراسم مشاركت می نمودند.

بنده زمانی كه فرمایشهای امام جمعه محترم اردبیل را می شنیدم، در كنار احترام و تمكین بدین خواسته ایشان، سوالی نیز ذهنم را به خود مشغول نمود و آن اینكه، چرا با اعتقاد دكتر به زلالی و پاكی جریان مصطلح به انحرافی، علیرغم دغدغه دلسوزان نظام اسلامی، همچنان باید در سایه حمایت از دكتر، جریان همراه نیز فرصت رشد داشته باشد؟

یكی از شعارهای انتخاباتی خود دكتر، شفافیت با مردم بوده است و این در حالی است كه به نظر می رسد در مورد جریان مصطلح به انحرافی از طرف دكتر شفافیت ملاحظه نمی شود.

در حالی كه ائمه محترم جمعه و جماعات بارها درخطابه های خودشان از خطر رشدجریان انحرافی سخنها گفته اند، و یادداشت حاضر نیز در اصل ادامه جدی گرفتن پیامهای ائمه محترم جمعه و جماعات می باشد)، ولی زمانی كه دكتر احمدی نژاد از پاكی و زلالی یاران موسوم به انحرافی دفاع نموده اند، تناقضی ویرانگر در افكار عمومی ایجاد شده است كه اگر جریان انحرافی مصداقا" وجود دارد، پس چرا باید با وجود دفاع تمام قد دكتر از آنها، همچنان سیاستهای دوگانه دنبال شود؟

اگر به صداقت با مردم و شفافیت اعتقاد داریم، طریق درست این است كه تكلیف خود را باجریانات دین ستیز نیز مشخص نمائیم و اگر درمسئله برخورد با مفاسد و انحرافها باور باندگرائی و گروه گرائی جایگزین حق گرائیها شود، در آن صورت به گناه واحد افراد نیز نگاه های متفاوتی خواهیم داشت و خود این رویكرد نادرست، در نهایت نگرش ما به مقدسات را نیز گزینشی نموده و منجر به استحاله ارزشهای الهی و اخلاقی در جامعه خواهدشد.

اگر جریان انحرافی واقعا" خطری بالقوه برای ارزشهای اسلامی و حاكمیت است، پس چرا همین جریان در كنار دولتی فرصت رشد و بالندگی پیداكرده كه خود را پاكترین دولت تاریخ انقلاب می شمارد؟

اگرجریان انحرافی وجود خارجی دارد، چرا همچنان بایستی با نادیده گرفتن مواضع حمایتی دكتر از همین دوستان، نگاهی متفاوت به ایشان داشته باشیم؟

از افكار عمومی معذرت می خواهم كه این قدر شفاف، دغدغه های خود را بیان می نمایم، بنده خیلی كوچكتر از آنم كه خدمتگزاران جامعه اسلامی را زیر سوال برم، ولی آیا وجود چنین تناقضهایی در گفتار و رفتار عملی الگوهای جامعه اسلامی كه ازطرفی از خطرجریان انحرافی سخن می گویند و از طرفی با نادیده گرفتن موضع دكتر درباره همین جریان، ایشان را همراهی می نمایند، در نهایت به كاهش اعتماد عمومی به حاكمیت اسلامی در جامعه منجر نخواهد شد؟

از طرف دیگر، اگرجریان انحرافی سناریو سیاسی برای تغذیه افكار عمومی است، در آن صورت چرا بایستی در جامعه اسلامی فضایی برای بداخلاقیها و تهمت به مومنین و بالاخص مقامات اجرائی مهم ایجادشود تا شهروندانی مثل من نوعی به دكتر بدبین شوند؟