نخست وزیر رژیم صهیونیستی با سفرهای پیاپی به روسیه و تماس های مکرر با رهبران این کشور می کوشد سیاست های خاورمیانه ای کرملین را متاثر سازد. این در حالی است که نزدیکی تل آویو به مسکو برای روس ها پرهزینه خواهد بود.
به گزارش ایرنا، تفسیر و پژوهش های خبری ایرنا، «بنیامین نتانیاهو» اواخر هفته گذشته به مسکو رفت تا ضمن رایزنی با رهبران روسیه در مراسم جشن پیروزی میهنی و رژه نیروهای نظامی در میدان سرخ شرکت کند.
همزمانی این رخداد با اعلام خروج آمریکا از برجام و یورش نظامی کم سابقه صهیونیست ها به خاک سوریه این گمانه را تقویت کرد که نتانیاهو سرسختانه واگرایی ائتلاف روسیه و متحدانش در سوریه و کاهش حمایت ها از تهران در برابر پیمان شکنی «دونالد ترامپ» را در مسکو دنبال می کند.
روسیه پس از هجوم روز پنجشنبه رژیم صهیونیستی به سوریه، درگیری های نظامی را موجب تشدید نگرانی ها دانست و خویشتنداری ایران و اسرائیل را در عرصه تحولات سوریه خواستار شد. این در حالی است که واکنش «رجب طیب اردوغان» به تجاوز صهیونیست ها بسیار شدیدتر و معنادار بود.
رییس جمهوری ترکیه در گفت وگو با شبکه خبری «بی.بی.سی» با انتقاد از تصمیم ترامپ برای خروج از برجام و نیز یورش اسرائیل، صهیونیست ها را عامل آتش افروزی در منطقه دانست.
نکته قابل تامل دیگر اعلان روس ها مبنی بر خودداری از انتقال سامانه دفاع موشکی «اس- 300» به سوریه بود. این در حالی است که منابع روسی پیش از این به نقل از مقامات نظامی این کشور اخباری درباره تحویل رایگان آن به سوریه منتشر کرده بودند.
پس از رایزنی های نتانیاهو در مسکو، وی اعلام کرد بعید می داند روسیه پیش روی اقدامات نظامی اسرائیل در سوریه مانع تراشی و محدودیت ایجاد کند. در این باره رسانه های صهیونیستی مدعی شدند از این پس حملات به سوریه با اطلاع قبلی به مسکو صورت خواهد گرفت.
نخست وزیر رژیم صهیونیستی بهمن ماه سال قبل نیز با این ادعا که ایران به دنبال تاسیس پایگاه نظامی دائمی در سوریه و تبدیل لبنان به سکوی حملات موشکی دقیق به سرزمین اشغالی است راهی مسکو شد تا نگرانی های خود را با «ولادیمیر پوتین» در میان بگذارد.
آنچنان که رسانه های روسی نوشته اند نتانیاهو سال 2017 میلادی در راستای اهداف ضدایرانی خود دو بار روانه روسیه شد و شش بار با وی تماس تلفنی برقرار کرد تا خواسته های خود را به گوش پوتین برساند.
علاوه بر این تقلای دیپلماتیک، برخی ناظران با تشریح وضعیت مناسبات مسکو- تل آویو، روابط دو طرف را نزدیک و دوستانه می خوانند. از این منظر یکی از مزایای تعامل مسکو با صهیونیست ها کسب فناوری های نوین غربی به ویژه در عرصه صنعتی و برخی اقلام نظامی است. کرملین از نفوذ لابی های صهیونیستی در سیاستگذاری کشورهای غربی به ویژه آمریکا آگاه است و روابط با تل آویو را عنصری مهم در تنظیم مناسبات با اروپا و آمریکا می داند.
همچنین، شمار فراوان روس تبارهای ساکن سرزمین اشغالی و یهودیان حاضر در روسیه سبب ایجاد پیوندهایی گوناگون به ویژه در زمینه اقتصادی و مالی شده است.
وضعیت ویژه روابط دو طرف سبب شده صهیونیست ها حتی الامکان از تقابل آشکار با مسکو بپرهیزند تا جایی که در جلسه رای گیری فروردین ماه سال 93 (مارس 2014) در سازمان ملل، اسرائیل حاضر به همراهی با قطعنامه غربی ها در محکومیت روسیه برای بحران کریمه نشد.
با این حال، اهداف صهیونیست ها در خاورمیانه به گونه ای است که خود به خود بر اصطکاک میان مسکو و تل آویو می افزاید. در حالی که روس ها بازگشت آرامش به سوریه، تامین امنیت کشورهای خاورمیانه همچون عراق و ادامه همکاری با شرکایی چون جمهوری اسلامی ایران را در فضایی به دور از تنش می جویند، صهیونیست ها اهداف منطقه ای خود را در ایجاد التهاب و بحران سازی دنبال می کنند.
حمایت اسرائیل و برخی کشورهای منطقه از گروه های تروریستی تکفیری و افراطیون مسلح دیگر نقطه تعارض مسکو و تل آویو است. صهیونیست ها هر چند در خصوص تهدیدات تروریستی نشات گرفته از مناطق پیرامونی روسیه با کرملین هم آوایی دارند اما در مجموع رویکردهای اسرائیل در جهت تقویت گروه های تروریستی بوده است.
علاوه بر آنچه گفته شد، رژیم صهیونیستی به عنوان نزدیک ترین متحد بین المللی و منطقه ای واشنگتن، در برابر حرکت روسیه به سمت راس هرم قدرت بین المللی و بازیابی منزلت دوره جنگ سرد، در کنار آمریکا ایستاده و تقابل منافعی درازمدت را تعقیب می کند.
