پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : «... مجلس بالاترين مقام است در اين مملكت. مجلس اگر رأى داد و شوراى
نگهبان هم آن رأى را پذيرفت، هيچ كس حق ندارد يك كلمه راجع به اين بگويد.
من نمىگويم رأى خودش را نگويد؛ بگويد؛ رأى خودش را بگويد؛ اما اگر بخواهد
فساد كند، به مردم بگويد كه اين شوراى نگهبان كذا و اين مجلس كذا، اين فساد
است، و مفسد است يك همچو آدمى...
مجلس بايد مسائل را طرح بكند. و رد و بدل و انتقاد صحيح، بدون جار و جنجال،
بدون هياهو، مسائل را بگويند. كسى كه مخالف است مخالفت خودش را بدون هياهو
بگويد. آن كه موافق است موافقت خودش را بدون جار و جنجال بگويد. و بعد هم
رأى بگيرند. وقتى رأى گرفتند، اگر اكثريت رأى داد، و بعد هم برده شد پيش
شوراى نگهبان و آنها هم صحيح دانستند اين رأى را، مخالف اسلام ندانستند و
مخالف قانون اساسى ندانستند، اگر بعدها بخواهند شيطنت بكنند، اين شيطنتها
از مبادى غضب، از مبادى فاسد، بيرون مىآيد. بايد سرتسليم به مجلس، يعنى سر
تسليم به اسلام وقتى مخالف اسلام نيست، سر تسليم به اسلام فرود آورد.
روشهاى غير اسلامى را، اگر هم در باطن ـ خداى نخواسته ـ دارند، نبايد ديگر
اظهار بكنند و نبايد اذهان مردم را نسبت به مجلس مشوش كنند. اين يك
مسئلهاى است اساسى، و بايد همه توجه داشته باشند. به مجرد اينكه يك مطلبى
برخلاف رأى يك نفر است، نبايد بگويد مجلس درست نيست. اين خودش را اصلاح
كند. اين خودش درست نيست...» (صحيفه امام، ج14، ص370)