قصه بیبی و بابا؛حکایت استارت آپ ها در عرصه کارآفرینی

حکایت استارت آپ ها در عرصه کارآفرینی مانند شعر نیمایی در فضای شعر کلاسیک است.

هم شعر است و هم شعر نیست.

شعر است چون دارای هارمونی و نظم آهنگین است .

شعر نیست چون در قالب اوزان عروضی نمی گنجد.

استارت آپ ها از سویی در فضای کسب وکار و خلق ثروت قرار دارند،( قاعدتا می بایست از قوانین آن تبعیت کنند) و از سویی چون مسیر کارآفرینی و جذب سرمایه و نیروی کار در آنها متفاوت است مشمول قانون و بایدهای معمول عرصه ی اشتغال نمی شوند.

دنیای کسب وکار و تجارت و فناوری مانند استخری است،که با وارد شدن هر شی ء دیگری در آن،ذره ذره ی آب درون استخر، ناگزیر به تغییر موضع یا سر ریز می شود.

هوشمندی عکس العمل درست نسبت به این میهمانان نو رسیده،از الزاماتی است که بی توجهی به آن،نتائج غیر قابل جبرانی را برای عموم شرکت ها،خصوصا اپراتورها را به بار خواهد آورد.

استارت آپ ها را می توان به کودکی نوپا تشبیه کرد که در بادی امر نیازمند حضانت هستند.

نظارت عاقلانه و هدایت هوشمندانه سبب رشد این کودک می شود.

مدیرانی که بر روی استارت آپ ها سرمایه گذاری کرده اند، می بایست احساس کنترل مالکانه و آزادی نوآورانه را در خود به شکل شناور حفظ نمایند.

سیستم های کنترلی غیر هوشمند و فرامین آمرانه سازمانی، همانقدر به استارت آپ ها لطمه می زند،که امر ونهی ناشیانه والدین نا آشنا به امر تربیت.

شرکت های بزرگی که بر روی آنها سرمایه گذاری می نمایند، از سویی باید گام به گام با استارت آپ ها حرکت کنند.

و از سویی دیگر باید آنان را آزاد بگذارند .

تا قید و بندهای عادی شده و پذیرفته شده سازمانهای بزرگ گریبان آنان را نگیرد.

نهایتا زمانی فرا می رسد که این کودک نوپا ، دوران کودکی را سپری می کند و خود پدری رشید و کاملا مستقل می شود، که دیگر نیازی به حضانت ندارد.

راز موفقیت اپراتورها در این عرصه تشخیص درست و به هنگام پذیرش قیمومیت در بازه ی زمانی بیبی بودن و بابا شدن استارت آپ هاست.
✍✍ماجد قاضی