«پایداری» دیگر تاب «پایداری» ندارد

«پایداری» دیگر تاب «پایداری» ندارد؛ گویا این جریان پر سرو صدای سیاسی به آخر خط رسیده است. هر چند تمام انرژی این جبهه صرف این شده است و می شود که این واقعیت علنی نشود.

فرارو پس از این مقدمه، ادامه داده است: جریان انتخاباتی پایداری که ششم مرداد ماه سال 1390 در آستانه انتخابات مجلس شورای اسلامی توسط همراهان و وزرای دولت احمدی نژاد تشکیل شد خود را نزدیک ترین جریان به گفتمان اصیل انقلاب معرفی می کردند.

در معرفی این جبهه در سایت اختصاصی آن آمده است: «شکل گیری این جبهه مبتنی بر نگاه غیرحزبی می باشد و اعضاء آن تمامی کسانی هستند که پایبندی کامل خود را به شاخص های مکتب امام(ره) نشان داده و ضمن عدم همراهی و یا سکوت در قبال فتنه 88، با اتخاذ مواضع شفاف در مقابل فتنه گران ایستاده و نیز با جریان انحرافی کوچکترین همراهی و موافقت نداشته و همچنین تابع احزاب باطلی چون جریان کارگزاران غرب زده و اصلاح طلبان دین ستیز نباشند.»

این جبهه از همان ابتدا رویکرد خود را مبتنی بر سر و صدا و ایجاد هیاهو و جنجال آفرینی بنا نهاده بود؛ رویکردی که با اخلاق مداری و روش و منش سیاسی کوچکترین همخوانی نداشت.

شاید همین رویکردها و روش هایی پیش گرفته شده بود که باعث شد اوج موفقیت این جریان در انتخابات مجلس بروز کند. این جبهه توانست از میان 290 کرسی مجلس 23 کرسی را به دست آورد. آن هم در شرایطی که اساسا میدان رقابت برای جبهه پایداری خالی از رقبا بود.

پس از آن پایداری ها به سرازیری افتادند و در کنار اختلافات و شکاف های درونی، روز به روز از سوی مردم و جریانات اصیل سیاسی به حاشیه رانده شدند. با این حال پایداری های با همان رویکرد جنجال آفرینی متکی به برخی اعضا، تلاش داشتتند تا در برابر این خواست مردم مقاومت کنند.

در همین راستا امیر محبیان، تحلیلگر و روزنامه نگار اصولگرا می گوید: پایداری می داند اگر لحظه ای بایستد اختلافات درونش شعله می کشد لذا برای دیده نشدن اختلاف ها فقط با فریاد های سیاسی می دود. پایداری اگر لحظه ای بایستد حداقل به سه گروه تقسیم می شود. به فریادهای پایداری نباید گوش داد، بسیاری از فریادها از ترس و نگرانی است نه از سر شجاعت.

داریوش قنبری، فعال اصلاح طلب و تحلیل گر مسائل سیاسی نیز معتقد است که اساسا جبهه پایداری در آستانه فروپاشی است.

او در گفت وگو با فرارو با تاکید بر اینکه پایداری یک جریان انتخاباتی بوده است می گوید: اصولگریان در سال های گذشته در آستانه انتخابات ها تابلوهای انتخاباتی را بلند می کردند تا با دوری جستن از اصولگریان سنتی شانسی برای موفقیت خود ایجاد کنند.

به گفته وی این تابلوها هم عموما پس از انتخابات ها نابود می شوند نمونه اش آبادگران و رایحه خوش خدمت که دیگر جز خاطره چیزی از آنها باقی نمانده است و این سرنوشتی است که برای جبهه پایداری هم تصور می شود.

با این حال تصور ساده اندیشانه ای است که تندروهای پایداری به سادگی بخواهند میدان را برای رقبا خالی کنند. بر همین اساس تاکنون با وجود انصراف ها و کنارگیری های بسیاری از اعضا، ته مانده های پایداری تلاش دارند این جبهه را با چنگ و دندان حفظ کنند.

دلیل برای حفظ این جبهه پرسر و صدا جنجال آفرین هم فراوان است. به گفته امیر محبیان اهداف سیاسی تندروها پوششی برای اهداف اقتصادی آنهاست و تندروها با فریادهای سیاسی می خواهند برای منافع و اهداف اقتصادی خود فضای امن ایجاد کنند.

این فعال سیاسی اصولگرا تاکید می کند که تردید نکنید که پشت هر شعار تند سیاسی برای بعضی ها منافع اقتصادی فراوانی نهفته است.

بر همین اساس پایداری های برای آنکه فروپاشی خود را حداقل تا یک انتخابات دیگر به تاخیر بیندازند، به ساز و کارهای جدیدی متوسل شده اند. از یارگیری در مجلس گرفته تا تمرکززدایی از پایتخت.

صفر نعیمی ، سخنگوی فراکسیون اصولگرایان رهروان ولایت در گفتگو با فرارو می گوید: جبهه پایداری مدتی است که تلاش تازه ای برای جذب عضو و نیروی جدید از فراکسیون های دیگر مجلس از جمله فراکسیون رهروان ولایت در دستور کار قرار داده است.

وی می گوید: اعضای این فراکسیون اقلیت با نفوذ به فراکسیون اکثریت مجلس، رایزنی های گسترده ای را با برخی اعضای فراکسیون رهروان به منظور عضویت در فراکسیون پایداری آغاز کردند اما تاکنون نتوانسته اند توفیقی در این زمینه به دست بیاورند.

همچنین بر اساس اخباری که اخیرا منتشر شده است پس از تغییر فضای سیاسی کشور با روی کار آمدن حسن روحانی، جبهه پایداری که به رغم هیاهوی زیاد سیاسی در بدترین شرایط از نظر پایگاه مردمی قرار گرفته است، برای ادامه حضور در مجلس شورای اسلامی خروج نمایندگان خود از تهران و فعالیت در شهرستان ها را در دستور کار خود قرار داده است.

بر این اساس گفته می شود از مدتی پیش کمیته ای در این جبهه تشکیل و در حال بررسی و شناسایی حوزه های انتخابیه غیر استان تهران برای نمایندگان تهرانی خود در مجلس شورای اسلامی است.

بنا به استدلال اعضای این جبهه، با گشایش فضای سیاسی، نمایندگان این جریان شانسی برای پیروزی در انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی در تهران ندارند و باید به شهرستان ها بروند.

عوض حیدرپور نماینده مجلس درباره اینکه چرا پایداری های به چنین تصمیمی رسیده اند به فرارو می گوید: اینکه پایداری به این تصمیم رسید است که فعالیت های خود را از شهرهای بزرگ همچون تهران به شهرهای کوچک منتقل کند به طور طبیعی ناشی از نوع رفتار آنها به خصوص در چند ماهه و از زمان روی کار آمدن دولت آقای روحانی است که این رفتار به گونه ای بود است که یک نوع دلزدگی از آنها در دل مردم ایجاد کرده است.

حیدرپور درباره اینکه آیا با وجود این دلزدگی می توان برای پایداری ها دز شهرهای کوچک شانسی قائل بود یا خیر می گوید: به هر حال این احتمال وجود دارد که در شهرهای کوچک مردم کمتر در جریا عملکرد پایداری ها باشند به همین دلیل این جبهه گمان می برد می تواند از عدم آگاهی مردم باز سوء استفاده کند با این حال آنچه که قطعیت دارد این است که پاسخ مردم به جبهه پایداری نه است.