پدرهايي که راه بهشت را رهنمون مي شوند

مولاي متقيان نمونه بارز پدري شايسته است. حجة الاسلام سيد مهدي طباطبايي؛ استاد اخلاق و کارشناس مذهبي با بيان اين مطلب به خبرنگار ما گفت: وقتي به زواياي زندگي امام علي(ع) نگاه مي کنيم، مي بينيم که در طول حيات ايشان تمامي محورهاي زندگي رستگارانه پياده شده است. تا آنجا که مولا در خانه کعبه متولد مي شود و در مسجد به اوج رستگاري و لقاي پروردگار مي رسد.

اين استاد اخلاق ادامه داد: براي تربيت نسلي معصوم که به عنوان امام، سکاندار هدايت جامعه اسلامي شوند، هيچ کسي شايستگي مولاي متقيان را نداشت. ايشان در تربيت فرزند نمونه بود و فرزندان رشيدش در ماجراي کربلا ميراث دار شجاعت و غيرت پدر بودند و در دفاع از ولايت جان دادند.

وي با تأکيد بر تاسي از مولاي متقيان (ع) گفت: مسيري که ايشان دنبال مي کند راه را براي پدران امروز هموار ساخته وآنها مي توانند با تاسي به اين پدر و ولي آسماني راه بهشت را به فرزندان خود رهنمون شوند، چرا که تربيت نسل با ايمان و فرهيخته براي پدر در اسلام بسيار اهميت دارد.

اين کارشناس ديني اضافه کرد: اسلام براي پدراني که وظيفه اسلامي خود را در رابطه با فرزندان انجام داده و در اين راه نيکو گام برداشته اند ارزش و احترامي ويژه قائل است. اين ارزش و احترام به حدي است که در آيات قرآن پس از وظيفه احترام به خدا و اطاعت فرمانش از احترام به والدين ياد شده است. اما توصيه هاي بسياري هم براي احترام به والدين،مخصوصا پدر براي فرزندان ارائه شده است.

طباطبايي در اين مورد اظهار داشت: در اسلام اصل بر رعايت حکم پدر است و بدون اجازه او، جز در واجبات نمي توان گام برداشت. فرزند حق اهانت به پدر را ندارد حتي اف گفتن به والدين و نگاه تلخ به آنها انسان را از استشمام بوي بهشت محروم مي کند. ضمن اين که پدر در رابطه با امر تعيين سرنوشت براي فرزند حق اولويت دارد و فرزند وظيفه دارد بال رحمت و عنايت خود را زير پاي والدين بگستراند.

طباطبايي تأکيد کرد: فرزند در صورت امر پدر متعهد و مؤمن حتي نمي تواند به عمل مستحبي ( نوافل و زيارات ...) بپردازد. حرمت پدر چون حرمت خداست و نمي توان آبروي پدر را زير سؤال برد و شخصيت او را خدشه دار کرد.

اين کارشناس مذهبي در مورد ديدگاه هاي حق شناسانه اسلام در مورد پدر گفت: اگر چه عواطف انساني و مسأله حق شناسي، به تنهائي براي رعايت احترام در برابر والدين کافي است، ولي از آنجا که اسلام، حتي در مسائلي که هم عقل در آن استقلال کامل دارد، و هم عاطفه آن را به وضوح درمي يابد، سکوت روا نمي دارد، بلکه به عنوان تأکيد در اين گونه موارد دستورات لازم را صادر مي کند در مورد احترام والدين آن قدر تأکيد کرده است که در کمتر مسأله اي ديده مي شود.

به عنوان نمونه در قرآن، شکرگزاري در برابر پدر و مادردر رديف شکرگزاري در برابر نعمت هاي خدا قرار داده شده، چنان که مي خوانيم: «شکرگزار پدر و مادرت باش ». با اين که: نعمت خدا بيش از آن اندازه است که قابل احصاء و شماره باشد، و اين دليل بر عمق و وسعت حقوق پدران و مادران مي باشد. وي ادامه مي دهد: با اين که جهاد، يکي از مهمترين برنامه هاي اسلامي است، مادام که جنبه وجوب عيني پيدا نکند، يعني داوطلب به قدر کافي باشد، بودن در خدمت پدر و مادر از آن مهمتر است، و اگر موجب ناراحتي آنها شود، جايز نيست.

در حديثي از امام صادق(ع) مي خوانيم: مردي نزد پيامبر(ص)آمده عرض کرد: من جوان با نشاط و ورزيده اي هستم و جهاد را دوست دارم ولي پدري دارم که از اين موضوع ناراحت مي شود، پيامبر(ص) فرمود: «برگرد و با پدرخويش باش، قسم به آن خدايي که مرا به حق مبعوث ساخته است، يک شب، پدر، با تو مأنوس گردد از يک سال جهاد در راه خدا بهتر است»!

ولي، البته هنگامي که جهاد، جنبه وجوب عيني پيدا کند، کشور اسلامي در خطر قرار گيرد و حضور همگان لازم شود، هيچ عذري پذيرفته نيست، حتي نارضائي پدر و مادر. در مورد ساير واجبات کفايي و همچنين مستحبات، مسأله همان گونه است که در مورد جهاد گفته شد.

مليحه پژمان/ قدس