حميدرضا پگاه: براي بازي در «قلاده‌هاي طلا» انرژي زيادي گذاشتم

مدتي است که پر کار شده و هم در سينما و هم در تلويزيون فعاليت مي کند. چندي پيش نيز براي بازي در فيلم تلويزيوني «شهري که نمي خوابد» به مشهد آمده بود. او اين روزها روي پرده سينما «قلاده هاي طلا» را دارد و هم زمان نيز با مجموعه «حيراني» ميهمان قاب شيشه اي است. با او همراه شديم تا برايمان از حضورش در اين ۲اثر بگويد.

بعد از مدتي دوري از سينما با نقشي بحث برانگيز، مهم و کليدي در «قلاده هاي طلا»، به سينما آمديد، نقشي که به طور حتم حساسيت هاي زيادي براي تان داشت.

**قبل از اين که فيلم نامه را بخوانم به نقش حساسيت داشتم اما بعد از خواندن آن بخش زيادي از اين حساسيت برطرف شد. بعد از اين که فيلم برداري به پايان رسيد چون در تمامي سکانس ها حضور نداشتم حساسيت داشتم. اما وقتي فيلم را ديدم ديگر نگراني نداشتم.

بازي در فيلم «قلاده هاي طلا» که درباره انتخابات ۸۸ است مانند راه رفتن روي لبه تيغ بود. به طور حتم حفظ نگاه بي طرفانه براي شما به عنوان بازيگر نقش مامور وزارت اطلاعات بسيار دشوار بود؟

**براي من خيلي دشوار نبود. وقتي فيلم نامه را خواندم به نظرم آمد که نقش نبايد سخت باشد. البته مي شود تعريف هاي عجيب و غريب و برداشت هاي غيرعادي از آن کرد و خيلي چيزها را به خيلي چيزهاي ديگر ربط داد، اما معتقدم فيلم «قلاده هاي طلا» داستاني جاسوسي دارد که در بستر انتخابات تعريف مي شود. طبيعي است وقتي مي خواهيم قصه بگوييم بايد از تخيل خود هم بهره بگيريم منتهي ابوالقاسم طالبي (کارگردان فيلم) سعي کرد بخش خيلي کوچکي از اين اتفاقات و ماجراها را در فيلم نمايش دهد.

فيلم نامه «قلاده هاي طلا» چه ويژگي هايي داشت که بازي در آن را پذيرفتيد؟

**مهم ترين بخش نقش اين بود وقتي فيلم به پايان مي رسد، شما به عنوان تماشاگر حتما اين شخصيت را دوباره مرور مي کنيد که از ابتدا چه کارهايي کرد، چه کدهايي داد که متوجه شديد باهوش است اين نکته ايده بسيار مهمي درباره اين نقش بود.

براي بازي در نقش مامور وزارت اطلاعات پرونده خاصي از اتفاقات در اختيارتان قرار گرفت؟

**از اطلاعاتي که در فيلم نامه بود استفاده کردم. ترجيح مي دهم در اين باره توضيح زيادي ندهم چون ممکن است بعضي ها هنوز فيلم را نديده باشند. فقط مي توانم بگويم که پيچش آخر نقش خيلي برايم جذاب بود زيرا تا به حال در سينماي ما سابقه نداشته است که چنين نقشي کار شود چون جزو خط قرمزها محسوب مي شد.

فيلم «قلاده هاي طلا» نشان داد که آستانه صبر مسئولان بالا رفته است و سينماي ما هم به لحاظ تکنيکي ظرفيت بالايي دارد و مي توان به سوژه هاي ملتهب و خطوط قرمز نزديک شد.

**به نظرم اين موضوع به باورپذيري مضمون کمک مي کند. وقتي مي گوييم همه آدم ها در هر مسئوليتي ممکن است اشتباه کنند نکته مهمي است دور آدم ها يک هاله مقدس نسازيم. حتي اگر شغل و سمت مهمي دارند. هر انساني امکان دارد اشتباه کند. علاوه بر آن خيلي خوب است شرايطي فراهم شود که نگاه هاي مختلف بتوانند درباره موضوعات خاص، فيلم بسازند. «قلاده هاي طلا» يک نگاه بود. بايد به تعريف هاي مختلف در قصه هاي مختلف پرداخته شود تا سينماي سياسي مان رونق خاصي گيرد.

برايمان از هم بازي هايتان که تجربه بازي با آن ها را داشتيد و شرايط کاري بگوييد.

**بازيگران فيلم همه حرفه اي بودند. من هم خوشبختانه تاکنون اين شانس را داشته ام که با گروه ها و بازيگران حرفه اي کار کنم و در فيلم «قلاده هاي طلا» نيز اتفاق افتاد. قبل از شروع فيلم برداري دورخواني داشتيم و درباره شخصيت ها خيلي بحث کرديم و شخصيت ها را تحليل کرديم. «قلاده هاي طلا» فيلم خيلي خوش ساختي است، ريتم خوبي دارد. قبل از شروع کار هم جلسه  هاي مختلفي برگزار شد و درباره شخصيت ها و قصه خيلي صحبت کرديم. کار بسيار سختي بود. انرژي زيادي گذاشتيم.

شرايط بازي در مجموعه تلويزيوني «حيراني» چگونه برايتان فراهم شد؟

**بعد از فيلم هاي «شبانه»، «شبانه روز» و يک مستند، «حيراني» چهارمين همکاري ام با کيوان علي محمدي و اميد بنکدار (کارگردانان سريال) محسوب مي شود. ابتدا که فيلم نامه را خواندم نقش «بابک» به من پيشنهاد شد. اما با نقش ارتباط برقرار نکردم و نقش «پولاد» را پيشنهاد دادند که آن را پذيرفتم. احساس مي کردم مي توانم روي نقش جواني که مدت ها خارج از کشور بوده کار کنم تا به حال نقش هايي از اين قبيل نداشتيم.

با توجه به اين که «حيراني» چهارمين تجربه همکاري تان با «کيوان علي محمدي» و «اميد بنکدار» محسوب مي شود شيوه کارشان را چگونه ديديد؟

*ميزانسن ها و دکوپاژ خاص است و اصولا بر نبود تداوم احساس به شکل کلاسيک متمرکز است تا مخاطب خيلي درگير احساسات از نوع کلاسيکش نشود و کليت احساسات را بگيرد. در «حيراني» اصرار مي شود که بدانيد داريد يک کار نمايشي مي بينيد و بر نمايشي بودن آن تاکيد مي شود. در کل مي شود گفت کار فرماليستي است يعني در ميزانسن ها و دکوپاژها خيلي از فرم استفاده مي شود. در مجموعه تلويزيوني «حيراني» هم تمرين و دورخواني قبل از فيلم برداري و تحليل شخصيت داشتيم. با بازيگران مختلف درباره شخصيت ها بحث مي کرديم تا به اين نتيجه برسيم که اين شخصيت چه نگاهي دارد و بايد چگونه با او رفتار شود.

سوژه بکر و دست نخورده و خاص «حيراني» چقدر به شما براي متفاوت و جذاب نشان دادن شخصيت «پولاد» انگيزه داد؟

من نگاه خاص، صدا و شرايط و ويژگي هاي خودم را دارم. شخصيت «پولاد» و شيوه راه رفتن، سرعت حرف زدن و اين که نمي تواند فارسي بخواند باعث مي شود که اين شخصيت از ديگر شخصيت هاي قصه متمايز شود.«پولاد» اصولا براي واکنش هايش با ترديد مواجه است.

با دوربين روي دست، بيان ديالوگ هاي خاص و نوع دکوپاژ مشکلي نداشتيد؟

**مشکل خاصي نداشتم. اگر بخواهي کار باکيفيت و خوب انجام بدهي، دشوار است.

خيلي ها از من سوال مي کنند چرا مجموعه «حيراني» شکل خاصي دارد و شيوه اجراي مجموعه برايشان جاي سوال دارد. بايد مجموعه حيراني پخش شود و در پايان نظر آن ها را جويا شد و درباره آن بحث کرد.