راه بهشت راه اخلاق است

دين و ايمان قلبي از مقوله‌هايي است كه مربوط به قلب، روح، عقل، فكر و انديشه انسان است و جنس مسائلي قلبي به گونه‌اي است كه با جنس بدن و تن انسان تفاوت دارد. شلاق و تنبيه فيزيكي مربوط به بدن انسان مي‌شود،: قرآن كريم مي‌فرمايد «لا إِكراه فِي الدّين »، خداي متعال با اين آيه شريفه مي‌خواهند به بندگانش بفهماند كه جنس دين داري، ايمان، فكر و معرفت به گونه‌اي است كه با تنبيه فيزيكي سازگاري ندارد و اين‌ها دو جنس متفاوت هستند.

بر اين اساس اظهارات آقاي دكتر روحاني مبني بر اينكه نمي‌توان كسي را با زور راهي بهشت كرد منبعث از اين آيه شريفه است. دولت وظيفه ندارد كه به زور مردم را به سمت بهشت هدايت كند اما براي اينكه مردم راهي جهنم نشود وظايفي دارد. وظيفه دارد كه براي مردم بهشت را تبليغ كند و با اين تبليغ راه بهشت را براي مردم هموار كند. در عين حال بايد مسير ورود به جهنم را به روي مردم ببندد اما در نهايت بايد اين اختيار را به خود مردم بدهد تا با فكر و نظر خود به تصميم نهايي براي انتخاب راه بهشت يا جهنم برسند.

انتخاب راه بهشت و جهنم امري فردي و شخصي است يعني دولت نمي‌تواند براي مردم تصميم‌گيري كند كه كدام راه را انتخاب كند، بهشت يا جهنم را چون اين تصميم مبتني بر اراده شخصي افراد است و اراده هر شخصي در درون و در ذات اشخاص است. بنابراين دولت نمي‌تواند براي من و شما اراده كند يا براي من و شما ايمان بياورد يا دين من و شما را برعهده بگيرد چرا كه اين امور از امور باطني و دروني است.

مطلب صحيح‌تر آنكه دولت تنها بايد تلاش كند راه‌هاي جهنم و دوزخ را تا جايي كه مي‌تواند و با قدرتي كه دارد ببندد و راه‌هاي بهشت را در برابر مردم قرار دهد اما در نهايت انتخاب و معرفت و آگاهي به دست خود مردم است، البته دولت بايد با بهشتيان و اهل بهشت همراهي بيشتري كند. دولت براي آنكه بتواند راه بهشت را براي مردم هموار كند بايد اولويت‌هايي را در نظر داشته باشد كه از جمله آنها برقراري عدالت است. در شرايط كنوني دولت مي‌تواند راه بهشت را براي مردمش هموار كند كه همه جهات يك زندگي اسلامي يك جامعه پيشرفته و توسعه يافت و يك زندگي مرفه و آسان را براي مردمش فراهم كرده باشد تا فرد در كنار زندگي سالم و نسبتا مرفه بتواند به امور ديني بپردازد و غم نان دين داريش را از او نگيرد.

* استاد حوزه و دانشگاه

منبع: آرمان