نابرابري و چلوكباب دوهزار توماني

شرق نوشت:

به نظر شما براي نشان دادن فقر و نابرابري بايد راه دوري برويم؟ به عبارت ديگر براي اينكه نشان دهيم، ديگر حتي شعارهاي مديران اقتصادي هم نمي تواند روي فقر و نابرابري پرده اي خاكستري بكشد، بايد سوار اتوبوس بشويم و مسافتي زياد را پشت سر بگذاريم يا نيازي نيست، مي توان در همين كوچه كناري يا پشت پنجره هاي اتاق نشيمن خانه مان نيز فقر يا نابرابري را نشان دهيم؟

منظور اين پرسش ها اين است كه بالاخره فقر و نابرابري كجاست؟ چه شكلي دارد؟ آيا در همين نزديكي ها خانه گرفته است يا كمي آن سوتر منزل دارد يا اصلايك شوخي آزار دهنده براي بگو مگو با مديران دولتي محسوب مي شود؟ در مورد اين پرسش ها پاسخ هاي زيادي وجود دارد.

گروهي مي گويند فقر و نابرابري داريم، گروهي مي گويند انگاري داريم، گروهي مي گويند داريم ولي دور است، گروهي مي گويند نداريم و لبخند هم مي زنند و به مزاح مي گويند مگر مي شود با اين تلاشي كه برنامه ريزان اقتصادي داشته اند فقر و نابرابري وجود داشته باشد؟ ولي با همه اين حرف ها ظاهرا اين پرسش با جديت باز هم مطرح مي شود كه بالاخره حق با كيست؟ آيا كساني كه مي گويند فقر نيست حق دارند؟ يا كساني كه مي گويند فقر هست و نابرابري هم هست واقعيت را در اختيار دارند؟
    به نظر ما فقر و نابرابري نيست و جماعتي شايعه ساز با امكانات زيادي دست در آش اقتصاد برده اند و آنقدر آن را شور و تلخ كرده اند كه بعضي ها فكر كنند، فقر وجود دارد. خدايي اش هم وقتي مي شود يك پرس چلوكباب كوبيده را با قيمت دوهزار و 100 تومان خريداري كرد، ظلم است، بگوييم فقر و نابرابري وجود دارد. چون همه چلوكباب دوهزار توماني را ظاهرا مي توانند، بخورند.

البته شنيده مي شود در بعضي از جاهاي تهران چلوكباب كوبيده را تا 20هزار تومان هم مي فروشند. خب حتما كلاهي در اين ماجرا اين سو و آن سو شده است وگرنه چلوكباب، چلوكباب است و فرقي هم ندارد؛ بگذريم. اندر احوالات فقر و نابرابري زياد گفته اند و زياد شعار داده اند و زياد دعوا كرده اند و زياد شوخي كرده اند و كلاهمه چيز در اين مورد زياد بوده است ولي ما مي خواهيم امروز ملاكي براي فقر داشته باشيم؛ ملاكي مثل همين چلوكباب كوبيده.

    تبصره: ما را ببخشيد اگر شوخي مي كنيم. (خطاب به مديران اقتصادي) قول مي دهيم اين براي بار آخر باشد. باور كنيد همين الان همكاران مخالف اين نوشته بي مزه هستند ولي خب، چاره اي نيست، قصد كرده ايم حالايك طور ديگر به فقر و نابرابري بنگريم.

    الف: شما فقير نيستيد. درست است كه اين روزها در شهر مي بينيد، كنار خودرو پرايد شما ماشين هاي چندصد ميليون توماني كورس مي گذارند اما اين دليل بر فقر شما نيست. چون توانسته ايد پرايد ايراني را كه در عراق 8/4ميليون تومان به فروش مي رسد در كشور خودمان نزديك به هشت ميليون تومان خريداري كنيد. پس وضع مالي شما خوب است. چلوكباب دوهزار توماني هم مي توانيد، بخوريد.

    ب: شما فقير نيستيد؛ چون بالاخره سرپناه داريد. به حرف هاي سياه هم گوش نكنيد كه بازار مسكن آشفته است. اگر فقير نبوديد، نمي توانستيد در عرض چند سال از پس رشد چند برابري اجاره بها بر بياييد. درست است كه مجبوريد هر سال چند خيابان پايين تر زندگي كنيد. درست است كه نازي آباد ديگر جا ندارد و هر سال متقاضيان مسكن در آنجا بيشتر مي شوند. درست است كه دوست داريد در جاهاي ديگر شهر زندگي كنيد ولي همين كه توانسته ايد در اين بازار باز هم خانه اجاره كنيد، پس فقير نيستيد. لطفا نق نزنيد چون چلوكباب دوهزار توماني هم مي توانيد، بخوريد.

    پ: لطفا نااميد نشويد. باور كنيد شما فقير نيستيد. اصل را بايد بر رفع گرسنگي گذاشت. درست است كه در اين شهر و در بعضي جاها يك پرس غذا به 200هزار تومان رسيده است؛ اما شما مي توانيد يك فلافل را با ترشي يك هزارو 200تومان بخريد و به اندازه همان 200هزار تومان سير شويد. سالم هم مي مانيد چون غذاي 200هزار توماني زياد چرب است.

    ت : حالاكه نگاه مي كني، مشخص است كه در حق مديران و برنامه ريزان اقتصادي جفا شده است. وجود فقر و نابرابري ادعايي بيهوده است. چون هيچ كس گرسنه نمي ماند، همه مي توانند خانه اجاره كنند و همه مي توانند شام بروند بيرون و هركس هم لنگ ماند با فروش يك كليه، 30ميليون تومان مي تواند به دست آورد. در اينجا كليه فروش ها فقط بايد مراقب تغذيه خود باشند كه براي سلامتي هم بهتر است.

 اصلافراموش نكنيد كه «خوش بودن» مهم است كه هم در اسلامشهر مي توان خوش بود و هم در خانه هاي چندميلياردي زعفرانيه. براي پيامدهاي اجتماعي ماجرا هم بالاخره مي شود يك كاري كرد. مديران اقتصادي هم خودشان را ناراحت نكنند. همه به اين اصل باور دارند. اگر كسي مدعي است كه نمي تواند چلوكباب دوهزار توماني بخورد، دستش را بالابگيرد.