سالها پیش تردد در شهرهای بزرگ با وسایلی مثل خودرو انجام نمی شد و افراد مجبور بودند از دوچرخه، درشکه و اسب استفاده کنند اما این امکانات در شهر لندن منجر به یک پدیده بدبو شده بود.
به گزارش سرویس خواندنی های انتخاب، در اواخر سال 1894 لندن با یک بحران جدی رو به رو شده بود. این بحران به علت روش تردد مردم به وجود آمده بود و شهر را با یک تعفن جدی رو به رو کرده بود تا جایی که عده ای مجبور به فرار از شهر شدند.
شاید این روزها لندنی ها مایل نباشند خاطرات دهه 1890 را بازگو کنند چرا که یک خاطره بسیار تلخ برای آنان ماجرای بوی تعفن در سال 1890 است. ماجرا به بحران کود حیوانی یا دقیق تر بگوییم فضولات اسب های لندنی مرتبط است. حجم فضولات اسبها در خیابانهای لندن تا حدی بود که تایمز پیش بینی می کرد هر خیابان لندن در عرض پنج دهه در عمق 9 فوتی فضولات اسب دفن شود.
اما مشکل فقط کود اسب نبود، هر اسب روزانه به اندازه 2 پین (کمی کمتر از 4 لیتر) ادرار تولید می کند. همانطور که حدس می زنید شهر لندن در دهه 1890 فاقد سرویسهایی برای دفع فضولات اسب بود و در نتیجه همه کثیف کاری ها در سطح خیابانها رخ می داد. بنابراین روز به روز بر شدت تعفن شهر افزوده می شد چرا که حتی اگر رفتگرها فضولات را جمع می کردند، رد و اثار دیگری روی خیابان می ماند و البته آن روزها هم خبری از سیستمهای مکانیزه نظافت خیابان نبود.
مشکل دیگر حذف لاشه اسبهای مرده بود. به نظر می رسد که میانگین عمر اسب ها در حدود 3 سال بود و در نتیجه اسبهای مریض در خیابان سرگردان بودند و در گوشه و کناری جان می باختند. همه این ماجراها تا زمان ورود و رایج شدن خودروها به لندن ادامه داشت و جالب است بدانید روزگاری لندن از کثیف ترین شهرهای جهان بوده است.
