پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : روزنامه شرق نوشت: قيافه بچه ها جان مي دهد براي عكاسي. آنها در حالي كه محكم دست والدين شان را گرفته اند با ذوقي غيرقابل وصف خيابان را نگاه مي كنند؛ جايي كه قرار است بعد از يك دهه تاريكي دوباره چراغ هاي شهر كابل روشن شود و اين نويد زندگي جديدي را مي دهد. اما روشنايي خيابان هاي پايتخت افغانستان يكي از هزاران مواردي است كه محمديونس نوانديش شهردار كابل بايد با آن روبه رو شود.
اگر سخت ترين و پيچيده ترين شغل هاي دنيا از نو رده بندي شوند قطعا شهرداري كابل جزو صدرنشين هاي فهرست خواهد بود، هرچند نوانديش عقيده دارد كارش يكي از بي نظيرترين شغل هاي دنياست: «طي 30 سال گذشته مردم افغانستان فشار و سختي زيادي را تحمل كردند و حالابعد از مدت ها شادي و لذت مي تواند بخشي از زندگي آنها باشد.» برقراري روشنايي براي شهري كه هميشه درگير جنگ است كار عجيبي به نظر مي رسد؛ موضوعي كه نوانديش با آن موافق نيست: «شرايط كابل با آن چيزي كه رسانه ها مي گويند متفاوت است. امنيت شهر بهتر شده و جامعه بين المللي با اين موضوع كنار آمده كه كابل شهري مثل ساير شهرهاست. قرار نبود نوانديش شهردار كابل شود.
سابقه 30ساله او در حوزه هاي مختلف مهندسي هيچ ربطي به عرصه سياست نداشت. وقتي حامد كرزاي رييس جمهور افغانستان شهرداري كابل را به نوانديش پيشنهاد كرد او در ابتدا از پذيرفتن اين پست سر باز زد اما علاقه به كشورش نهايتا او را به شهرداري رساند.
با اينكه عرف است شهردار از طريق انتخابات مشخص مي شود اما در شهري كه مشكلات زيادي دارد پول كافي براي برگزاري انتخابات در كار نبود ضمن آنكه نو انديش در شرايطي از دو سال قبل شهردار كابل شده كه ميرعبدل احد صاحبي شهردار سابق كابل به دليل فساد الان در زندان آب خنك مي خورد. روز كاري نوانديش از پنج صبح شروع و 15 ساعت بعد تمام مي شود. او شخصا به تمام پروژه هاي عمراني كابل سركشي مي كند تا در جريان آخرين وضعيت آنها قرار گيرد. وجدان كاري او محبوبيت زيادي برايش به همراه داشته تا جايي كه هر وقت مردم او را در خيابان مي بينند برايش آرزوي طول عمر مي كنند و نوانديش با لبخند جواب شان را مي دهد.
شهر بادكرده
بازسازي كابل كار بسيار سختي است. از وقتي كه نوانديش شهردار پايتخت افغانستان شده تا امروز از شش پل بهره برداري كرده و اگر درست شدن وضعيت خيابان ها را كاري عادي بدانيم، نوانديش 22پارك براي مردم كابل درست كرده و ميليون ها اصله درخت براي آنها كاشته. نكته ديگري كه ذهن نوانديش را مشغول كرده بالارفتن جمعيت كابل است.
در سال 1979، 2/1 ميليون نفر در اين شهر زندگي مي كردند و حالاكابل ميزبان بيش از پنج ميليون نفر است. اين موضوع باعث شده تا كار ساخت خيلي از خانه هاي كابل بدون رعايت اصول مهندسي جلو رود. نوانديش هم اين موضوع را مي داند: «تبديل كابل به شهري سازماندهي شده كار بسيار سختي است كه پول زيادي مي خواهد.» اين وسط خيلي از كساني كه منافع شان با حضور نوانديش به خطر افتاده بود ابتدا تصميم گرفتند كه شهردار كابل را بخرند اما وقتي متوجه شدند كه نوانديش اهل كنار آمدن با آنها نيست دست به هر كاري مي زنند تا او را نابود كنند.
