پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : حادثه دردناک قتل عام
زنان و کودکان افغانی در روستای پنجوالی در حومه قندهار یکبار دیگر این
واقعیت را به اثبات رساند که دخالت خارجی در مسایل داخلی کشورها با چه
خطرها و پیامدهای پیش بینی نشده ای، رو به رو می شود. دلایل و انگیزه ها
هرچه باشد تردیدی وجود ندارد که در عمل نمی توان از تکرار این گونه حوادث
تلخ جلوگیری کرد.
چنانکه نظامیان آمریکایی
بارها مرتکب این گونه جنایات شده اند و بازهم در آینده انتظار می رود چنین
جنایتهایی تکرار شود بنابراین راه حل نهایی، خروج ارتش های خارجی از
افغانستان و تقویت حاکمیت ملی در این کشور است که با دورنمای چندان روشنی
رو به رو نیست. حداقل در کوتاه مدت مردم افغانستان نمی توانند امیدوار
باشند که نیمه های شب سرباز دیوانه آمریکایی و یا چند سرباز با طرح و نقشه
قبلی وارد حریم خصوصی مردم نشوند و زنان و کودکان را در خواب به گلوله
نبندند.
احتمالا به ابهامات موجود در ارتباط با کشتار پنجوالی پاسخ
روشنی داده نخواهد شد. اما هرکدام از طرف ها تلاش خواهند کرد اهداف خود را
پیگیری نمایند. در دو سطح منافعی وجود دارد که با اندکی تامل معمای تکرار
این گونه حوادث را می توان رمز گشایی کرد.
1- در سطح داخلی افغانستان2- در سطح داخلی آمریکا
در
داخل افغانستان سه گروه در نظر دارند از کشتار غیر نظامیان افغان بهره
برداری نمایند. موضع گیری هرکدام از این گروه ها حساب گرانه و به قصد بهره
برداری در جهت منافع خاص آنهاست. این سه گروه را می توان چنین برشمرد:
1-حاکمیت رسمی در افغانستان
2- مخالفان رسمی حاکمیت
3- گروه طالبان
دولت
حامد کرزای در رأس حاکمیت رسمی در لفظ مواضع تندی اتخاذ می کند ولی در
باطن مایل است هرچه زودتر مردم این گونه حوادث را فراموش کنند و دولت را
زیر سؤال نبرند. در مقابل مخالفان رسمی دولت کابل امیدوارند با اعمال فشار
بر دولت کرزای منافع خود را تأمین کنند. طالبان نیز با کوبیدن بر طبل
انتقام درصدد بهره برداری برای تقویت مواضع خود و امتیازگیری بیشتر در
معامله بزرگی هستند که قرار است در قطر با آمریکایی بزنند.
اما در سطح
خارجی به نظر می رسد که در داخل آمریکا و برخی از کشورهای اروپایی عضو ناتو
درنظر دارند که از واقعه کشتار در قندهار زمینه خلاص کردن گریبان خود از
مخمصه افغانستان را فراهم نمایند. این که بر خلاف گذشته کشتار قندهار مورد
توجه رسانه های غربی قرار گرفته است، بی دلیل نیست و هرکدام از کشورها و
جریانها امیدوارند منافع خاص خود را تأمین نمایند. در این بین، وضعیت در
داخل آمریکا قابل تامل تر به نظر می رسد.
دو جریان و دو خط فکری در قالب
دو حزب رقیب دموکرات و جمهوریخواه در واشنگتن وارد چالش تبلیغاتی در این
خصوص شده اند جمهوریخواهان امیدوارند فشار تبلیغاتی قابل توجهی بر باراک
اوباما و حزب دموکرات وارد بیاورند و با جلب توجه افکار عمومی رقابت های
انتخاباتی را به سود خود رقم بزنند. از این رو نباید خیلی روی تصادفی بودن
کشتار به وسیله یک سرباز دیوانه توصیف شده حساب باز کرد. این احتمال که
بخشی از نظامیان آمریکایی آگاهانه و سازمان یافته دست به قتل عام زده
باشند، منتفی نیست . انعکاس گسترده این واقعه در محافل راستگرا در اروپا و
آمریکا چنین برداشتی را تأیید می کند. موضع گیری اوباما که نظامیان
آمریکایی را به خط نخواهد کرد که از دروازه افغانستان بیرون بروند، بخشی از
جنگ قدرت حزبی است که در سال انتخابات در آمریکا در جریان است و نشان می
دهد که چگونه یک کشور عقب مانده و منزوی نظیر افغانستان می تواند در
جابجایی قدرت در واشنگتن تاثیر گذار شود. کشتار قندهار چه سازمان یافته و
آگاهانه بوسیله چند نظامی صورت گرفته باشد و چه آنطور که ادعا شده است به
وسیله یک نظامی روانی ، تفاوتی در نتیجه آن نخواهد داشت، حزب جمهوریخواه ،
حزب دموکرات، اروپا -دولت کابل، مخالفان رسمی و غیر رسمی دولت کابل، به
ویژه طالبان هرکدام دارند از این حادثه سود می برند. در این بین برای
قربانیان افغان تفاوتی نمی کند که کدام جریان نان خود را از تنور داغی که
با هیزم خون آنها بوسیله سربازی دیوانه و مست یا چند سرباز هوشیار آمریکایی
داغ شده است، زودتر از دیگران بیرون خواهد کشید.
افغانها قربانی زد و
بندهای بین المللی هستند و این امر تازگی ندارد. بیش از 40 سال است که
قربانی می دهند و ظاهراً قرار نیست این قربانی دادن ها به این زودی ها
پایان بیابد.
اگر قرار باشد لازمه جنگ قدرت در واشنگتن بین دیگر دموکرات
ها و جمهوریخواهان گرم نگاه داشتن تنور جنگ در افغانستان باشد، این تنور
همچنان داغ نگاه داشته خواهد شد. ممکن است هیزم بیارها تغییر کنند ولی نه
در داخل افغانستان و نه در داخل آمریکا کی شدت دردی را که پیرمرد افغان که
11عضو خانواده اش قتل عام شده اند حس می کند؟
