تعداد سکه؛ اولین سئولی که هنرمندان برای حضور در صداوسیما می کنند

مهر نوشت: طی سال‌های اخیر هنرپیشه‌ها و برخی چهره‌های سینمایی برای حضور در برنامه‌های چند دقیقه‌ای تلویزیون در مناسبت‌های مختلف مبالغی چند میلیون تومانی دریافت کرده‌اند که این مبالغ از طرف مدیران و تهیه‌کنندگان برخی شبکه‌ها پرداخت شده است. 

هنرمندان بخصوص بازیگران سینما و تلویزیون از چهره‌هایی هستند که به دلیل دیده شدن و حضور در فیلم‌ها و مجموعه‌های مختلف طرفداران بسیاری دارند و حتی بسیاری از جوانان با الگو برداری از این چهره‌ها مسیر زندگی خود را تغییر می‌دهند. این هنرمندان نیز برای رسیدن به نقطه مطلوب زحمات بسیاری را متقبل می‌شوند.

در عرصه سینما هنرمندان شناخته شده و بازیگران محبوب از جایگاه خاصی برخوردارند و بابت حضور خود در فیلم‌ها و پروژه‌های مختلف مبالغی را به عنوان دستمزد دریافت می‌کنند که مزد زحماتی است که متقبل شده‌اند. هنرمندان و چهره‌های سینمایی و تلویزیونی وقتی از جایگاه مطلوب خود در جامعه برخوردار می‌شوند به عنوان چهره‌هایی مردمی شناخته می‌شوند.

اما از دید برخی از این چهره‌ها چهره مردمی شدن راهی است برای دریافت مبالغ بسیار بالا برای ارضای شهوت کسب درآمدهای هنگفت آن هم در مسیر و راهی که دیگر از حرفه و شغل تخصصی این افراد خارج است. چند سالی است که برنامه‌های تلویزیونی برای رونق برنامه‌های خود در ایام و مناسبت‌ها از چهره‌های شناخته شده هنری و بازیگری استفاده می‌کنند.

برخی از این چهره‌ها وقتی برای حضور در برنامه و ویژه‌ برنامه‌ها دعوت می‌شوند بعد از سلام و احوالپرسی اولین چیزی که می‌پرسند تعداد سکه و مبلغی است که برای این حضور به آن‌ها پرداخت خواهد شد. این به ظاهر چهره‌های مردمی به جای پرسش درباره محتوا و موضوع برنامه اولین پرسشی که به ذهن‌شان خطور می‌کند تعداد سکه و مقدار و میزان پول است.

جالب اینجاست که این به ظاهر چهره‌های مردمی برای خود جدولی دارند که طبق آن اقدام به دریافت سکه و پول می‌کنند و در صورتیکه تعداد و میزان سکه و پول باب میل‌شان نباشد با زننده‌ترین برخوردها پاسخ فرد مقابل خود را می‌دهند. البته در شکل‌گیری این ذهنیت مدیران برخی شبکه‌های تلویزیونی بی‌تقصیر نیستند.

دو سال پیش بود که مدیر شبکه‌ای برای حضور چهره‌های شناخته شده و جذاب برای مخاطبان در ویژه‌ برنامه تحویل سال نو رقم‌های 25 میلیون و 15 میلیون تومانی را پرداخت کرد که این مبالغ تنها برای حضور چند دقیقه‌ای این چهره‌ها پرداخت شد. از طرف دیگر تهیه کنندگان نیز برای رونق برنامه‌های خود پیشنهاد پرداخت سکه و پول نقد را به مهمانان خود می‌دهند.

این روند بیمارگونه باعث شده که دیگر توجهی به مخاطب نشود و رقابت برنامه‌های تلویزیونی در جذب چهره‌های مختلف به رقابتی کاذب و مخرب تبدیل شود. از طرف دیگر هم برای برخی هنرمندان به ظاهر چهره‌های مردمی دیگر حضور در مقابل دیدگان مخاطبان و علاقه‌مندان مهم نیست بلکه آن‌ها نیز بر این باورند که تهیه کنندگان باید بهای این حضور را بپردازند و از گذاشتن بخشی از این بها در جیب خود خودداری کنند!

رسانه ملی هم بیشتر به چهره‌ها توجه می‌کند تا پرداختن و نشان دادن نخبه‌های هنری و چهره‌هایی که در عرصه هنر بدون کمترین ادعا تلاش می‌کنند و حتی بسیاری از آن‌ها نیز چهره‌های مردمی و شناخته شده هستند. اما این گروه فرهیخته برای حضور خود در برنامه‌های تلویزیونی تقاضای دریافت مبالغ هنگفت را ندارند و حتی حرفی از آن به میان نمی‌آورند.

چهره‌های به ظاهر مردمی با رفتاری که در قبال حضور در برنامه‌های تلویزیونی از خود نشان می‌دهند به این ذهنیت دامن می‌زنند که هدف‌شان از چهره‌ شدن رفع کردن معضلات و عقده‌هایی است که در سنین جوانی یا کمتر یا بیشتر با آن‌ها مواجه بودند و حال راه برون رفت از آن‌ها را بروز چنین رفتارها و خواسته‌هایی می‌دانند.

آقای ع. خ برای حضور در برنامه‌های تصویری چند دقیقه‌ای کمتر از یک میلیون تومان نمی‌گیرد و خانم ش. ل شأن خود را برای حضور در برنامه کمتر از سه سکه نمی‌داند. آقای س. خ که پله‌های جوانی و ترقی را اندک اندک طی می‌کند مبلغ پیشنهادی‌اش کمتر از دو میلیون تومان نیست. برخی چهره‌ها نیز نظیر خانم گ.خ، آقایان س.ت و ا.ه یک سکه یا یک میلیون تومان را شوخی می‌دانند.

اما این‌ها مبالغی است که در قیاس با دیگر چهره‌‌ها مبلغ ناچیزی است. آقای ر.ر در ازای دریافت مبلغ پنج میلیون تومان داد و بیدادی به راه می‌اندازد و با فحاشی به تهیه کننده می‌فهماند که قیمت‌اش کمتر از 15 میلیون تومان نیست.

آقای ف.ع مبلغ 15 میلیون تومان برای حضور در یک برنامه دریافت می‌کند و آقای ب.ب نیز کمتر از این مبلغ را دریافت نمی‌کند. به این لیست و مبالغ هنگفت می‌توان آقایان م.گ و ح.ب و ب.ر را هم اضافه کرد. جالب این است که در این بین برخی بازیگران سینما و تلویزیون که مدتی از صحنه بازیگری دور بوده‌اند نیز بعد از حضور مجدد در دنیای تصویر تقاضای مبالغی را می‌کنند که جبران سال‌های دوری‌شان باشد.

اینگونه برخوردها و خواسته‌ها این سؤال بزرگ را ایجاد می‌کند که آیا در شأن نام هنرمند است که برای نشان شادی و لبخند در دل و لب علاقه‌مندان خود چنین موضوعاتی را در اولویت ذهنی خود برای حضور در برنامه‌ای تلویزیونی قرار دهند؟ نکته جالب دیگر این است که این چهره‌های به ظاهر مردمی برای خود مدیر برنامه‌هایی دارند که از آن طریق این مبالغ و خواسته‌ها را منعکس می‌کنند تا مبادا نام‌شان بر سر زبان‌ها بیفتد.

گاهی درآمدهایی این چنین برای این چهره‌ها از دستمزدهای بازیگری که حرفه اصلی و تخصصی‌شان است بیشتر می‌شود. گویا این روند به دلیل برخورد نامناسب رسانه ملی و ظرفیت پایین برخی چهره‌های بازیگری و هنری کماکان ادامه خواهد داشت و در این بین حق نخبه‌ها و چهره‌هایی ضایع می‌شود که هنرمندانی فرهیخته هستند و به مخاطب و علاقه‌مندان خود احترام و ارزش قائلند.