اداره هایی که به مردم جواب نمی دهند!

برخی مسؤولان اعلام می کنند دولت ایران پیشرفته ترین، شایسته ترین و دلسوزترین و پاسخگوترین حکومت جهان است. متأسفانه واقعیات ملموس و جلوی چشم مردم این گونه سخنان را رد می کند و مردم بر این باورند که وزارتخانه ها به مردم پاسخگو نیستند و جواب مردم را نمی دهند و اغلب آنها را سرگردان می کنند.

یکی از بیماریهای مسری و خطرناک و آزاردهنده ناشی از بروکراسی کند و فرساینده و وقت تلف کن و اعصاب خردکن و حتی خطرناک ناراضی تراش ساختار دولت توسل به انسرینگ ماشین است که با تمام اخطارهای مکرر قبلی بنده در این جریده شریفه و سایر جراید، اکنون مانند خوره به جان وزارتخانه ها و سازمانهای دولتی افتاده و مانند طاعون هند و وبای شام در حال اشاعه به همه وزارتخانه ها و سازمانهاست، همین انسرینگ ماشین، اختراع تلفنی هوشمند و مفیدی است که در بیشتر کشورهای جهان تا آنجا که شخصاً دیده ام در روزهای تعطیل یا ساعات پایان کار ادارات و شرکتها به کار می افتد، نه در ساعات کار و فعالیت.فرض می کنیم بنده نوعی و مانند من روزی در حدود مرزهای دریایی خلیج فارس یا دریای مکران یا مرز بلوچستان یا خراسان یا جای دیگری بودیم. مشاهده کردیم تعدادی هواپیمای تیز و دور پرواز بیگانه برای بمباران مراکز مهم ایران در حال پروازند. اگر شرافت به خرج دادیم و خواستیم موضوع را به یک استانداری خبر دهیم، احتمال دارد استانداری به سیستم پاسخگوی ماشینی مرتبط باشد. وقتی تلفن را می گیریم و ارتباط وصل می شود در نهایت تأسف می بینیم با یک ماشین بی روح طرفیم و نه یک انسان.انسرینگ ماشین ضمن توضیح واضحات از ما می خواهد عدد یک را بگیریم! عدد یک را می گیریم، حدود 5 دقیقه از شرح وظایف آن استانداری (یا هر سازمان دیگر) شرح می دهد. بعد شماره تلفنهای مقامها از صدر تا ذیل را می دهد بعد می گوید برای ارتباط با اپراتور صفر را بگیرید. پس از ده دقیقه که مزخرف شرح وظیفه، آهنگ های غیردرخواستی را می شنویم و می خواهیم با اپراتور صحبت کنیم، معلوم می شود: 1- اپراتور پشت میزش تشریف ندارد. 2- به خواب رفته است. 3- به دستشویی رفته است. 4- اصلاً آن روز اداره نیامده است. 5- رفته غذا بخورد. 6- اصلاً حوصله جواب دادن ندارد و... .جالب است که دوباره گوینده انسرینگ ماشین، بلبل زبانی می کند. متأسفانه ارتباط با اپراتور ممکن نشد یا ممکن نیست! بعداً زنگ بزنید. به هر ترتیب وقت از دست می رود. چرا؟

مگر اپراتور کارمند دولت نیست؟ مگر حقوق نمی گیرد؟ مگر پاداش آخر سال و عیدی نمی گیرد؟به راستی مردم جا و مکانی در دیوان سالاری ندارند. عباراتی مانند «تکریم ارباب رجوع» (ببخشید تکریم بندگان و بردگان رجوع!) در حکم صفر سمت چپ عدد و شوخی و تفریح و مسخره کردن مردم است. مردم برای کار ساده و پیش پا افتاده بارها به وزارتخانه ها و سازمانها کشیده می شوند.یک نامه اداری پیش نویس و ساده ده ها غلط املایی و انشایی دارد. هیچ کس جوابگوی مردم نیست. با هر اداره ای که کار دارید احساس می کنید عده ای برای بالا بردن مقام و مرتبت خود سعی دارند این توهم را در مردم ایجاد کنند که به یک سازمان امنیتی ضد جاسوسی مراجعه کرده اند شماره های تلفن وزارتخانه ها، سازمانها و مجتمع های مختلف آنها که از اداره 118 داده می شود، اغلب قدیمی یا تغییر یافته یا غیرقابل دسترس است. کارکنان 118 نیز سرگیجه می گیرند و نمی توانند راهنمایی کنند.

چندی پیش با سازمانی کار داشتم: 118 ده جور شماره تلفن مختلف به من داد. همه غلط بود! بالاخره با کمک دوستی تلفن واقعی را به دست آوردم و مکالمه ام را انجام دادم سپس از بس ساده لوح و الکی خوش و ساده دل و زودباور تشریف دارم تلفن کردم شماره تلفن اصلی و درست آن اداره را بدهم. خانم راهنمای مربوطه قبول نکرد، به سرپرست خود مراجعه کرد. آن خانم انگار مدتی در «گشتاپو»ی آلمان یا سازمان «سیا» یا «اف بی. آی» یا «ام. آی. فایو» سرباز جو بوده شروع کرد به بازجویی تحقیقاتی و سیاسی و پلیسی از من که «شما این شماره را از کجا به دست آورده اید؟ ! حالا که کارتان درست شده چرا آن را در اختیار ما می گذارید (مثلاً فکر کنید تلفن فلان شعبه تأمین اجتماعی را)، اگر می خواهید این شماره را در ردیف شماره هایمان بگذاریم باید به سازمان مزبور مراجعه کرده گواهی لازم را مبنی بر اینکه این شماره، شماره تلفن آن سازمان است دریافت کرده به همراه فتوکپی کارت ملی و گواهینامه رانندگی و شناسنامه شخصاً به اینجا بیایید تا طی سلسله مراتب جریان را به مقامهای بالا منعکس کنیم.

خیال کردید اینجا خانه خاله است! وارد کردن شماره ها در فهرست آداب و تشریفاتی دارد، عرض کردم: «خانم خواستم وظیفه نشناسی جنابعالی را جبران کنم این قدر مردم سرگردان نشوند، شما و اداره شما کار خود را انجام نمی دهید. کسی هم که می خواهد به شما کمک کند او را از کرده اش پشیمان می کنید ببخشید، پس گرفتم خود دانید با مردم» این جمله رسا را گفتم و گوشی تلفن را زمین گذاشتم.

چند روز پیش در وزارتخانه ای آقایی به نام ذبیح ا.. نوروزی - که خدا صد در دنیا، هزار بار در ابدیت پاداشش دهد و کنار حوری و غلمان در بهشت جایش دهد- مشکل مرا حل کرد و با دلسوزی و وظیفه شناسی و انسانیت مرا به شخصی که با او کاری داشتم مرتبط کرد که همین جا از او تشکر می کنم به هر ترتیب خوبست دولت این بلای بروکراسی تلفنی و این طفره رفتن از برداشتن گوشی و دادن جواب مردم را منسوخ کرد. تلفنچی بنشانید جواب مردم را بدهد. عرض می کردم، آمدیم و شخصی از مرز گذشت و شخصی از روستانشینان یا شهروندان خواست راپورت بدهد تا تلفن زنگ بزند انسرینگ ماشین انسان را سرکار بگذارد دشمن به منتهاالیه آن سوی کشور رسیده و کرمهایش را ریخته و آزارهایش را رسانده است!

*  خسر معتضد