«خروس» بي محل!

مثل اين که کم کم بايد بپذيريم شبکه دوم سيما در موقعيت پخش سريال هاي مناسبتي در رقابت با ساير شبکه هاي سيما يک بازنده تمام عيار است. اگر از چند استثناء (مثل مجموعه مناسبتي کلاه قرمزي در ايام نوروز) بگذريم، اين شبکه در مجموعه هاي خاص مناسبتي در ايام نوروز يا ايام ماه مبارک رمضان سال هاست که ديگر حرفي براي گفتن ندارد. شايد يکي از دلايل اين ناکامي ها را مي توان به سهل انگاري و نبود برنامه ريزي دقيق در ساخت سريال هاي قوي مرتبط دانست.شاهد مثال ما پخش سريال «خروس» در ايام ماه مبارک رمضان امسال از اين شبکه است . امسال هم تجربه تازه سعيد آقاخاني به نام «خروس» به دليل ضعف فيلم نامه و ساير اشکالاتي که در ادامه به آن ها اشاره مي کنيم، نتوانسته است در رقابت با ساير سريال هاي ماه مبارک رمضان حرفي براي گفتن داشته باشد و به همين دليل نيز نمي توان بختي براي آن به عنوان پرمخاطب ترين سريال رمضاني امسال متصور بود. شايد بانگ «خروس» آقاخاني در موقعيت پخش ديگري با برخي اصلاحات، بهتر از اين ها به گوش مي رسيد اما پخش آن بدون در نظر گرفتن ظرايف ويژه چنين سريال هايي حکايت «خروس بي محل» را به اذهان متبادر کرد.

آقاخاني امسال به صورت کاملاً ناخواسته براي اولين بار در مجموعه هاي مناسبتي ماه مبارک رمضان اثري را راهي آنتن شبکه دوم سيما کرده است. جالب تر اين که ساختار اين اثر با همه آثار قبلي آقاخاني متفاوت است و در واقع فيلم نامه «مصطفي کيايي» براي اولين بار آقاخاني را در موقعيت کارگرداني مجموعه اي قرار داده است که به جاي طنز کلامي(ويژگي اغلب آثار آقاخاني به جز دزد و پليس) به روايت جدي يک داستان دراماتيک با خلق سايه هايي از «طنز موقعيت» مي پردازد.

فيلم نامه «خروس»، نوشته «مصطفي کيايي» است که انتظار مي رفت داستان پردازي خوبي داشته باشد، اما سير روايي داستان -روايت بي پولي يک خانواده و تلاش براي تامين هزينه هاي بيمارستان -با توجه به سلسله اتفاق ها چندان منطقي پيش نمي رود. از آن سو شخصيت ها نيز به صورت تمام و کمال به بيننده معرفي نمي شوند. داستان، شخصيت پردازي خوبي هم ندارد و گاه انگيزه افراد در ارتکاب رفتارشان مشخص نيست. استفاده از بازيگران طنزي که بيننده پيش از اين آن ها را در نقش هاي شوخ و شنگ در فيلم ها و سريال هاي ديگر ديده و به علت نوع روايت طنز گونه ماجراها از آن ها انتظار رفتار کمدي دارد، در نقش جدي هم در صورت روايت هاي سنجيده و فيلم نامه قوي تر مي توانست حسن مجموعه «خروس» باشد که به دليل جا نيفتادن بازيگران اصلي در نقش هايشان به نقطه ضعف سريال تبديل شده است. به طور مثال بيننده از بازيگراني چون «جواد رضويان» يا «يوسف تيموري» انتظار رفتار کمدي دارد و بازي اين بازيگران در نقش جدي با حداقل ميزان طنز، جذابيتي ايجاد نمي کند، هر چند در بستر يک فيلم نامه قوي مي توانست کليشه شکن قلمداد شود.

درباره تيتراژ و پايان بندي سريال «خروس» بايد گفت هر دو بخش آثاري جدا از محتواي اصلي سريال به نظر مي رسند و ارتباط آن ها با سريال چنان است که مجموعه اي جدا از هم به نظر مي آيند. تيتراژ اثر، شعري با گويش غير رايج «راجي» [گويش ري باستان] است که به نظر مي رسد بيشتر اداي دين تهيه کننده سريال (عليرضا ابراهيمي دليجاني) به شهر خودش «دليجان» است چرا که اين گويش تنها در اين شهر و برخي نقاط محدود استان مرکزي رواج دارد. اما ترانه پايان بندي سريال صداي «محمد عليزاده» خواننده جوياي نام اين سال هاست که قبلاً صداي زيبايش را روي تيتراژ برنامه هايي چون کوله پشتي، ماه عسل، جنگ نوروز(با اجراي رضا رشيدپور عرضه شده در فروشگاه هاي رسانه هاي تصويري) شنيده بوديم و گرچه محتواي شعر پايان بندي را با اصرار مي توان به برخي موضوعات داخل مجموعه ربط داد اما هم چون سبک بسياري از سريال هاي رمضاني نماهنگ ربطي به سريال ندارد و آثاري جداگانه به نظر مي آيند.