پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : رهبرمعظم انقلاب در سفر اخير خود به خراسان شمالي درباره افزايش تعامل
بين قوا و دوري از اختلافات و تهمتزدن تذكرات و توصيههايي را داشتند و با
توجه به اين تذكرات بهتر بود احمدينژاد به صورت ديگري براي بازديد از
اوين اقدام ميكرد. بازديد احمدينژاد از اوين نيازمند نامه نگاري نبود و
ميتوانست در جلسات سران قوا اين درخواست را مطرح كند و با رئيس اين قوه بر
سر اين مسائل به توافق برسد.تبديل يك مذاكره به نامهنگاري و انتشار آن در
فضاي رسانهاي نشاندهنده اين است كه اختلافاتي در بين سران قوا ايجاد شده
و در نهايت دود اين اختلافات در چشم مردم خواهد رفت. انتظاري كه از سران
قوا در كشور وجود دارد اين است كه توانايي حل مشكلات كشور و اختلافات
فيمابين خود را داشته باشند و به همان نسبت اميد مردم نسبت به توانايي
آنها براي بهبود وضعيت كشور افزايش پيدا كند.
به تناسب سمت انتصابي يا انتخابي كه افراد در كشور كسب ميكنند، بايد
ظرفيت تحمل سخن مخالف و عمل به قوانين در آنها افزايش پيدا كند. در شرايط
كنوني و بروز اين مسائل، به نوعي نشاندهنده اختلافات بيشتر بين روساي قواي
كشور است و هرچه به زمان انتخابات نزديك ميشويم اين اختلافات خود را
بيشتر بروز ميدهد. درباره شخص احمدينژاد نيز مسائلي است كه بايد مورد
توجه قرار بگيرد. نوع مديريت وي در رياستجمهوري به گونهاي بوده كه همواره
بخشي از مديريتشان مديريت توده گرايانه بوده و همواره سعي كرده است
تصميماتي را كه در حوزه اجرا ميگيرد در عرصه رسانهاي مطرح كند،اين نوع
رفتار به نظر ناشي از نوع مديريت وي ميآيد. به صورت كلي بايد بيان شود كه
نوع مديريت تودهگرايانه در زمانهاي نزديك به انتخابات شايد جوابگو باشد
ولي در زمان اداره يك مملكت كه نيازمند يك نظم قانوني و اداري است، ممكن
است تنشهايي را به بدنه جامعه وارد كند كه غير لازم است و در انواع ديگر
مديريتهاي سياسي جامعه كمتر شاهد اين نوع تنشها هستيم.
همچنين در شرايط كنوني احمدينژاد وارد موضع جديدي شده و احساس ميكند
بخشي از قوا عليه وي كار ميكنند و سعيشان بر اين است كه جداي از مديريت
رياستجمهوري با اطرافيانش نيز برخوردهايي صورت بدهند از اين رو، وي وارد
فضايي شده كه خارج از انتظاري است كه افكار عمومي از يك رئيسجمهور دارد.
به هر حال بهتر است به جاي دامنزدن به اين مسائل تلاش كند تا اين مسائل از
طريق رايزني حل شود. ايران كشوري است كه هم برنامههاي زيادي را پيشروي
خود دارد و هم دشمناني را مقابل خود دارد كه مدام براي دشمني خود از مسائل
ايجاد شده در داخل كشور بهره گيري ميكنند و ما نبايد چنين فرصتي به آنها
بدهيم.
درباره درخواست آقاي احمدينژاد براي بازديد از زندان اوين و اصرار پي در پي
بر اين خواستهاش بايد گفت: زندان اوين در ايران،زنداني نيست كه قابل
بازديد نباشد و در گذشته نيز در اوج مسائل مربوط به انتخابات سال 88 از
مجلس شوراي اسلامي هياتهاي متعددي از اوين بازديد كردند، حتي هياتهاي
حقوق بشري نيز از اين زندان بازديد ميكنند. نكتهاي كه بايد در درخواست
احمدينژاد براي بازديد از اوين مورد توجه قرار داد، اين است كه، نوع ورود
احمدينژاد براي بازديد از اوين در حالي كه در طول 8 سال گذشته درخواستي
براي بازديد از اوين نداشته است تا زماني كه يكي از يارانش به زندان
افتاد،موجب شد از مطرح شدن اين موضوع و نوع نامهنگاري و درخواست
احمدينژاد يك برداشت سياسي شود. در طول 8 سال گذشته احمدينژاد حتي در
مذاكرات شفاهي نيز سوالي درباره زندانها از رئيس قوه قضائيه نداشته و حتي
درخواست بازديد هيچكدام از زندانها را نيز نداشته است.چگونه است در چنين
شرايطي خون برخي از متهمان و محكومان رنگينتر از ديگران ميشود و درخواست
براي ملاقات مطرح ميشود؟مطرح شدن اين مسئله به اينگونه موجب شد كه اين
درخواست از حالت عادي خارج و به عنوان بازديدي تبعيضآميز جلوهگر شود و به
مشكلات دامن بزند.