وی تصریح کرد: مردم کرمان در گذر تاریخ از کمترین زمینه‌ها، بیشترین بهره‌ها را برده‌اند و در کنار رودخانه با کشت و زرع تمدن، هلیل را آفریده و در جایی مانند شهداد که با خشکسالی روبه رو بوده اند، جواهر ساخته و جواهرات خود را به سومر، آشور و بین النهرین صادر کرده‌اند.
گلاب‌زاده بیان کرد: مردم کرمان توانسته‌اند درفش 5000 ساله شهداد را به عنوان تمدن این سرزمین برای ما نگه بدارند و کرمان آمده بود تا سنگ صبور همه روزگاران باشد.
این نویسنده و کرمان شناس ادامه داد: کرمان هرگز در برابر سختی‌ها سر خم نکرد و هر بار از میان ناملایمات برخواسته و حیات مجدد خود را آغاز کرده است. کرمان، دامن خود را پروردگاه مردان و زنان فرهیخته‌ای قرار داد که نام هر یک به تنهایی به عنوان مفخر یک جامعه بسنده می‌کند. مردان و زنانی که 400 سال پیش از سومریان در محل تمدن هلیل، مخترع و کاشف خط بودند.
مدیر مرکز کرمانشناسی تصریح کرد: خواجو آمد تا طرز غزل به خواجه شیراز بیاموزد و فرمود "دارد سخن حافظ طرز سخن خواجو". شاه نعمت اله ولی، عیسی ماهانی و محمد بحر رهنی از مفاخر کرمان بودند.
گلاب زاده افزود: میمند استان کرمان که چندی قبل به دست فرزند خلف این دیار به ثبت جهانی رسید، سنگستانی است که هزاران فرهاد عاشق با تیشه همت و اراده دل سنگ را شکافته و قریب 10 هزار سال قبل طرحی نو در انداختند تا نام کرمان به عنوان سرافرازترین خطه همت و بالندگی و سازندگی باقی بماند.
مدیر مرکز کرمانشناسی ادامه داد: شهیدان استان کرمان سرافرازی را به تاریخ هدیه کرده اند و مسجد امام کرمان حکایت گر هزار سال پایندگی و خداشناسی این مردم است و چنین است که باید گفت تاریخ دیار کرمان، جغرافیای عشق است.
