پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : پيام يونسي پور
شکست راه آهن در تهران، آب سردي بود روي آتش دايي و اطرافيانش که براي بازگشت به پرسپوليس آماده شده بودند. فريادهاي پنج شنبه شب در ورزشگاه آزادي تقريبا همان چيزي بود که علي دايي مي خواست. او که تمرينش را زودتر از موعد مقرر به پايان برده بود تا در اتاق مديريت باشگاه به تماشاي بازي پرسپوليس مقابل شهرداري تبريز بنشيند، انتظار نداشت در ورزشگاه خانگي مقابل حريف جوانش شکست را متحمل شود. دايي آماده حرف زدن از پيروزي بود. او چنان از فرياد هواداراني که در بازي پرسپوليس به سودش فرياد سر داده بودند غره شده بود که حتي قبل از بازي هم به بازيکنانش تبريک گفت.
حرف هاي علي دايي در رختکن تيمش قبل از بازي بي شباهت به آن چه پيشتر در رختکن پرسپوليس به زبان مي آورد نبود. دايي هرگز ميان بازيکنانش به مربي تئوريک شهره نبوده است. بازيکني را نمي بينيم که از دايي به عنوان يک مربي فني ياد کند. هرآن چه اطرافيان دايي در موردش به زبان مي آورند در مورد شخصيت، لوطي گري، شجاعت، ايستادن مقابل دشمنان و ... است. هرگز نشنيده ايم بازيکني ادعا کند که از لحاظ فني درس تازه اي از دايي آموخته و يا توانسته با دستورات تاکتيکي او بين دونيمه به شناختي عميق از بازي حريف برسد.
قبل از بازي با صبا و بعد از قطعي شدن شکست پرسپوليس، سرمربي راه آهن به يکي از نزديکانش وعده داده بود که بعد از برد تيمش مقابل صبا، حرف هاي جديد در مورد پرسپوليس خواهد زد و برد تيمش را به رخ کاشاني خواهد کشيد. اما راه آهن قرار بود با چه تاکتيک و برنامه از پيش طراحي شده اي بازي را به سود خود تمام کند؟
دايي قبل از بازي براي بازيکنانش در رختکن سخنراني کرده بود. بازيکنان که انتظار داشتند در طول تمرينات قبل از بازي از سرمربي تيم شان در مورد شکل بازي حريف چيزي بشنوند، انتظارشان در رختکن و 2 ساعت قبل از بازي به سر آمد. دايي روبروي بازيکنانش ايستاد و به آنها چنين گفت: «من شنيدم صبا يک تيم جوان است و بازيکن نامي و شناخته شده اي ندارد. نمي دانم به شما بگويم برويد کدام بازيکن را بگيريد! آنها حرفي براي گفتن ندارند. برويد داخل زمين و بازي خودتان را بکنيد و ببريد. صبا نيازي به آناليز ندارد...» اين تمام تاکتيکي بود که دايي قبل از بازي به کار برد. حتي دقايقي که مي توانست بين دو نيمه هم براي بازيکنانش از 45 دقيقه باقي مانده حرف بزند، چنين گفت: «اين چه وضعشه؟ چرا نمي دويد؟ گفتم برويد حمله کنيد... اين چه وضعه بازي کردنه؟» و البته بازيکنان نفهميدند که چه وضعي براي بازي کردن بهتر است و چه وضعي بدتر؟! دايي مقابل همان تيم جواني که بي نياز به آناليز بود شکست خورد و از رده خارج شد. اما حقيقت اين است که او باز هم براي حمله به مجموعه پرسپوليس کوتاهي نکردو حتي در روزي که شکست مي خورد هم مي تواند فرصتي براي خود در حمله به تيم سابقش پيدا کند. اين زندگي هميشگي دايي است. حتي وقتي در پرسپوليس بود هم تمام وقت و انرژي و زمان خود را صرف دعوا با فدراسيون و کفاشيان و تاج و کميته انضباطي اش مي کرد. آيا بهتر نيست اين روزها دايي کمي هم به راه آهن فکر کند؟ مثل سال قبل که بهتر بود کمي پرسپوليس را پيدا مي کرد!
