دكتر محمدباقر قالیباف در گفتگویی تفصیلی با شماره خردادماه «همشهری پایداری» از خاطرات دفاع مقدس خود می گوید.
به گزارش سرویس سیاسی انتخاب؛ وی در خاطراتش بیان كرد: درآن زمان تفاوت چندانی میان یك فرمانده با یك
بسیجی داوطلب نبود؛ از همه اقشار در میان رزمندگان بود مثل شهید برونسی كه
یك بنای ساده بود تا شهید بابانظر؛ شاید تنها، مسؤولیت فرماندهان بیشتر
بود..
گزیده ای از این گفتگو را در ذیل می خوانید:
•اكثریت ملت ایران با ادامه جنگ تا تنبیه متجاوز و احقاق حقوق ملت موافق
بودند. در خرداد ماه سال 61، مركز پژوهش‌های اجتماعی نخست‌وزیری، طی یك
نظرسنجی نظرات مردم را در مورد ادامه جنگ و ورود به خاك عراق مورد بررسی
قرار داد. در پاسخ به این پرسش كه نبرد را باید تا كجا ادامه داد؟ خروج
عراق از خاك ایران با 7/30 درصد و سقوط صدام با 5/28 درصد، بیشترین آراء را
كسب كرده بود. دیگر گزینه‌ها همچون گرفتن خسارت 4/12 درصد و صلح تنها 2
درصد را به خود اختصاص داده‌اند. همچنین در پاسخ به این پرسش كه اگر عراق
شرایط ما را نپذیرد، آیا صلاح می‌دانید وارد خاك عراق شویم؟ تقریبا 70 درصد
مردم، موافقت خود را بر ادامه این دفاع مقدس اعلام كردند؛ حال بماند كه
مناقشات سیاسی داخلی هم شدت زیادی داشت.
•مقام معظم رهبری جزو اولین اشخاصی بودند كه حتی در اوضاع نابسامان جنگ
عازم جبهه شدند تا با حضور خود بر اعتماد به نفس و طمانینه رزمندگان
بیفزایند كه حقیقتا حضور ایشان شور و اشتیاق دفاع و جهاد و شهادت را بین
بچهها دوچندان كرده بود.
•مقام معظم رهبری، ماجرای اجازه امام(ره) به ایشان برای حضور در جبهه را
این چنین نقل كردند كه: «با دغدغه كامل خدمت امام(ره) رفتم...، همیشه
امام(ره) به ما می‌گفتند كه خودتان را حفظ كنید و از خودتان مراقبت
نمایید... من به امام گفتم خواهش می‌كنم اجازه بدهید من به اهواز یا دزفول
بروم. شاید كاری بتوانم بكنم. بلافاصله گفتند كه شما بروید... من به قدری
خوشحال شدم كه گویی بال درآوردم. شهید چمران هم آنجا نشسته بود كه گفت: پس
به من هم اجازه بدهید تا به جبهه بروم. ایشان گفتند شما هم بروید... عصر
همان روز به همراه شهید چمران با هواپیما به اهواز رفتیم.»
•امتداد مدیریت متعالی حضرت امام(ره) را می‌توان در شیوه مدیریتی مقام معظم
رهبری مشاهده كرد و از همان ابتدای جنگ همراه شهید چمران، حضور فعال در
جبهههای جنگ داشتند. اسلحه به دوش می‌گرفتند و در عملیات شناسایی شركت
میكردند.
•ایشان در روزهای حساس جنگ به عنوان چشم و دست امام(ره) و پشت‌گرمی
رزمندگان، بسیجی‌وار در جبهه‌ها حضور پیدا میكردند. فراخوان و سازماندهی
نیروهای بسیجی، هدایت جنگ‌های نامنظم و چریكی در اوایل جنگ، هماهنگ كردن
نیروهای ارتشی بسیجی و سپاهی، حضور فعال در طراحی و هماهنگی عملیات‌ها،
تلاش پیوسته در رفع مشكلات رزمی، مقابله با سیاست‌های خائنانه بنیصدر در
اداره جنگ و رویارویی با اندیشه لیبرالی آمریكایی در نحوه مقابله با دشمن
كه گاه بوی خیانت از آن برمی‌آمد و انتقال پیام دفاع مقدس از راه سخنرانی
در مجامع بین‌المللی و مصاحبه با رسانه‌های خارجی از اقدامات مقام معظم
رهبری در دوران دفاع مقدس بود.
•در فضای عدم كمك بنیصدر به سپاه و بسیج و عدم اعتقاد بنیصدر به روحیه
استقامت، مقام معظم رهبری پناهگاه رزمندگان بودند. یعنی هر جا كه ما به
مشكلی برمیخوردیم و كمكی می‌خواستیم، به ایشان رجوع می‌كردیم؛ حمایتهای
بیدریغ ایشان از بچهها در جبهه و هدایت معنوی ایشان پشتوانه خوبی برای ما
در آن دوران سخت جنگ بود؛ ایشان با حمایت از فرماندهان و رزمندگان به آنان
روحیه می‌دادند؛ نباید نقش پررنگ و كلیدی و حساس ایشان در ایجاد روحیه و
پشتیبانی از كلیه رزمندگان در شرایط سخت روزهای پایانی دوران دفاع مقدس كه
حملات صدام شدت گرفته بود را هم فراموش كنیم؛ علاوه بر این در مقام
ریاست‌جمهوری تدابیر و حمایتهای ویژه ایشان نقش پررنگی در تقویت جبهه‌ها و
پیروزی رزمندگان داشت.
•یكی از مهمترین نقش‌های ایشان متحدكردن سپاه و ارتش در همان اوایل تاسیس
سپاه بود و شاید از دید ما مشهدی‌ها تشكیل سپاه خراسان و به تبع آن ستاد
خراسان. اینكه می‌گویم ایشان در تشكیل ستاد مستقل خراسان نقش‌آفرینی
داشتند، خدای نكرده به این معنا نبود كه بخواهد بین مشهدی‌ها و دیگران
تبعیض قائل شوند. اما بالاخره این شناخت و ارتباط وجود داشت و خود
مشهدی‌بودن هم دلیل بر ارتباط بیشتر بود كه در گرفتن امكانات هم موثر بود
چراكه ستاد نیاز به امكانات داشت و اصل اول در جنگ، داشتن اسلحه بود. آن
روزها داشتن كلاش جزو عجایب بود.
•آقا به عنوان نماینده حضرت امام(ره) در شورای عالی دفاع همواره در جلسات
شورا حضور داشتند و مسائل مربوط به جنگ را با دقت و ظرافت و با حضورشان در
خطوط مقدم جبهههای نبرد، پیگیری میكردند. مقام معظم رهبری لباس رزم
می‌پوشیدند، یك تفنگ كلاشینكف قنداق تاشو به شانه‌شان می‌انداختند و از خود
جبهه اهواز و سوسنگرد بازدیدشان را آغاز میكردند تا سایر محورهای
عملیاتی. ایشان در حالی از خط مقدم خرمشهر بازدید میكردند كه قسمت غربی
خرمشهر سقوط كرده بود و قسمت شرقی شهر به سمت آبادان، این طرف پل تا
خانه‌های كنار رودخانه كارون را ایشان میآمدند و با بچههای خرمشهر و با
بچههای رزمنده از نزدیك دیدار میكردند یا اینكه در جبهههای سوسنگرد حضور
پیدا میكردند.
•نظم و انضباط ایشان از همان اول زبانزد بود و یكی از توصیه‌های همیشگی
ایشان در صحبت‌ها و سخنرانی‌ها نظم بود. گاهی كه برخی بی‌نظمی‌ها را
می‌دیدند، به شدت ناراحت می‌شدند و می‌گفتند بی‌نظمی نباید در نیروهای
نظامی باشد؛ رفت و آمدها، حضور بر سركار، وضع ظاهری، همه باید مرتب باشد.
در جلساتی كه با نظامیان داشتند تاكید زیادی روی نظم و دقت میكردند. رژه
نظامیان را كاملا كنترل میكردند و حتی جزیی‌ترین حركات بچهها را به
فرماندهان گوشزد میكردند. واقعا خود ایشان الگوی نظم می‌باشند.
•از ویژگی‌های بارزشان آشنایی و احاطه كامل و تسلط ویژه‌ای است كه به مسائل
كلان و حتی جزییات و ظرافت‌های نظامی و امور نیروهای مسلح دارند. علت این
امر علاوه بر كیاست و زیركی و استعداد سرشار ایشان، ممارست و ارتباط نزدیكی
است كه از بدو پیروزی انقلاب اسلامی در امور نظامی و نیروهای مسلح
داشته‌اند.
•نقش موثر ایشان در تشكیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و تثبیت سپاه كه از
سوی حضرت امام(ره) واگذار گردیده بود، تقویت حركت‌های حزب‌اللهی درون ارتش،
نمایندگی حضرت امام(ره) و ریاست شورای عالی دفاع و مهم‌تر از همه حضور
چشمگیر و موثرشان در صحنه‌های مختلف جنگ، همه و همه اموری هستند كه در حصول
این تسلط ویژه، نقش داشته‌اند.
•تا كنون چندین بار بر این مساله تاكید كردهام كه دفاع مقدس در جامعه ما هم
مظلوم است و هم مهجور؛ یكی از نشانه‌های این مظلومیت همین تصاویری است كه
از این دوران باشكوه برای نسلهای جدید ترسیم میشود. گویی تقدیر این‌گونه
بوده است كه پرافتخارترین دوران تاریخ ایران هم در زمان وقوعش مظلوم باشد و
هم در میان نسلهای بعدی.
•آنچه امروز به عنوان فرهنگ دفاع مقدس از برخی تریبونها ترویج و تبلیغ
میشود كمترین نسبتی با فرهنگ اصیل دفاع مقدس ندارد. فرهنگ دفاع مقدس ریشه
در اسلام ناب محمدی (ص) و آرمانها و ارزشهای اصیل انقلاب اسلامی دارد و
ارائه هرگونه تصویر سطحی، شعاری و غیرواقعی از رزمندگان اسلام و فرهنگ
جهادی، ظلم مضاعفی است در حق این فرهنگ مظلوم و غنی.
