پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : *دكترمصطفي اقليما
با نگاهي به شواهد وآمار ها مي توان گفت، در ده سال گذشته شاهد رشد آسيبهاي اجتماعي بوده ايم. دليل اين مسأله نيز بي توجهي به مسايل اجتماعي وغفلت از آن بوده است. يكي از اين آسيب ها را مي توان فزوني اعتياد به خصوص در نزد جوانان و نوجوانان دانست. چنان كه بنابر آخرين آمارها، امروزه سن اعتياد به 13 سال رسيده است. البته بايد توجه داشت، آسيبهاي اجتماعي قابل تبديل به يكديگر هستند. از اين رو وقتي مسؤولان كميته امداد اعلام مي كنند هر ساله 60 هزار زن سرپرست خانوار به آمار افزوده مي شود، به اين معني است كه امكان آسيبهاي اجتماعي مرتبط، مانند كودكان كار، كودكان خياباني و زنان خياباني نيز رشد خواهد داشت.
همچنين وقتي پدري به زندان مي افتد يا به دليل شرايط اقتصادي، بيكار مي شود، اين مسايل مي تواند زمينه ساز آسيبهاي ديگر مانند اعتياد فرزندان باشد. از عوامل ديگر مي توان به مشاركت كودكان در معاملات مواد مخدر اشاره كرد. چنانكه برخي افراد فرصت طلب براي خرده فروشي از كودكان بهره مي برند. زماني كه طفلي در سنين پايين به اين چرخه وارد شد به طور طبيعي خود نيز روزي مصرف كننده مواد مي شود.همچنين بايد ياد آور شد،
تبديل يك معتاد به 20 معتاد به زماني بيش از يك هفته نياز ندارد. به اين ترتيب، روند گرفتاري به مواد مخدر تصاعدي است، از اين رو بايد نسبت به ورود نوجوانان به اين چرخه هوشيار بود. همچنين وقتي از فراواني اعتياد در جامعه صحبت مي شود، برخي افراد انگشت بر روي قابل دسترس بودن يا ارزان بودن مواد مخدر مي گذارند. در حالي كه به نظر من اگر افراد به سلامت كامل رسيده باشند و جامعه از نظم اجتماعي كافي برخوردار باشد افراد براي رهايي از مشكلات به استفاده از مواد مخدر پناه نمي برند.
از ديگر عواملي كه در گرايش به اعتياد موثر است، تنهايي نوجوانان وجوانان است. به باور من، جامعه نيز در اين زمينه بي تقصير نيست. زيرا در شرايط كنوني، پدرها و مادرها براي تامين نيازهاي اوليه فرزندان، ناگزير به چندپيشگي هستند. از سوي ديگر، خانه هاي ما هم ديگر براي همه اعضا جا ندارند. در آپارتمانهاي 50-60 متري ديگر جايي براي سالمندان خانواده و فرزندان وجود ندارد. اينجاست كه فرزند ما تنها مي ماند. البته تنهايي فقط بخشي از مسايل است. زماني اين تنهايي آسيب زا مي شود كه فرزند تنها، ناگزير به تحمل ساير فشار هاي اجتماعي نيز بشود. فشارهايي كه فرزند بايد به تنهايي آن ها را رفع كند. به اين ترتيب به مواد آرامبخش و مواد مخدر رو مي كند. بنابراين اگر فشارها كم شوند، تمايل فرزندان به اعتياد كاهش مي يابد.
