جزئیات مذاکرات پشت درهای بسته ایران با 1+5 در روزنامه کیهان

کیهان در گزارش تیتر یک امروز خود نوشت:

علی‌رغم آنکه رسانه‌های بیرونی و داخلی از یک توافق بزرگ میان ایران و 5+1 خبر می‌دادند، مذاکرات 3 روزه و فشرده ژنو 5 بدون توافق به پایان رسید.

در این میان در فضای رسانه‌ای بر نقش «فرانسه» در به توافق نرسیدن مذاکرات ژنو مانور داده شده و این در حالی است که شواهد و قرائن به وضوح نشان می‌دهد یک تقسیم کار از سوی طرف غربی در روند مذاکرات صورت گرفته است و فرانسه نقش«پلیس بد» را بازی کرده است.

سؤال این است که علت اصلی در عدم توافق میان ایران و 5+1 در مذاکرات ژنو چیست؟ علت اصلی را باید در این نکته واکاوی کرد که ایران در مقابل 5+1 بر رعایت خطوط قرمز خود در مسایل هسته‌ای و حفظ حقوق مردم پافشاری نمود و در جریان مذاکرات فشرده بخصوص در قالب مذاکرات سه جانبه میان ظریف، اشتون و جان‌کری باج نداد.

باج‌خواهی حریف غربی از ایران در مذاکرات هسته‌ای در شرایطی است که پیش از این و در دور قبلی مذاکرات نیز کیهان با تکیه بر مستندات غیرقابل انکار پیش‌بینی کرده بود که طرف مقابل به دنبال گرفتن امتیازات نقد از ایران است و در ازای آن حتی وعده‌ نسیه هم نخواهد داد.

همچنین حسین شریعتمداری در سرمقاله امروز کیهان با عنوان «بعد از10سال، نقطه سرخط !» نوشته است:

*باج‌خواهی آمریکا و متحدانش که با بهره‌گیری از ترفند «پلیس خوب، پلیس‌بد» طراحی شده و به پای میز مذاکرات ژنو منتقل شده بود، در برخورد با مخالفت تیم هسته‌ای کشورمان رنگ باخت و همانگونه که از قبل قابل پیش‌بینی بود و کیهان در چند نوبت بر آن تاکید ورزیده بود، مذاکرات ژنو را بی‌نتیجه و ناتمام باقی گذاشت که در این باره گفتنی‌های درس‌آموز و عبرت‌انگیزی هست.

*چرا تیم هسته‌ای کشورمان با سکوت درباره محتوای مذاکرات، فرصت میدان‌داری رسانه‌ای و مدیریت افکار عمومی را دو‌دستی و سخاوتمندانه به حریف تقدیم کرده است؟! آیا این پدیده، درس‌آموز و درخور پیشگیری نیست؟!

* با توجه به برخی از اخبار موثقی که به کیهان رسیده، خواسته‌های حریف در چند محور زیر جمع‌بندی شده و روی میز مذاکرات ژنو آمده بود؛- توقف غنی‌سازی 20 درصدی اورانیوم در فردو و نطنز- کاهش تعداد سانتریفیوژهای فعال تا مرز تقریبا پایلوت و آزمایشگاهی- عدم استفاده از سانتریفیوژهای پیشرفته IR-M2 که با سرعت و قدرت بیشتری قادر به غنی‌سازی اورانیوم هستند.- تعطیلی تأسیسات آب سنگین اراک و یا تغییر کاربری آن به گونه‌ای که خروجی آن «پلوتونیوم» نباشد.- پذیرش سقف انباشت اورانیوم غنی‌شده 20 درصدی و تبدیل ذخایر به سوخت - که غیرقابل بازگشت است - و یا رقیق کردن آن تا میزان 5درصد.- تعطیلی تأسیسات فردو.آمریکا و متحدانش در مقابل درخواست‌های یاد شده، پیشنهاد لغو تحریم‌های خودرو، طلا و فلزات گرانبها، پتروشیمی و آزادسازی بخشی از دارایی‌های مسدود شده ایران - در کشورهای چین و هند و کره‌جنوبی - را روی میز گذاشته بودند.

* این که تیم هسته‌ای کشورمان در مذاکرات ژنو با کدام بخش از پیشنهادهای 1+5 موافقت کرده و کدام بخش را نپذیرفته است، موضوع این یادداشت نیست و شاید در آینده به آن اشاره کنیم ولی آنچه دانستن آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و می‌تواند سند حقانیت جمهوری اسلامی ایران باشد و متاسفانه از سوی تیم محترم کشورمان ناگفته مانده است، این که؛ از 1+5 سوال شده بود، بر فرض پذیرش پیشنهادهای یاد شده چه تضمینی هست که ماجرای سال‌های 82 تا 84 تکرار نشود و بعد از پایان دوره موقت 6 ماهه، با همان پاسخ که در اجلاس لندن روبرو شده بودیم مواجه نشویم؟! از این روی، تیم هسته‌ای کشورمان در اقدامی هوشمندانه و قابل تقدیر گفته بود؛ 5+1 در صورت پذیرش بخشی از پیشنهادات باید از هم اکنون تضمین عینی و مکتوب بدهد که بعد از پایان دوره موقت، حق غنی‌سازی 5 درصدی کشورمان را با دو قید «در داخل خاک ایران» و «به صورت صنعتی و نه پایلوت و آزمایشگاهی» بپذیرد. ضمن آن که بخشی از درخواست‌های 5+1 نظیر توقف تاسیسات آب سنگین اراک نیز قابل پذیرش نیست.

* تیم هسته‌ای کشورمان با تعهد نسبت به خطوط قرمز هوشمندانه‌ای که برای آنها ترسیم شده بود به دشمن اجازه و فرصت نداده است در پوشش لبخندها و خوش و بش‌های مزورانه، پروژه فریب خود را عملیاتی کند و از این طریق، در مرحله اول، آمریکا و انگلیس و فرانسه و در مرحله دوم رژیم صهیونیستی را ناکام گذاشته است... و در این باره باز هم گفتنی‌هایی هست.