پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : 
جشنواره فیلم فجر به سی و سومین گام خود رسید.
اگرچه بسیاری از کارشناسان، مکررا جشنواره فیلم فجر را به عناوینی مانند "نوزاد چند ده ساله" یا "کودک نوپا" تشبیه کرده اند و این مساله در برخی دولتهای گذشته اخیر، نمود بیشتری داشته است؛ اما می توان جشنواره سی و سوم را از سه جهت متمایز و دارای نقاط عطف برشمرد؛
نخست آن که به همت برخی دلسوزان و در راستای تحکیم جشنواره فیلم فجر، برخی راهکارهای مطرح شده بالاخره به ثمر نشست و نظم نسبی در برخی راهکارهای مهم از جمله رعایت سقف تعداد فیلم های بخش مسابقه، جدا شدن بخش بین الملل و یا کاهش جوایز جشنواره دیده می شود.
این جهت البته کاملا محقق نشده است؛ اما همین که جشنواره به سمت عملی کردن این آرزوها حرکت کرده است، باید آن را به فال نیک گرفت و امیدوار بود که در سال های آینده نیز استمرار یابد.
دو دیگر این که جشنواره سی و سوم از معدود جشنواره های فیلم فجر است که نام بزرگان سینمای ایران کمتر در آن به چشم می خورد و این می تواند نویدبخش حضور جدی جوانان در عرصه هنر سینما باشد. این نکته احتمالا تعداد فیلم های با سطح کیفی متوسط یا حوالی متوسط را افزایش می دهد؛ اما در عین حال می تواند نقطه عطفی برای جوانان هنرمند سینمای ایران باشد تا یک رقابت واقعی و شاید هیجان انگیز را تجربه کنند.
نباید این نکته را از نظر دور داشت که آینده ی سینمای ایران را همین جوانان رقم خواهند زد؛ لذا باید تدبیری اندیشیده شود تا این امید ایجاد شده، دوچندان گردد و بیش از پیش، زمینه را برای انتقال تجربیات نسل اول و دوم به نسل سوم و چهارم مهیا سازد.
نکته سوم، ارج نهادن به فیلم مستند و تجربی است که در سال های نه چندان دور و گاهی در همین سال ها، عقب ماندگی سینمای بلند داستانی را جبران کرده است. اختصاص یک سئانس از برنامه های سالن اصلی کاخ جشنواره به این مساله، اتفاق مبارکی است و امید می رود این تدبیر نیز، تکامل یافته و استمرار یابد.
سینمای ایران می رود تا به دوران بلوغ خود نزدیک شود؛ به شرط آنکه"امید" موجود با "تدبیر مستمر" همراه باشد. چنین باد.
* عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران
