سیاستمداران واشنگتن و تهران چشم به این مرد دوخته اند

فارین پالیسی نوشت: اگر چه عباراتی مانند اعتدال و میانه‌روی واژگانی جذاب و خوش طنین هستند، اما درجامعه سیاسی ایران که به شدت تحت تاثیر دو قطبی اصولگرایان و اصلاح‌طلبان است این‌ها بیشتر واژه‌هایی گنگ و رازآلود هستند.

به گزارش سایت خبری تیک Tik.ir، نه تنها در واشنگتن که سیاستمداران به انتظار نشسته‌اند ببینند دولت میانه‌رو روحانی چگونه بحران هسته‌ای را حل می‌کند، بلکه در تهران هم اصولگرایان و اصلاح طلبان برای اینکه ببینند روحانی به چه سمتی می‌رود و سیاست اعتدالی‌اش چه رویکردی به حل مسائل داخلی و خارجی دارد، با یکدیگر جدال می‌کنند.

روحانی که ریشه قوی‌ای در میان روحانیون ایران دارد، بخت زیادی برای پیروزی یک مرحله‌ای داشت اگر چند روز قبل از انتخابات، با وساطت دو رئیس جمهور پیشین، محمد خاتمی و هاشمی رفسنجانی، تنها کاندیدای اصلاح‌طلب مبارزات انتخاباتی یعنی محمدرضا عارف، به نفع او کناره گیری نمی‌کرد.

به علاوه سخنان او در خصوص حقوق و آزادی‌های سیاسی و مدنی از یک سو، و وعده اینکه با روی کار آمدن او تحریم‌ها را برخواهد داشت، توانست اقبال زیادی را متوجه خود کند و نه تنها رای طبقه متوسط شهری بلکه رای طبقات پایین دستی که زیر بار فشارهای اقتصادی هر روز رنج بیشتری می‌برند به دست آورد.

او ادامه داده است: «حالا هر دو گروه از او سهم می‌خواهند. اصلاح طلبان می‌خواهند که روحانی برسروعده‌های انتخاباتی خود بایستد و وفاداری خود را تثبیت کند. اصولگرایان هم به صورت جدی نگران هستند که اصلاح‌طلبان به قدرت اجرایی برگردند و بار دیگر جدال بر سر سیاست‌های داخلی و خارجی آغاز شود.

غلامحسین کرباسچی، شهردارسابق تهران، که بعد از انتخابات حسن روحانی با او دیدار کرده است می‌گوید: هر جناحی روحانی را تماما از خود تلقی می‌کند و می‌خواهد در انتخاب‌های او همه خواست‌های خود را متبلور ببیند. استقلال رأی نهائی ایشان و تصمیم گیری مستقل  روحانی است که می‌تواند چنین نتیجه‌ای دهد که به هر حال جمعی را از برخی انتخاب‌ها همچنان ناراضی نگه دارد.

به نوشته این نشریه آمریکایی، شاید همه این فشار‌ها برای این باشد که این روحانی بود که از ابتدا وعده فراجناحی بودن کابینه‌اش را داد. نه محمدخاتمی اصلاح طلب و نه احمدی‌نژاد محافظه کار هیچ کدام چنین وعده‌ای ندادند. به همین جهت او فشار بسیار بیشتری را از جناح‌های مختلف تحمل می‌کند.

به گفته یکی از افرادی که با او طی هفته‌های گذشته دیدار کرده، آنچه که روحانی روی آن مصاحله نخواهد کرد، وزارت خارجه است که انتخاب جواد ظریف دیپلمات کارکشته وسفیرسابق ایران در سازمان ملل، نشانه آن است: روحانی وعده اصلی‌اش برداشتن تحریم‌ها و تنش زدایی با غرب است و می‌خواهد که همه این تحولات ازمسیر وزارت خارجه بگذرد، برخلاف زمان احمدی‌نژاد که از طریق سعید جلیلی که دبیر شورای امنیت ملی بود انجام می‌شد.

محمود شمس الواعظین روزنامه نگار و تحلیلگرسیاسی در تهران به این نشریه آمریکایی می‌گوید: حسن روحانی در چنین شرایطی می‌تواند فضای گفت‌و‌گو را با جامعه بین‌المللی و به صورت مشخص با ایالات متحده جلو ببرد. به خصوص چینش وزارت خارجه از جمله انتخاب جواد ظریف چنین نشانی دارد؛ اینکه دیپلمات‌های کارکشته درحال بازگشت به وزارت خارجه هستند. تیمی که روحانی آماده می‌کند، برای گفت‌و‌گو با بحرین و قطر و امارات نیست. معلوم است که این چینش برای مذاکره با بزرگ‌ترین قدرت جهانی است و بزرگ‌ترین چالش ایران با این قدرت جهانی، مسئله هسته‌ای است.