پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : حامد مظفري:در حالي که عليرضا داوودنژاد کارگردان فيلم سينمايي «مرهم» طي تمام هفته هايي که فيلمش روي پرده بود سعي در تلقين اين واقعيت داشت که اثر جديدش به صورت کاملا مستقل و با بودجه شخصي توليد شده، به تازگي اسناد جديدي از کمک هاي مالي ارگان هاي دولتي به اين فيلم منتشر شده است.از يک طرف محمدرضا عباسيان مديرعامل موسسه رسانه هاي تصويري گفت که «مرهم» با وام 140 ميليون توماني اين ارگان به داوودنژاد که در قبال دريافت يک چک دوازده ماهه اعطا شده، توليد گرديده و از سوي ديگر بنياد سينمايي فارابي اعلام کرده داوودنژاد براي ساخت اين فيلم طي دو مرحله مبلغ 106 ميليون تومان از بنياد سينمايي فارابي وام گرفته است. جالب تر اينکه يک منبع موثق در صداوسيما هم اعلام کرده اين فيلم همزمان با اکران از امتياز پخش صد تيرز رايگان برخوردار بوده که بسياري از تهيه کنندگان از آن محرومند.
اينکه چرا دست اندرکاران بنياد سينمايي فارابي و مديران موسسه رسانه هاي تصويري طي تمام دو ماه اخير و هنگامي که داوودنژاد به کرات در رسانه هاي مختلف درباره عدم حمايت ارگان هاي دولتي از فيلمش سخن مي گفت حتي يک کلمه هم درباره وام هاي اعطايي به اين فيلمساز صحبت نکرده اند و صبر کرده اند تا دوره اکران «مرهم» به روزهاي انتهايي خود برسد و سپس درباره آن موضع گيري کنند، بر ما پوشيده است اما اينکه چرا داوودنژاد طي تمام گفتگوهاي ماه هاي اخيرش، حتي يک بار هم به کمک هاي دولتي به «مرهم» اشاره نکرده و به جاي آن تا توانسته تلاش کرده با فرافکني، خودش را فيلمسازي مستقل بداند که با خون دل خوردن و قرض کردن از اين و آن، فيلم مي سازد، امري است به شدت مذموم! مخاطبان سينما همان قدر که انتظار دارند کارگرداناني مانند داوودنژاد خودِ حقيقي شان را در فيلم ها بروز داده و دردهاي اجتماع را به صريح ترين شکل ممکن به تصوير درآورند، اين انتظار را هم دارند که آنها هنگام گفتگو با مخاطبان خود هم صادق باشند.
ويژگي اصلي فيلم «مرهم» که موجب تمايز آن از خيل آثار درجه دومي شد که درباره پديده اعتياد ساخته مي شوند، واقع گرايي نهادينه شده در بطن اثر و تلاش کارگردان براي رونمايي از دردهاي اجتماع به حقيقي ترين شکل ممکن بود! پس انتظار بيجايي نيست که کارگردان «مرهم» هنگام درد دل کردن با رسانه هايي که حداقل روزي 10 هزار بازديد کننده دارند هم بکوشد به زبان صادقانه فيلمش وفادار بوده و به اندازه رنج هايي که در مسير ساخت «مرهم» متحمل شده از حمايت هايي که بدين واسطه دريافت کرده هم سخن بگويد!
البته اين مساله نافي حمايت هايي نيست که مي بايست از مسير سالم فيلمسازي اجتماعي صورت گيرد. دست اندرکاران عرصه سينما وظيفه دارند به همان اندازه که براي برپايي جشنواره ها و گردهمايي هاي سينمايي هزينه مي کنند، مصائب مالي پيش پاي فيلمسازاني مجرب مانند داوودنژاد را هم کنار بزنند اما در نقطه مقابل، داوودنژادها هم مي بايست سعي کنند با در پيش گرفتن صداقت رفتاري، کاري کنند که برخوردهاي آتي بالادستي ها هم توام با مثبت انديشي باشد.
