علاءالدين بروجردي:نگفتيم با انگليس قطع رابطه مي كنيم

حال در چنين شرايطي مشاهده اينكه تعيين روابط با انگليس را نه وزير امور خارجه و نه سخنگوي اين دستگاه و نه حتي دبير شوراي عالي امنيت ملي بلكه تيتر رسانه ها قرار است تعيين كند، هر فرد دلسوزي را با اين سوال مواجه مي كند كه از چه زماني، تيتر رسانه ها جايگزين تصميم گيري ديپلمات ها شده است؟

«اعتماد» در ريشه يابي سرخط اين خبر كه براي نخستين بار به تيتر رسانه ها تبديل شد سراغ علاءالدين بروجردي، رييس كميسيون امنيت ملي رفت: چهره يي كه براي اولين بار خبر از اين تصميم داد و طي ماه ها سوژه رسانه ها براي طرح و پاسخ به اين سوال شد كه رابطه با انگليس چه شد و وي هر بار جواب داد به دنبال قطع رابطه با استعمار پير هستيم.

    حال اين نماينده مجلس در گفت وگو با «اعتماد» حرف ديگري مي زند. مي گويد اين كار رسانه ها بوده و او اصلاتاكنون در اين باره اعلام موضع نكرده و اين موضع تنها طرحي است كه حال در دست بررسي است.

مي گويد خودش حتي در جلسه يي كه اعضاي كميسيون امنيت ملي براي راي دادن يا ندادن به طرح قطع رابطه با انگليس شركت داشتند حضور نداشته و آنچه تاكنون تصميم ايران براي قطع رابطه با انگليس در رسانه ها به نقل از وي منعكس شده تنها تصميم نصف به علاوه يك نماينده عضو كميسيون امنيت ملي بوده است و طرحي كه هنوز حتي در كميسيون امنيت ملي در دست بررسي است و معلوم نيست كه چه زماني به صحن علني مجلس مي آيد و اصلاراي مي آورد يا خير؟

    بروجردي گرچه رسانه ها را متهم مي كند كه آنها اين موضوع را بزرگ كرده اند و اشتباه از آنها بوده اما تنها با اين سوال مواجه است كه به يقين دغدغه هر ايراني حفظ منافع ملي و همچنين جايگاه و شان كشور است و آيا اگر به هر دليلي مسوولان نظام تصميم بر اين داشته باشند كه روابط خود را با انگليس ادامه داده و به قطع رابطه با اين كشور نرسند اين تصميم مقامات كشور از سوي رسانه ها سوءتعبير به عقب نشيني ايران شود، تنها هزينه يك اشتباه نيست؟ اشتباهي كه در آن رسانه ها و چهره هايي جز مسوولان اصلي در وزارت امور خارجه و شوراي عالي امنيت ملي، براي عرصه ديپلماسي تصميم گيري نهايي مي كنند؟
    نهاد تصميم گيري در حوزه سياست خارجي وزارت امور خارجه است و مجلس مي تواند به اين وزارتخانه به صورت محرمانه مشاوره بدهد و در نهايت وزارت امورخارجه تصميم گيرنده نهايي است. نمونه آخرش ماجراي رابطه با انگليس است. آيا اين انتقاد را درست مي دانيد كه اين موارد جزو وظايف وزارت امور خارجه است و شما در نهايت مي توانيد مشاوره بدهيد آن هم از طريق غيررسانه يي؟
    طبق قانون اساسي نمايند گان مجلس حق اظهارنظر در مورد تمام مسائل داخلي و خارجي را دارند و كميسيون امنيت ملي به عنوان كميسيون تخصصي اين حق را دارد كه تمام مسائل مربوط به حوزه امنيتي و دفاعي را بررسي كرده و اظهارنظر كند و اگر ضروري ديد طرح بياورد.
    
    مواردي مانند اعلام رسمي تصميم ايران براي قطع رابطه با انگليس يا اينكه نماينده يي اعلام مي كند ايران آماده آرايش نظامي عليه بحرين شود، بيشتر از آنكه اظهارنظر باشد، به نوعي اعلام مواضع حساسيت برانگيز است؟
    در مورد رابطه ايران و انگليس، تصميم نهايي شده يي مطرح نيست. اين يك پيشنهاد است و پيشنهاد هم مراحل خاص خودش را دارد.
    
    آيا در مورد اين موضوع با وزارت امور خارجه هماهنگ كرده بوديد؟ استعلامي از سوي مجلس صورت گرفت كه وزارت امور خارجه نظرش را بدهد؟
    نه، اين طور نيست. موضوع قطع رابطه با انگليس فعلادر حد نظر است. در نهايت ممكن است اين نظر تبديل به طرح شود و ممكن است رد شود و ممكن است هم تاييد شود. طرحي است كه هنوز به صحن مجلس هم نيامده است.
    
    آيا بطور مشخص پيش از رسانه يي كردن اين ايده تان از وزارت امور خارجه استعلام كرديد كه به عنوان تصميم گير نهايي در عرصه ديپلماسي چه نظري دارند؟
    ما هنوز از وزارت امور خارجه استعلام نكرده ايم. البته ما با مسوولان وزارت امور خارجه در مورد مسائل مختلف جلسه هاي بسياري داريم و تبادل نظر مي كنيم.
    
    در اين مورد خاص نظر دادند يا خير؟
    خب نظرهاي آنها متفاوت است. برخي از دوستان وزارت امور خارجه موافقند و برخي هم مخالف قطع رابطه هستند. در مجلس هم نظرها متفاوت است.
    
    شما مي گوييد در حد نظر است اما در رسانه ها به نوعي منتقل مي شود كه گويا قطع رابطه امري مسجل است .
    فعلاهمان نصف به علاوه يك در كميسيون امنيت ملي، مايل به قطع رابطه با انگليس است نه ساير تصميم گيرندگان كلان.
    
    خب به نظر شما به صلاح منافع ملي ايران است كه وقتي در مورد يك موضوع تصميم گيرندگان كلان حوزه ديپلماسي به توافق نظر نرسيدند اعضاي كميسيون امنيت ملي از موضوع قطع رابطه به عنوان يك امر قطعي صحبت كنند؟
    ما هيچ وقت نگفتيم با انگليس قطع رابطه كنيم!
    
    رسانه ها اين طور روايت مي كنند.
    من نمي دانم خبرگزاري ها چه چيزي را از جانب ما گفتند. روي جملات ما دقت كنند. قطع رابطه فعلاحرف كميسيون امنيت ملي است و راي آورده و ميزان رايش هم نصف به علاوه يك بوده و حتي راي عام كميسيون امنيت ملي هم قطع رابطه با انگليس نيست. به هر حال در يك كشور آزاد مانند ايران هم طبيعي است كه آراي متفاوتي وجود داشته باشد.
    
    شما خودتان به قطع رابطه راي مثبت داديد؟
    من راي ندادم، چون سفر خارج رفته بودم. از ابتدا هم ما قصد قطع رابطه نداشتيم. رسانه ها اين كار كردند، ما چنين تصميمي نداشتيم. در چارچوب سوال خبرنگاران و با توجه به آزادي بيان در ايران و احترام به خبرنگاران اين سوال ها را جواب داديم.
    
    خب اگر رسانه ها موجب اين ميزان بزرگ شدن اين موضوع شده باشند و در صورتي كه به هر دليلي تصميم كلان نظام اين شد كه قطع رابطه يي صورت نگيرد به نظرتان آيا مسوولان وزارت امور خارجه با يك خلاء جدي مواجه نمي شوند؟
    رسانه ها هم مطلع باشند كه در ايران آزادي بيان است و هر مساله يي كه مطرح مي شود قرار نيست قانون شود. هيچ كس خروجي يك طرح را نمي داند و در نهايت بستگي به تصميم نمايند گان دارد.
    
    آيا در ايران رسانه ها بازيگر اصلي عرصه ديپلماسي شده اند و منافع ملي ايران، ايجاب نمي كند اين موارد رسانه يي نشود و از راه هاي ديپلماتيك و محرمانه پيگيري شود؟
    رسانه ها اشتباه مي كنند. البته آزاد هستند كه سوال كنند و بنويسند. اما اينكه بگويند قطع رابطه مي كنيم، اشتباه است چون هنوز اين موضوع در حد نظر نصف اعضاي يك كميسيون است. جاهايي كه لازم باشد مراقبيم.
    
    گفته مي شود اين موضوع در هيات رييسه منتفي شده است. اگر اين موضوع هم در نهايت تصويب نشد و انگليس گفت ايران عقب نشيني كرده منافع ملي ايران آسيبي نمي بيند؟
    مهم نيست كه انگليسي ها در مورد ما چه بگويند. آنها در مورد ما قطعنامه حقوق بشر صادر مي كنند و از منافقين حمايت مي كنند. همچنين مقامات ما را به ناحق در ليست سياه مي برند.
    
    شما هم قطعا قبول داريد كه يكي از توانايي ها و هنرهاي ديپلمات ها در دستگاه ديپلماسي اين است كه كشور رو برو را در شرايطي قرار دهند كه منافع كشورش ايجاب كند با كشور ثاني رابطه بهتري داشته باشد.
    بله، اين حرف تان را قبول دارم، اما ما يك روي سكه هستيم. انگليسي ها مي خواهند از دستورهاي امريكايي ها پيروي كنند. در طول تاريخ هم انگليسي ها نسبت به ما خباثت داشتند. سياست آنها هميشه مستكبرانه بوده است و اصلابر اساس دوستي و منافع متقابل با ايران برخورد نكرده اند. در چنين فضايي اگر مي توانستيم جاي ديپلمات هاي انگليسي تصميم بگيريم حرف شما درست بود.
    
    اگر از خاطره هاي تاريخي اين موضوع صرفنظر كنيم، در عرصه ديپلماسي ما كارگزار ها مهم ترند يا ساختارها؟ يعني رفتار يك سفير تعيين كننده خط مشي كلان يك كشور نسبت به كشوري ديگر مي تواند باشد؟
    رفتار سفير حلقه كوچكي از زنجيره عمليات خصمانه انگليس نسبت به ايران است. موضوع تنها يك سفير نيست.