پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : سايت فوتبالي ساکرنت در گزارشي تفصيلي به
بررسي حضور مربيان نامدار اروپايي از جمله کي روش و کاماچو در قاره آسيا
پرداخته و البته با گذاشتن عينک بدبيني حضور اين مربيان را چندان مفيد به
فايده ارزيابي نکرده است.
جان دوئردن کارشناس فوتبال آسيا در گزارشي درباره وضعيت تيم هاي آسيايي
حاضر در مرحله مقدماتي انتخابي جام جهاني 2014 برزيل به بررسي تيم ها و
مربيان آن ها پرداخته و کار مربيان اروپايي را در اين تيم هاي بزرگ و کوچک
ارزيابي کرده است. در اين گزارش آمده است: موضوع استفاده از مربيان خارجي،
مسأله اي است که امروزه در کشورهاي آسيايي بازتاب زيادي داشته و اين
کشورها شاهد حضور مربيان بزرگ اروپايي هستند که آخرين آن ها خوزه آنتونيو
کاماچو، سرمربي پيشين تيم هاي ملي اسپانيا و باشگاه رئال مادريد در چين
است. اين مربي نامدار در فرودگاه پکن و مقابل خبرنگاراني که براي ضبط اولين
کلمات آماده نشستن پرواز کاماچو بودند، گفت: از اين که اينجا هستم
خوشحالم. من و همکارانم خوشحاليم که به چين آمده ايم. هدف ما در حال حاضر
صعود به مرحله نهايي جام جهاني 2014 برزيل است، اما غير از اين يک برنامه
بلند مدت هم داريم.
مربيان خارجي معمولا هنگام ورود اعلام مي کنند که براي کمک و تحول و
انقلاب در فوتبال کشورهاي آسيايي برنامه هاي دراز مدت دارند، اما معمولا به
دلايل مختلف اين اتفاق رخ نمي دهد. موانعي سر راه آن ها وجود دارد که مي
توان به موضوع زمان، فدراسيون، همکاري نکردن باشگاه ها و تضاد فرهنگي يا
ترکيبي از اين موارد اشاره کرد. بايد به اين نکته هم توجه داشت که تمام
تشکيلات ملي در يک کشور براي رسيدن به يک هدف شکل گرفته و آن صعود به جام
جهاني است. به مربيان خارجي به چشم يک وسيله يا يک اهرم نگريسته مي شود که
مي تواند تيم را به اين هدف برساند. در حالي که وضعيت باشگاه هاي فوتبال در
اين کشورها به گونه اي است که هر 4 سال يک بار هم شايد يک تيم باشگاهي هم
به موفقيت نرسد. کاري که مربيان خارجي در تيم هاي آسيايي مي کنند اين است
که هواداران را به تيم ملي نزديک تر کرده و انگيزه بازيکنان براي پيوستن به
تيم ملي بيشتر شود.
در ميان 20 تيم آسيايي حاضر در مرحله گروهي مقدماتي جام جهاني در منطقه
آسيا تنها 4 کشور سوريه، ازبکستان، کره شمالي و کره جنوبي هستند که مربيان
آن ها مجبور نيستند براي ياد گرفتن سرود ملي اين کشورها درس بخوانند !
علاوه بر چين، غول هاي فوتبال آسيا هم توسط مربيان خارجي و عموما
اروپايي هدايت مي شوند. تيم ملي ژاپن را آلبرتو زاکروني ايتاليايي در
اختيار دارد. هولگر اوسيک آلماني روي نيمکت تيم ملي استراليا نشسته است.
فرانک رايکارد و کارلوس کي روش هم وظيفه دارند نام هاي بزرگ عربستان و
ايران را بار ديگر احيا کنند.
در ميان تيم هاي آسيايي شرقي تايلند، سنگاپور و اندونزي به ترتيب توسط
مربيان آلماني، صرب و هلندي هدايت مي شوند. در غرب آسيا هم گوران توفزديچ
هدايت تيم ملي کويت را بر عهده دارد. سرچکو کاتانچ اسلوونيايي هدايت تيم
ملي امارات را بر عهده دارد. تئوبوکر آلماني لبناني ها را هدايت مي کند.
تيم هاي بحرين و عمان هم توسط دو انگليسي به نام هاي پيتر تيلور و پل
لاگوئن هدايت مي شوند.
در ميان اين همه مربيان اروپايي، قاره آمريکاي جنوبي مربيان کمتري در
آسيا دارد. سباستيانو لازاروني، مربي برزيلي است که در قطر مربيگري مي کند.
هم وطنش زيکو هم مذاکرات را با فدراسيون عراق به پايان رسانده و به زودي
روي نيمکت اين تيم خواهد نشست.
تيم هايي که در دو سوي اين دو طيف قرار گرفته اند، مي توانند جهاني
شوند. فقط تيم هاي ضعيف نيستند که پول زيادي خرج مي کنند، کشورهاي آسيايي
با آرزوي درخشش در جهان فوتبال هر چند به طور لحظه اي و زودگذر هزينه هاي
زيادي را براي استخدام مربيان خارجي پرداخت مي کنند، اما حتي قدرت هاي برتر
قاره کهن هم به فکر اين مسأله مي افتند که بعد از پايان کار مربيان خارجي
در کشورشان بار ديگر مربيان دلخواه وطني را به تيم ملي بازگردانند !
مربيان خارجي بسياري در قاره آسيا وجود دارند و کار آساني نيست که
بتوانيم قضاوت کنيم که آيا چيزي به فوتبال اين کشورها اضافه کرده اند يا
نه.
مربي بودن فقط به بررسي اعمالي که در زمين رخ مي دهد بر نمي گردد و
مسائل ديگري هم بايد در نظر گرفته شود. بايد به تصميم مربي احترام گذاشت.
زماني مربي خارجي مي تواند در يک تيم ملي موفق باشد که 80 09 درصد بازيکنان
در ليگ هاي خارجي بازي کنند، مانند آنچه اکنون در ژاپن رخ داده است.
