ورود «خمینی جوان» در مسیر وحدت

سید محسن امامی فر در افتاب یزد نوشت: مجتهد جوانی که شناسنامه انقلاب «علامه» و مردم «ستاره بیت امام» می خواندنش، در نهایت و پس از درخواست های مکرر اقشار مختلف مردم و گروه های سیاسی اجتماعی پا به عرصه انتخابات مجلس خبرگان رهبری گذاشت که این امر را می توان از ابعاد متفاوت تحلیل و تفسیر نمود.

اما در سفر اخیر «حاج سید حسن آقا» به گرگان که بنده در تیم رسانه ای ایشان وظیفه حاشیه نویسی سفر را برعهده داشتم به نکات قابل توجهی برخورد کردم که می تواند نقطه آغازی بر تحلیل چرایی ورود ایشان به عرصه عملی سیاست باشد.

 اظهارات «یادگار امام» در این سفر را می توان به دو بخش مهم و اساسی «مردم گرایی» و «وحدت» تقسیم کرد. وی از مولفه های اندیشه سیاسی امام سخن گفت که اصلی ترین آن «تکیه به مردم» و «توجه و اتکال به قدرت بی نظیر مردم» بود.

از قدرت بی نظیر مردم که سخن گفت، بی اختیار ذهن سیاسی ام حکم بر این داد که مخاطب این سخنش را تندروها قرار داده است.

«حاج حسن آقا» در گرگان هرچه جلوتر می رفت، شفاف تر می شد. تا اینکه به صراحت بیان کرد: باید «به آغوش مردم برگردیم» تا با موج عظیم مردم «تمام نگاه های افراطی را کنار بزنیم».

بی اغراق می توان گفت این شاه کلید اظهارات یادگارامام و هشداری جدی اش به جریان تندرو در سال های اخیر بود، همان جریانی که بر خلاف اندیشه های امام و رهبری و ذات جمهوری اسلامی، برای مردم و رای آن ها هیچ ارزش و احترامی قائل نیست.

به نظر می رسد خمینی جوان بر خلاف احساس تکلیف های شعاری که مدت هاست کاندیداهای انتخابات های مختلف بر زبان می آورند، به واقع و به معنای تام و تمام کلمه برای ورود به عرصه انتخابات خبرگان رهبری «احساس تکلیف» کرده است.

احساس تکلیف از باب دلالت اجتماعی «جمهوری اسلامی»؛ و دلالت ‌‌اجتماعی جمهوری اسلامی یعنی هرچه اسلامی‌‌تر، جمهوری‌‌تر و هرچه جمهوری‌‌تر، اسلامی‌‌تر. یعنی باید با مخاطره‌ و پروژه برخی تندورها که تحت عنوان «گذار از جمهوری اسلامی» است مقابله کرد و تمایزی میان تلاش برای جمهوری‌‌تر کردن و اسلامی‌تر کردن ندید.

در گفتمان امام (ره) و رهبری معظم، نه تنها باید از سطح موجود مردم‌سالاری دینی مراقبت کرد و مثلاً حتی با این ایده که «انتخابات و تشخیص نامزد اصلح، حق انحصاری مجتهدین است» به شدت مقابله کرد (صحیفه‌ی امام، ج 18، ص 367 تا 369)؛ بلکه باید هرچه بیشتر زمینه‌‌ی مردمی‌‌تر شدن نظام و طی ترازهای بالاتری از مردم‌سالاری دینی را فراهم کرد.

اما متاسفانه همواره جریانی به دنبال این بوده تا با عملیاتی کردن تئوری عبور و گذار از جمهوری، جمهوریت نظام را به مسلخ بکشانند.

در چنین نقطه ای است که «خمینی جوان» در مقابل این جریان خطرناک، آمده است تا رسالت خویش را بر پایه پاسداشت میراث عظیم و بی‌‌‌نظیر امام خمینی (ره) از تحدیدهایی که از جانب التقاط تجدد و التقاط تحجر، هویت حقیقی آن را تهدید می‌‌‌کند، تعریف کرده و دنبال نماید.

در واقع باید اذعان داشت که برای حفظ و تداوم انقلاب اسلامی چاره ای نداریم جز اینکه ذات و علل به وجود آورنده انقلاب را زنده، با طراوت و شاداب نگه داریم و در جهت تحقق تام و تمام آن ها حرکت کنیم.

در همین مختصات است که ضرورت ورود «ستاره بیت امام، حاج سید حسن خمینی» به انتخابات مجلس خبرگان رهبری بیش از پیش نمایان می شود.

او می آید تا در مقابل تندروی و افراط، ایستادگی؛ و در جهت تداوم جمهوریت و اسلامیت نظام، محوری اساسی قرار بگیرد.

ورود علنی «یادگار امام» به عرصه عملی سیاست، می تواند مختصات سیاسی اجتماعی نظام را با تغییراتی در سمت و سوی حاشیه نشین شدن «تندروی و افراط» و حرکت به سوی محور«وحدت» بر پایه گفتگوهای ملی بین جناحین مختلف با حفظ هویت گفتمانی همراه کند. تا در جهت منافع ملی و مصالح نظام گام های قابل توجهی برداشته شود. و این همانی است که نظام سیاسی اجتماعی ایران بیش از هر زمان دیگری به آن نیازمند است.

بر همین اساس «خمینی جوان» احساس تکلیف می کند و می آید تا در مقابل التقاط تحجر بایستد و در مسیر آرمان های بلند امام و رهبری که همانا تداوم بی چون و چرای «جمهوریت» و «اسلامیت» نظام است، گام بردارد.