بلایی كه سفارت ایران در مالزی بر سر یك روحانی برجسته آورد

اقدام برخی مسوولان رایزنی فرهنگی سفارت ایران در مالزی در دعوت بی برنامه از یك روحانی مشهور به دلیل شدت بی برنامگی ناكام ماند و استاد احمد عابدی بعد از رفتن به چند نشانی نادرست در كشور غریب، ناگزیر به تهران باز گشته است.

به گزارش خبرنگار «آینده»، آنچه می خوانید، شرح ماجرا از یكی از بزرگان است كه شب گذشته با ایشان هم سخن شده است:

در آستانه ماه رمضان سفارت ایران تصمیم می گیرد یك روحانی شناخته شده و عالی مقدار را دعوت كند تا برنامه های خوبی برای رمضان ایرانی های مشتاق داشته باشد.

این روحانی عالی مقام و مجتهد كه به طور هفتگی در سیما برنامه دارد و پیش از هر برنامه، پیام كوتاه برنامه وی برای هزاران نفر  ارسال شده و مشتریان فراوان دارد، می پذیرد تا دو دهه رمضان را در خدمت ایرانیان مالزی باشد، در حالی كه اصلا اطلاع از قصد و برنامه سفارت ندارد.

این روحانی شناخته شده، وارد مالزی شده و جهت معرفی وی برای برنامه آدرسی به او داده شده، سوار بر یك تاكسی عمومی شده، بدون همراه عازم شهری می شود.

وقتی به آنجا می رسد متوجه می شود چنین مراسمی اصلا وجود خارجی ندارد و كسی در آنجا منتظر وی نیست. با مسوولان تماس می گیرد. عذرخواهی كرده، او را به شهر دیگری راهنمایی می كنند. روحانی كه با لباس روحانیت بوده و اكنون تاكسی هم گرفته و زبان هم نمی داند، مجبور به گرفتن تاكسی دیگری شده راهی آن شهر می شود.

وقتی به آدرس جدید می رسد و متوجه می شود كه كسی منتظر او نیست و اساسا آدرس اشتباه است، از یك پلیس می خواهد تا به دقت نگاه كند كه آیا چنین آدرسی اساسا وجود خارجی دارد یا نه. معلوم می شود چنین چیزی نیست.

مجددا با مسوولان تماس می گیرد. عذر خواهی كرده، از ایشان می خواهند به شهر دیگری برود. برای بار سوم این روحانی تاكسی گرفته و به شهر سوم می رود. از قضا معلوم می شود كه آنجا نیز خبری نیست و كسی در انتظار ایشان نه. آدرس هم اشتباه!

برای بار چهارم تماس می گیرد. باز هم عذرخواهی. و آدرس دیگر. ایشان راهی چهارمین آدرس می شود. اما این بار هم اشتباه از آب در می آید.

حجت الاسلام دكتر احمد عابدی، عضو منصوب رهبری در هئیت امناء دفتر تبلیغات اسلامی، استاد دانشگاه قم، معاونت فرهنگی چند ساله آستان مقدسه حضرت معصومه (س) و كارشناس یكی از بهترین برنامه های سیما در حوزه بحث های دین شناسی، كسی است كه چنین بلایی از سوی سفارت و رایزنی ایران در مالزی بر سرش آمده است.

اكنون كه آدرس چهارم اشتباه است چه باید بكند؟ یك تاكسی گرفته و این بار مستقیم به فرودگاه آمده و عزیمت بازگشت به ایران می كند.

در این لحظه برخی از مسؤولان از راه می رسند و با عذرخواهی و این كه اشتباه شده قصد دارند ایشان را نگاه دارند اما روحانی معظم كه هم جانباز انقلاب است، هم سردار، هم مجتهد مسلمی كه سالهاست تدریس دروس خارج دارد، و هم مؤلف دهها كتاب و نوشته و راهنمای صدها پایان نامه، نمی پذیرد و به ایران باز می گردد.

این شیوه ای است كه مسوولان سفارت جمهوری اسلامی در مالزی و رایزنی فرهنگی در برخورد با یك روحانی كه خود دعوت كرده اند، در پیش می گیرند.

شما خود قضاوت كنید. سفیری كه سابقا وزیر هم بوده و اكنون سفارت گرفته چه كاری بهتر از این می تواند انجام دهد؟ آیا این رسم دعوت كردن از یك روحانی معظم و معزز است؟‌ در فرودگاه از ایشان می خواهند كه باز گردد، ایشان عذرخواهی كرده و به ایران بر می گردد.

در این حال یكی از ایرانیان مقیم مالزی در توضیحی برای "آینده" نوشت: «اولا موضوع را به این شكل مطرح نكنید كه خدای نكرده برنامه های متعددی كه در مالزی برگزار می شود رقابتی شود. چون چند سالی هست كه برنامه های متعددی با حضور روحانیونی متعددی در مالزی برگزای می شود و مراقب باشید اطلاع رسانی شما سبب تفرقه بین جامعه ایرانیان مالزی می شود.

ثانیا بنا نبود ایشان در برنامه رسمی سفارت برنامه داشته باشند.

از اینها كه بگذریم دو اشتباه رایزنی فرهنگی كرده است: اول اینكه ایشان را با تاكسی و بدون همراه فرستاده و دوم اینكه برایشان خط تلفن نخریده است و با توجه به عدم تسلط ایشان به زبان انگلیسی مشكل پیش آمده است.

در مورد این شهر به آن شهر هم اگر شاه عبدالعظیم از تهران جداست، می توان گفت سردانگ از كوالالامپور جدا است. برنامه تعیین شده برای ایشان فقط در یك مكان بوده كه دوستان در داخل مجموعه منتظر ایشان بوده اند و تاكسی ایشان را جلوی در تنها پیدا كرده است . ایشان بیش از نیم ساعت آنجا منتظر می مانند و دوستانی كه منتظر ایشان بوده اند، به دنبال تماس با ایشان از طریق تماس باراننده بوده اند كه راننده جواب نمی داده است.

در نتیجه درحالی كه در داخل شهرك دوستان منتظر ایشان بوده اند و حتی با نگهبانی تماس گرفته بودند، موضوع روشن نمی شود. در نهایت ایشان به علت این ناهماهنگی ناراحت شده ( كه بجا می باشد) و با دیدن یك خانواده ایرانی از ایشان می خواهد كه وی را به دفتر هواپیمایی ببرند و متاسفانه حتی موضوع را با ایشان در میان نمی گذارد. در حالی كه اگر تنها اسم یكی از دوستان را می فرمودند موضوع حل شده بود و باقی ماجرا.»