در دنیای مجازی و در صفحات شبكه‌های اجتماعی، انبوهی از عمل‌های جراحی موفق توسط جراحان مختلف دیده می‌شوند كه سبب خوشحالی بیمار، خانواده او، مخاطبان و پزشك می‌شود.
اما از سوی دیگر شاید به گوش شما هم رسیده باشد كه فردی جوان برای انجام عمل جراحی ساده‌ای دچار عوارض پیچیده و سنگین و حتی مرگ‌آور شده است. به نظر می‌رسد آنچه به شكل موفقیت‌های مطلق و همیشگی در قریب به اتفاق صفحات دنیای مجازی در اختیار است، كاملا بر واقعیت انطباق ندارد.
از سوی دیگر عمل‌های جراحی مغز و اعصاب و ستون فقرات به‌دلیل درهم تنیدگی با ماهیت پیچیده مغز و نخاع و اهمیت متفاوت و خاص این اعضای حیاتی در زندگی بشر، بالقوه نگران‌كننده است.
پس شنیدن احتمال بروز عوارض در این عمل‌ها توسط بیمار و خانواده او بسیار سخت خواهد بود و متاسفانه همین موضوع دلیلی است كه گاهی پزشك از بیان خطرات جراحی خودداری و گاهی بیمار و همراهانش به گفته‌های جراح در این مورد بی‌توجهی می‌كنند.
واقعیت این است كه عوارض جراحی همواره در درصدی از بیماران اتفاق می‌افتد. خطری كه در تمام دنیا وجود دارد و در مطالعات پژوهشی گزارش شده و برای كاهش آن تلاش می‌شود.
عدم بیان این خطر یا انكار آن گرچه ممكن است در صورت موفقیت عمل جراحی اهمیت خاصی پیدا نكند اما اگر عارضه‌ای رخ دهد به بهت و سردرگمی پزشك و بیمار منجر می‌شود؛ نوعی سردرگمی كه مانع تلاش برای كنترل عارضه می‌شود زیرا تشخیص زودهنگام عارضه و تلاش صحیح برای برطرف كردن آن می‌تواند به نتیجه مطلوب نهایی در درمان بینجامد.
حال سوال اینجاست كه چه عواملی در بروز عوارض جراحی موثر است؟ واضح است كه توانمندی و تجربه جراح در كاهش عوارض نقش بسزایی دارد. این توانمندی شامل بررسی‌های كامل پیش از عمل و تصمیمات صحیح و ظرافت حین عمل تا مراقبت‌ها و پیگیری‌های بعد از عمل بوده و عدم بیان وجود خطر توسط پزشك به معنی شایستگی و توانایی بیشتر او نیست.
طبیعتا نوع عمل جراحی، از دیسك كمر و گردن تا شكستگی‌های ستون فقرات و تومورهای مغزی و آنوریسم‌ها نیز مهم و موثر است. سن بیمار، بیماری‌های زمینه‌ای مثل دیابت و همكاری خود بیمار و همراهانش در مراقبت و حمایت از او هم اهمیت خاص خود را دارد. پس با نگاه واقع‌بینانه به تمام جوانب و با امید به خدا برای موفقیت در درمان بیماری و عمل جراحی مهیا شوید.
روزنامه جام جم
